Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Rybniku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

18 marca 2022 roku

Sąd Rejonowy / Okręgowy w Rybniku V Wydział

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Wiesław Jakubiec

Sędziowie

Ławnicy: -/-

Protokolant: sekretarz sądowy Izabela Niedobecka-Kępa

przy udziale ./.

po rozpoznaniu 18 marca 2022 roku w Rybniku

na rozprawie

sprawy z powództwa Skarbu Państwa - Komendanta Wojewódzkiego Policji w K.

przeciwko D. D. (1)

o odszkodowanie za mienie powierzone

1.  oddala powództwo,

2.  przyznaje kuratorowi A. S. od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Rybniku wynagrodzenie w wysokości 270 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych) oraz zwrot wydatków w wysokości 17,70 zł (siedemnaście złotych 70/700).

Sygn. akt V P 125/21

UZASADNIENIE

Dnia 17 maja 2021 roku powód Skarb Państwa - Komendant Wojewódzki Policji w K. wniósł przeciwko pozwanemu D. D. (1) pozew o zapłatę kwoty 666,97 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 28 sierpnia 2020 roku, a także o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu wskazała, iż pozwany został 29 czerwca 2020 roku zwolniony ze służby w Policji i był zobowiązany do zwrotu pobranych przedmiotów mundurowych, sprzętu uzbrojenia oraz równoważnika pieniężnego wypłaconego w zamian za umundurowanie. Pozwany został wezwany do dobrowolnego uregulowania szkody, jednakże bezskutecznie. Wskazał, że pozwany ponosi pełną odpowiedzialność za szkodę powstałą w jego majątku.

Korespondencja kierowana do pozwanego, tj. odpis pozwu z załącznikami została zwrócona po podwójnej awizacji, w związku z czym Sąd, zarządzeniem z 1 lipca 2021 roku, zobowiązał powoda do doręczenia ww. korespondencji pozwanemu za pośrednictwem komornika w terminie 2 miesięcy pod rygorem zawieszenia postępowania.

Postanowieniem z 23 września 2021 roku na podstawie art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c. Sąd zawiesił postępowanie, gdyż powód w terminie 2 miesięcy nie przedłożył dowodu doręczenia pozwanemu odpisu pozwu za pośrednictwem komornika sądowego.

Pismem wniesionym 15 października 2021 roku powód wniósł o podjęcie postępowania i ustanowienie kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego.

Zarządzeniem z 27 października 2021 roku Sąd na podstawie art. 144 k.p.c. ustanowił dla nieznanego z miejsc pobytu pozwanego kuratora w osobie pracownika tut. Sądu A. S. celem reprezentowania jego praw w niniejszej sprawie, a postanowieniem z 28 października 2021 roku Sąd na postawie art. 180 k.p.c. podjął zawieszone postępowanie.

W odpowiedzi na pozew pozwany (zastępowany przez kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu) wniósł o oddalenie powództwa, a także o zwrot kosztów postępowania, w tym wynagrodzenia za pełnienie funkcji kuratora dla nieznanego z miejsc pobytu oraz zwrot poniesionych wydatków. Uzasadniając, wskazał, że powód nie wykazał zasadności i wysokości dochodzonego roszczenia. Według pozwanego, przedłożony rozkaz personalny nie zawierał pieczęci prawomocności, nie wiadomym jest czy został też zaskarżony. Według pozwanego powództwo jest przedwczesne. Zarzucił, że powód nie wyjaśnił ani nie wskazał w jaki sposób wyliczył wartość niezwróconych przedmiotów. Ponadto kwestionował wysokość dochodzonego roszczenia, jako zawyżone. Wskazał, że nie podpisał protokołu szkody. Nie zgodził się z początkową datą roszczenia odsetkowego, wskazując, że roszczenie to powinno podlegać oddaleniu jako niewykazane.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwany D. D. (2) był zatrudniony w Komendzie Powiatowej Policji w R. na stanowisku asystenta Zespołu (...) Komisariatu Policji w K.. W stosunku do pozwanego orzeczono karę dyscyplinarną zwolnienia ze służby w Policji z dniem 24 lipca 2020 roku (orzeczeniem z 22 czerwca 2020 roku Nr (...) utrzymujące w mocy orzeczenie z 4 marca 2020 roku Nr (...))

Pismem z 7 sierpnia 2020 roku powód bezskutecznie wezwał pozwanego do dobrowolnego uregulowania szkody w wysokości 666,97 zł w terminie 14 dni od daty otrzymania wezwania. Według powoda na szkodę składa się kwota 604,60 zł (151,15 zł x 4 miesiące) tytułem zwrotu równoważnika pieniężnego wypłaconego w zamian za umundurowanie w kwocie, wartość niezwróconej czapki ćw. czarnej 1 szt. w kwocie 7,50 zł, (...) w kwocie 19,46 zł, wycior do P99 w kwocie 1,88 zł, szczoteczki do P99 w kwocie 1,87 zł, maski (...) p. gaz w kwocie 28,90 zł, uchwytu do pałki (...) w kwocie 2,76 zł.

