Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Rybniku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2024 roku

Sąd Rejonowy w Rybniku, V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Wiesław Jakubiec

Protokolant : starszy sekretarz sądowy Izabela Niedobecka-Kępa

po rozpoznaniu w dniu 18 października 2024 roku w Rybniku

na rozprawie

sprawy z odwołania K. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 5 lipca 2024 roku nr (...)

o świadczenie rehabilitacyjne w wysokości 100 % podstawy wymiaru

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonej K. M. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego od dnia 20.08.2020 r. do 17.11.2020 r. w wysokości 100% podstawy wymiaru;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. na rzecz ubezpieczonej kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt V U 216/24

UZASADNIENIE

Decyzją z 5 lipca 2024 roku, nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonej K. M. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 20 sierpnia 2020 roku do 17 listopada 2020 roku w wysokości 100% podstawy wymiaru. W uzasadnieniu organ wskazał, że roszczenie o wypłatę świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 20 sierpnia 2020 roku do 17 listopada 2020 roku przedawniło się w związku z czym ubezpieczonej nie przysługuje prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za ww. okres.

Od powyższej decyzji ubezpieczona złożyła odwołanie wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego oraz zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazała, że domaga się świadczenia rehabilitacyjnego z tytułu wypadku przy pracy. Dodała, że w związku z powyższym przed tut. Sądem w sprawie o sygn. akt V P 225/20 toczyła się sprawa o sprostowanie protokołu powypadkowego nr (...) sporządzonego 8 września 2020 roku w ten sposób, że stwierdza się, że wypadek z 19 lutego 2020 roku jest wypadkiem przy pracy. Sprawa ta zakończyła się prawomocnym wyrokiem w lutym 2024 roku uwzględniającym, że wypadek, któremu uległa ubezpieczona był wypadkiem przy pracy. Podniosła, że data uprawomocnienia się wyroku ustalającego zasadność dochodzenia niniejszego roszczenia przesądziła o tym, że ubezpieczona nie mogła się zmieścić w terminie liczonym wg zasad wskazanych przez ZUS. Dopiero ustalenie, że zdarzenie z 19 lutego 2020 roku jest wypadkiem przy pracy zaktualizowano możliwość domagania się świadczenia rehabilitacyjnego. Nadto wskazała, że złożyła w terminie wniosek o świadczenie rehabilitacyjne.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania i podtrzymał wcześniejsze twierdzenia.

Sąd ustalił co następuje:

Ubezpieczona K. M. była zatrudniona uprzednio w (...) sp. z o.o. w W. na stanowisku pracownika domu towarowego – sprzedawcy w dziale A. Ś., początkowo na okres próbny od 14 kwietnia 1998 roku, następnie od 14 lipca 1998 roku na czas nieokreślony. Kolejno w drodze przejścia zakładu pracy od 1 lutego 2017 roku w (...) sp. z o.o. sp. k. w P., natomiast od 2 lipca 2018 roku u pozwanej (...) Sp. z o.o. w P. i z tego tytułu podlegała ubezpieczeniom społecznym.

19 lutego 2020 roku miało miejsce zdarzenie w wyniku którego ubezpieczona doznała przeciążeniowego kręgosłupa lędźwiowego na tle współistniejącego schorzenia samoistnego z dyskopatią L3/L4 i uciskiem na struktury nerwowe.

Komisja powołana przez pozwaną sporządziła 8 września 2020 roku protokół powypadkowy nr 002/2020 r., w którym nie uznała zdarzenia z 19 lutego 2020 roku za wypadek przy pracy z uwagi, iż zdarzenie to nie wypełnia definicji wypadku przy pracy w rozumieniu ustawy.

