Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Rybniku

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym 7 października 2019 r. powódka (...)S.A. w R. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) sp. z o.o. w W. 65.015,34 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych od 22 sierpnia 2019 r. i kosztami postępowania. Dochodziła zapłaty wynagrodzenia za prace spawalnicze wykonane na rzecz pozwanej.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania. Zarzuciła, że 18 listopada 2019 r. częściowo zaspokoiła roszczenie powódki do wysokości 52.671,26 zł. W pozostałej części zarzuciła wadliwe wykonanie prac i w związku z tym obniżenie należnego wynagrodzenia.

W odpowiedzi powódka ograniczyła roszczenie o 52.671,26 zł. Ostatecznie żądała od pozwanej 13.850,12 zł, na co składały się pozostała część należności głównej 12.344,08 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych od 19 listopada 2019 r., 1.506,04 zł skapitalizowanych odsetek od 65.015,34 zł od 22 sierpnia 2019 r. do 18 listopada 2019 r.

Sąd ustalił:

Strony w czerwcu 2019 r. zawarły umowę o wykonanie prac spawalniczych w ramach remontu kotła (...) w (...). Powódka po wcześniejszych rokowaniach, w ramach których strony wymieniały oferty, już w trakcie wykonywania prac złożyła pozwanej ofertę 26 czerwca 2019 r., która została przyjęta. Powódka wykonywała prace w okresie od 24 czerwca 2019 r. do 13 lipca 2019 r.

Dowód: oferta złożona pozwanej k. 14-15, potwierdzenie przyjęcia zamówienia k. 16-17, wykaz przepracowanych godzin k. 47 i k. 49, korespondencja stron k. 50-55

15 lipca 2019 r. pozwana odebrała wykonane prace. W protokole odbioru zaznaczyła, że odbiór nie dotyczy jakości robót, pomimo tego stanowi podstawę wystawienia faktury obejmującej całe umówione wynagrodzenie. Tego samego dnia powódka wystawiła fakturę w umówionej wysokości 65.015,34 zł (52.858,00 zł netto) z terminem zapłaty do 30 dni od dnia otrzymania faktury. Pozwana przyjęła fakturę, nie zapłaciła jednak za usługę powódki w terminie.

Dowód: protokół odbioru końcowego k. 18, faktura VAT k. 19

Pismami z dni 23 sierpnia 2019 r., 30 sierpnia 2019 r. i 9 września 2019 r. powódka wezwała pozwaną do uregulowania należności zaległej faktury oraz zapłaty należnych odsetek w terminie 7 dni od daty wezwań. Pozwana odmówiła zapłaty i 18 września 2019 r. obciążyła powódkę notą w wysokości 12.344,08 zł za nieprawidłowo wykonane spawy. W kolejnym piśmie pozwana przedstawiła uzasadnienie dla obciążenia obejmujące wyliczenie należności.

Dowód: wezwania do zapłaty z potwierdzeniem odbiorów k. 20-22, korespondencja stron k. 56-62, nota obciążeniowa k. 63, pismo pozwanej z 30 października 2019 r. k. 64 – 100.

Oddalono dowód z zeznań świadków J. W., B. N., R. M., P. C., E. J., J. C., T. L., T. M., A. K., P. R. jako zbędne dla rozstrzygnięcia.

Sąd zważył:

Bezspornym było związanie stron zlecenia i wykonanie usługi przez powódkę. Roszczenie o zapłatę wynagrodzenia za wykonane usługi wynikało z przepisu art. 734 § 1 k.c. w zw. z art. 735 § 1 k.c. oraz w zw. z art. 750 k.c., z których wynika, iż przez umowę o świadczenie usług przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do świadczenia usług na rzecz dającego zlecenie, co do zasady za wynagrodzeniem.

Powódka udowodniła wysokość roszczenia przedstawiając dopuszczone dowody.

Pozwana broniła się zarzutem obniżenia ceny. Zarzut nie był skuteczny. Po pierwsze pozwana odebrała wykonane prace bez zastrzeżeń. Zaznaczyła wprawdzie w protokole, że odbiór nie dotyczy jakości prac, ale w rozsądnym terminie nie złożyła reklamacji zawierającej wyszczególnienie wad, a dodatkowo przyjęła fakturę obejmująca całość umówionego wynagrodzenia. Należało wiec domniemywać, że pozwana uznała roszczenie o zapłatę wynagrodzenia w całości. Nawet gdyby za reklamację uznać pismo z 12 września 2020 r., czy notę obciążeniową z 18 września 2019 r., to wpłynęły ona po upływie dwóch miesięcy od odbioru, kiedy pozwana utraciła już uprawnienia z rękojmi (art. 563 § 1 k.c. w zw. z art. 638 § 1 k.c.). Pozwana nie udowodniła, że powódka wiedziała o wadach (art. 564 k.c.). Zapisek w wykazie przepracowanych godzin z 4 lipca 2019 r. (k. 57) nie przesądza ani o wiedzy powódki o istnieniu ewentualnych wad, ani o ich skali. Dodatkowo nie składając reklamacji w terminie pozwana uniemożliwiła powódce zajęcie stanowiska wobec roszczenia z rękojmi i ewentualne usunięcie wad (art. 560 § 1 k.c.).

W konsekwencji pozwana zobowiązana jest do zapłacenia powódce całego wynagrodzenia. Dlatego uwzględniono powództwo o zapłatę wynagrodzenia w całej ograniczonej wysokości 12.344,08 zł na podstawie wskazanych przepisów.

O odsetkach od zasądzonej należności oraz skapitalizowanych orzeczono na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych zgodnie z żądaniem pozwu.

W związku z częściowym zaspokojeniem roszczeń powódki w toku procesu, doszło do ograniczenia powództwa w zakresie kwoty 52.671,26 zł. Skutkowało to umorzeniem postępowania, w myśl art. 355 k.p.c., jako że ograniczenie uznano za dopuszczalne w świetle art. 203 § 4 k.p.c.

O kosztach postępowania, rozstrzygnięto na podstawie art. 98 § 1, 3 i 4 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Pozwana przegrała proces w całości. W związku z powyższym zasądzono od pozwanej na rzecz powódki 8.668 zł tytułem poniesionych kosztów procesu. Na koszty te złożyły się: opłata sądowa w kwocie 3.251 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 5.400 zł i opłata od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

sędzia