Dowód: rozkaz personalny nr (...)k. 10-10v, kopie karty mundurowej nr (...) k. 8-9v, kopia konta osobistego Nr (...) k. 7, protokół szkody nr (...) z 30.07.2020 r. k. 6-6v, wezwanie do zapłaty z potwierdzeniem awizacji k. 11-12

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci ww. dokumentów, które tworzą spójny i logiczny obraz przedstawiający stan faktyczny sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 1 ustawy z 7 maja 1999 r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Celno-Skarbowej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego i Centralnego Biura Antykorupcyjnego (Dz.U.2018.2349 t.j.), ustawa normuje odpowiedzialność majątkową m.in. funkcjonariuszy Policji za szkody wyrządzone przez nich, wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków służbowych, w mieniu Skarbu Państwa znajdującym się w dyspozycji organu lub jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych albo nadzorowanych przez ministrów właściwych do spraw wewnętrznych (ust. 1).

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

funkcjonariuszu - należy przez to rozumieć m.in. policjanta, (ust. 2 pkt 1);

uposażeniu przysługującym funkcjonariuszowi - należy przez to rozumieć uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym należne funkcjonariuszowi w dniu wyrządzenia szkody, a w przypadku szkody powstałej po rozwiązaniu stosunku służbowego - należne w dniu zwolnienia ze służby (ust. 2 pkt 2).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, funkcjonariusz odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną nieumyślnie jest obowiązany do zapłaty odszkodowania w wysokości wyrządzonej szkody, jednak odszkodowanie nie może przewyższać kwoty trzymiesięcznego uposażenia przysługującego funkcjonariuszowi.

W niemniejszej sprawie strona powodowa dochodziła roszczenia w wysokości 666,97 zł za brak zwrotu pobranych przedmiotów mundurowych, sprzętu uzbrojenia oraz równoważnika pieniężnego wypłaconego w zamian za umundurowanie pozwanego.

Bezspornym w sprawie było, że pozwany był zatrudniony w Komendzie Powiatowej Policji w R. oraz że została wobec niego orzeczona kara dyscyplinarna zwolnienia ze służby.

Spornym w sprawie okazały się zasadność i wysokość dochodzonego roszczenia, jak również roszczenie odsetkowe.

Z przeprowadzonego postępowania dowodowego jednoznacznie wynika, że dołączony rozkaz personalny o nr (...) nie zawiera pieczęci prawomocności. Do niniejszego rozkazu zostało dołączone pouczenie, z którego jednoznacznie wynika, że pozwany mógł się odwołać do Komendy Wojewódzkiej Policji w K. za pośrednictwem Komendanta Powiatowego Policji w R. w terminie 14 dni od dnia doręczenia. Niewiadomym jest czy pozwany złożył odwołanie od niniejszego rozkazu. Brak pieczęci spowodował, że rozkaz nie był prawomocny. W tej sytuacji powództwo uznać należałoby za przedwczesne.

Nadto strona powodowa nie wyjaśniła ani nie uzasadniła w jaki sposób wyliczyła wartość niezwróconych rzeczy. Nie przedłożyła także Regulaminu w sprawie prowadzenia wyjaśniających postępowań szkodowych. Nie wiadomym jest więc w jakiej rzeczywistej wysokości strona powodowa poniosła szkodę . Ponadto strona powodowa nie doręczyła pozwanemu protokołu szkody nr (...)- w pkt 6 protokołu brak podpisu pozwanego pod oświadczeniem o uznaniu szkody, terminie jej uregulowania lub odmowie uznania szkody i brak jest potwierdzenia jego doręczenia pozwanemu w inny sposób. W tej sytuacji pozwany nie miał wiedzy o dochodzonym roszczeniu, jego wysokości i wskazanych tam niezwróconych przedmiotach. W niniejszej sprawie strona powodowa nie wykazała, aby przed wniesieniem pozwu skutecznie wezwała pozwanego do zapłaty dochodzonej w tym postępowaniu kwoty. Do pozwu załączyła co prawda wezwanie do zapłaty datowane na 7 sierpnia 2020 roku, ale bez dowodu jego doręczenia. Strona powodowa załączyła jedynie kserokopię koperty, z której wynika, że przesyłka wróciła jako podwójnie awizowana dnia 28 sierpnia 2020 roku.

Na marginesie należy wskazać, że strona powodowa nie ustosunkowała się do zarzutów złożonych w odpowiedzi na pozew, w związku z czym Sąd uznał fakty strony przeciwnej za przyznane, mając na uwadze okoliczności sprawy w oparciu o art. 230 k.p.c. . Nikt za stronę pozwaną również nie stawił się na rozprawę w dniu 18.03.2022 r.

Strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swoich twierdzeń, ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu, co do tych okoliczności na niej spoczywał, a Sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 28.02.2013 r. w sprawie o sygn. akt I ACa 613/12, LEX nr 1294695).

Mając na uwadze powyższe rozważania faktyczne i prawne, Sąd na podstawie przytoczonych przepisów w pkt w 1 wyroku oddalił powództwo.

W toku postępowania kurator podjęła szeroko zakrojone czynności celem ustalenia miejsca pobytu pozwanego. W związku z ustaleniem pobytu poniosła koszty. Na dowód tego przedłożyła rachunek w wysokości 17,70 zł (= 3x 5,90 zł). Ponadto kurator przygotowała rozbudowaną odpowiedź na pozew i aktywnie uczestniczyła w rozprawie w dniu 18 marca 2022 roku. W związku z powyższym Sąd w pkt 2 uznał za zasadne przyznać, stosownie do §1 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz.U.2018.536) w zw. z §2 pkt 1 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sadowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2021.2257) kuratorowi (...) od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Rybniku wynagrodzenie w wysokości 270 zł oraz zwrot wydatków w wysokości 17,70 zł.