Przed tut. Sądem w sprawie o sygn. akt V P 225/20 toczyła się sprawa o sprostowanie protokołu powypadkowego nr (...) sporządzonego 8 września 2020 roku stwierdzającego, że wypadek z 19 lutego 2020 roku jest wypadkiem przy pracy. W dniu 1 września 2023 roku został wydany wyrok uwzględniający powództwo polegający na stwierdzeniu, że wypadek, któremu uległa ubezpieczona jest wypadkiem przy pracy. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że przyczyną zdarzenia z 19 lutego 2020 roku było dźwiganie kartonu z paprykami o wadze 6 kg i przenoszenie go przez ubezpieczoną na stół, który znajdował się na trzecim poziomie, tj. najwyższym. Powyższe zdarzenie było zdarzeniem nagłym, wywołanym wykonywaniem przez ubezpieczoną zwykłych czynności zawodowych. Zdarzenie to spowodowało powstanie urazu przeciążeniowego, tj. pojawienie się silnych dolegliwości bólowych z odczynem korzeniowym, które było wynikiem uszkodzenia, naciągnięcia, naderwania struktur miękkich kręgosłupa i tym samym czasowym pogłębieniem się wypukliny L3/L4. Nadto powódka przed zdarzeniem z 19 lutego 2020 roku nie leczyła się w sposób przewlekły, długotrwały z powodu dolegliwości bólowych kręgosłupa. Leczenie było jedynie okresowe, sporadyczne, wynikało z bólu okolicy lędźwi. Brak było dowodów na występowanie w okresie poprzedzającym wypadek odczyn korzeniowy. Nadto brak było jakichkolwiek dowodów, aby przyczyną wypadku i urazu mógł być inny czynnik, niż dźwiganie ciężarów w pracy.

Z powyższym wyrokiem nie zgodził się pracodawca ubezpieczonej wnosząc 6 listopada 2023 roku apelację.

Przed Sądem Okręgowym w Rybniku, IV Wydziale Pracy i Ubezpieczeń Społecznych sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt IV Pa 45/23, w której 8 lutego 2024 roku Sąd wydał wyrok oddalający apelację.

Wyrok Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 1 września 2023 roku uprawomocnił się 8 lutego 2024 roku.

182 dniowy zasiłek choroby ubezpieczona wykorzystała z dniem 19 sierpnia 2020 roku.

14 lipca 2020 roku ubezpieczona złożyła wniosek o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego spowodowanego wypadkiem przy pracy.

Pismem z 28 lipca 2020 roku ZUS poinformował ubezpieczoną, że wniosek o świadczenie rehabilitacyjne z tytułu wypadku przy pracy rozpoznał z ogólnego stanu zdrowia. Nadto wezwał o nadesłanie oryginału protokołu powypadkowego lub karty wypadku wraz z załącznikami, gdyż na tej podstawie ZUS miał przeprowadzić postępowanie dotyczące uznania zdarzenia za wypadek przy pracy i po jego zakończeniu wniosek o świadczenie rehabilitacyjne rozpatrzyć z ubezpieczenia wypadkowego.

Ponieważ pracodawca ubezpieczonej nie zakończył procedury wypadkowej a później odmówił uznania zdarzenia za wypadek przy pracy, ubezpieczona nie mogłam od razu przesłać dokumentów dla ZUS.

Orzeczeniem z 3 sierpnia 2020 roku, lekarz orzecznik ZUS ustalił, iż wobec ubezpieczonej istnieją okoliczności uzasadniające ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 3 miesięcy, licząc od daty wyczerpania zasiłku chorobowego.

Decyzją z 25 sierpnia 2020 roku, nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. przyznał ubezpieczonej prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 20 sierpnia 2020 roku do 17 listopada 2020 roku w wysokości 90% podstawy wymiaru.

Ubezpieczona nie odwołała się od powyższej bo nie było jeszcze zakończonego postępowania wypadkowego.

Pismem wniesionym 22 lutego 2024 roku ubezpieczona wniosła do ZUS o wydanie decyzji zamiennej przyznającej świadczenie rehabilitacyjne za okres od 20 sierpnia 2020 roku do 17 listopada 2020 roku w wysokości 100% podstawy wymiaru w związku z prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego z 1 września 2023 roku, sygn. akt V P 225/20.

Orzeczeniem z 17 czerwca 2024 roku, lekarz orzecznik ZUS ustalił, iż wobec ubezpieczonej istnieją okoliczności uzasadniające ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 3 miesięcy, licząc od daty wyczerpania zasiłku chorobowego. Świadczenie rehabilitacyjne pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy.

Decyzją z 5 lipca 2024 roku, nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonej K. M. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 20 sierpnia 2020 roku do 17 listopada 2020 roku w wysokości 100% podstawy wymiaru.

Dowód: dokumentacja medyczna, akta organu rentowego: wniosek o świadczenie rehabilitacyjne z 14.07.2020 r., pismo ZUS z 28.07.2020 r., orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 03.08.2020 r., decyzja ZUS z 25.08.2020 r., wniosek z 22.02.2024 r., orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 17.06.2024 r., decyzja ZUS z 05.07.2024 r.,

w aktach sprawy sygn. akt V U 216/24: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 17.06.2024 r. k. 8-9, przesłuchanie ubezpieczonej k. 23-23v,

w aktach sprawy sygn. akt V P 225/20: pozew k. 3-5, k. 15, odpowiedź na pozew k. 23-28, umowa o pracę z 07.04.1998 r. k. 71-74, umowa o pracę z 14.07.1998 r. k. 83-86, zawiadomienie o przejściu zakładu pracy z 20.12.2016 r. k. 158-160, zawiadomienie od przejściu zakładu pracy z 28.05.2018 r. k. 174-175, Protokół nr (...) k. 10-11v, k.41-42v, wyjaśnienia pracownika z 27.07.2020 r. k. 7, k. 51, wyjaśnienia poszkodowanego z wypadku przy pracy z 21.07.2020 r. k. 8-8v, k. 47-48v, zgłoszenie wypadku przy pracy pracownika z 20.07.2020 r. k. 9, k. 43, dokumentacja medyczna k. 44, k. 53-56v, k. 212-236v, k. 249-258v, 262-266, k. 275-285, k. 305-317, k. 320-330, zarządzenie Dyrektora k. 45, odpowiedź na pismo z 20.07.2020 r. k. 46, pismo pozwanej z 21.07.2020 r. k. 49, informacje uzyskane od świadka k. 50-50v, wyrok z 01.09.2023 r. k. 491, uzasadnienie k. 502-505v,

w aktach sprawy sygn. akt V Pa 45/23: wyrok z 08.02.2024 r. k. 536, uzasadnienie k. 541-545v

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci w/w dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne, wzajemnie ze sobą korelujące i rzeczowe, a także w oparciu o przesłuchanie ubezpieczonej i dowody znajdujące się w aktach sprawy o sygn. akt V P 225/20 i V Pa 45/23, które wraz z dowodami z dokumentów tworzyły spójny i logiczny obraz przedstawiający stan faktyczny sprawy.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Jak stanowi art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2014 r., poz. 159 j.t. ze zm.) świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy (§2).

Zgodnie z art. 8 § 1 ww. ustawy, zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 - nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni.

Jak stanowi przepis art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych zasiłek chorobowy i świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia wypadkowego przysługują w wysokości 100% podstawy wymiaru.

Zgodnie z art. 67 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2014 r., poz. 159 j.t. ze zm.), roszczenie o wypłatę zasiłku chorobowego, wyrównawczego, macierzyńskiego oraz opiekuńczego przedawnia się po upływie 6 miesięcy od ostatniego dnia okresu, za który zasiłek przysługuje (ust. 1). Jeżeli niezgłoszenie roszczenia o wypłatę zasiłku nastąpiło z przyczyn niezależnych od osoby uprawnionej, termin 6 miesięcy liczy się od dnia, w którym ustała przeszkoda uniemożliwiająca zgłoszenie roszczenia (ust. 3). Jeżeli niewypłacanie zasiłku w całości lub w części było następstwem błędu płatnika składek, o którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1, albo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, roszczenie o wypłatę zasiłku przedawnia się po upływie 3 lat (ust. 4).

Zgodnie z art. 69 ww. ustawy, do świadczenia rehabilitacyjnego stosuje się odpowiednio przepisy art. 61, art. 61a, art. 61b ust. 1, 3 i 4 i art. 63-68 oraz przepisy wydane na podstawie art. 61b ust. 6.

Do świadczenia rehabilitacyjnego mają zastosowanie regulacje dotyczące przedawnienia żądania wypłaty świadczenia – art. 67 ustawy zasiłkowej. Zgodnie z dyspozycją normy prawnej objętej powyższym przepisem, stosowanie enumeratywnych wymienionych w nim przepisów ustawy powinno mieć charakter odpowiedni. Oznacza to, że cześć regulacji będzie miała zastosowanie bezpośrednie, część będzie stosowana z modyfikacjami, a niektóre przepisy nie będą miały wcale zastosowania. Odpowiednie stosowanie oznacza, że w przypadku wniosku o świadczenie rehabilitacyjne termin 6 miesięcy liczy się od dnia ustania przeszkody uniemożliwiającej zgłoszenie roszczenia.

Przeprowadzone postępowanie wykazało, że niniejsze prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 20 sierpnia 2020 roku do 17 listopada 2020 roku w wysokości 100% podstawy wymiaru nie przedawniło się.

Istotny w sprawie był fakt, że ubezpieczona 14 lipca 2020 roku złożyła wniosek o świadczenie rehabilitacyjne z tytułu wypadku przy pracy. Z kolej ZUS w piśmie z 28 lipca 2020 roku poinformował ubezpieczoną, że rozpoznał wniosek z ogólnego stanu zdrowia i wezwał o nadesłanie protokołu powypadkowego lub karty wypadku. Organ samowolnie dokonał zmiany podstawy ubiegania się o świadczenie rehabilitacyjne. Pomimo, że ubezpieczona chciała świadczenia z tytułu wypadku, to okazało się, że organ nie wszczął (a przynajmniej nie kontynuował) postępowania na tej podstawie. Nie wydał orzeczenia końcowego, od którego ubezpieczona mogłaby się odwołać. Mimo możliwości zawieszenia postępowania organ pozostał bierny aż do momentu kiedy ubezpieczona (po uprawomocnieniu się wyroku w sprawie ustalenia zdarzenia za wypadek przy pracy) wniosła o wydanie decyzji zamiennej. Podkreślenia wymaga, że ubezpieczona w roku 2024 r. nie złożyła nowego wniosku o świadczenie rehabilitacyjne ale o wydanie decyzji, słusznie uznając, że postępowanie cały czas jest w toku a aktualnie (po wydaniu ww. orzeczenia przez Sąd Pracy) ustała przeszkoda uniemożliwiająca zgłoszenie roszczenia i była to przyczyna niezależna od ubezpieczonej.

Organ przedstawił ubezpieczonej kwestię świadczeń ze zdarzenia z 19.02.2020 r . w ten sposób, że otrzyma świadczenie z tytułu wypadku, jeśli będzie legitymować się dowodami potwierdzającymi, że przedmiotowe zdarzenie było wypadkiem przy pracy. Zatem dopiero ustalenie przez Sąd, że zdarzenie z 19 lutego 2020 roku jest wypadkiem przy pracy umożliwiło dokończenia przez ubezpieczoną postępowania o to świadczenie. Ubezpieczona dopiero w lutym 2024 roku gdy już posiadała wszystkie kompletne dokumenty mogła złożyć je organowi rentowemu. Podkreślenia wymaga, że lekarz orzecznik 17.06.2024 r. orzekł o zasadności przyznania świadczenia rehabilitacyjnego za sporny okres, wskazując, że świadczenie pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy.

Mając na uwadze powyższe, Sąd w pkt 1 wyroku działając na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonej K. M. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 20 sierpnia 2020 roku do 17 listopada 2020 roku w wysokości 100% podstawy wymiaru.

Z kolei na podstawie art. 98 k.p.c., w zw. z art. 98 §1 ¹ k.p.c. i § 9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie w brzmieniu obowiązującym w dacie wszczęcia postępowania, Sąd zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. na rzecz ubezpieczonej kwotę 180 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt 2 wyroku).

Sędzia Wiesław Jakubiec