Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Rybniku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 marca 2024 roku

Sąd Rejonowy w Rybniku Wydział IV Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Grażyna Kursa

Protokolant: Hanna Beer

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 marca 2024 roku w R.

sprawy z powództwa małoletniej A. S. działającej przez matkę D. S. (1)

przeciwko D. S. (2)

o alimenty

1)  zasądza od pozwanego D. S. (2) na rzecz małoletniej powódki A. S. alimenty w kwocie po 800 zł (osiemset złotych) miesięcznie, płatne do rąk matki małoletniej powódki D. S. (1) do dnia 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat począwszy od dnia
10 września 2023 roku;

2)  oddala powództwo w pozostałej części;

3)  zasądza od pozwanego na rzecz małoletniej powódki kwotę 1800 zł (jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z odsetkami ustawowymi
za opóźnienie w spełnieniu świadczenia, za czas od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty;

4)  odstępuje od obciążania pozwanego pozostałymi kosztami postępowania;

5)  nadaje wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt IV RC 446/23

UZASADNIENIE

Małoletnia powódka A. S. działająca przez matkę D. S. (1) domagała się od pozwanego D. S. (2) alimentów w kwocie po 1100 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu żądania strona powodowa wskazała, że koszt utrzymania powódki wynosi ok. 1200 zł miesięcznie. Matka małoletniej wychowuje samotnie, oprócz powódki, dwie córki – J. S. lat 12 i Maje S. lat 8. Wynajmuje mieszkanie, koszt wynajmu – 1700 zł, czynsz- ok. 640 zł, media ok. 350 zł. A. powódki nie pracuje, utrzymuje się z renty rodzinnej w kwocie 1588 zł, alimentów na rzecz najstarszej córki w kwocie 500 zł i zasiłku macierzyńskiego w wysokości 1000 zł . Matka powódki wskazała, że pozwany pracuje w N. K. (...) w Ż. , na stanowisku lidera i zarabia ok. 6000 zł , otrzymuje premie co najmniej trzy razy w roku rzędu 2000-3000 zł, pracuje w godzinach nadliczbowych, ma na utrzymaniu córkę z poprzedniego związku. Ma własne mieszkanie i samochód marki B.. Sporadycznie, na prośbę matki małoletniej, kupuje córce produkty żywnościowe i higieniczne. (k. 3-5).

Pozwany w odpowiedzi na pozew uznał żądanie do kwoty po 600 zł i wnósł o oddalenie powództwa w pozostałej części, zarzucając, że koszty utrzymania małoletniej wymienione w pozwie są zawyżone, jego zdaniem koszt utrzymania dziecka nie przekracza 900 zł. Pozwany wskazał, że uczestniczy w życiu powódki, zabierając ją do siebie co najmniej 2 razy w tygodniu i w weekendy. Przyznał, że jest zatrudniony w N. K. (...) w Ż. i zarabia 6000 zł, pracuje jednak na trzy zmiany, co wyklucza możliwość podjęcia dodatkowej pracy. Chętnie pracuje w godzinach nadliczbowych, jednak te są mu rzadko przyznawane. Pozwany wskazał, że po rozstaniu z matką małoletniej przekazywał jej 500 zł miesięcznie i robił zakupy żywnościowe dla córki. Żeby wywiązać się z postanowienia zabezpieczającego alimenty pożycza pieniądze od swojej matki. Pozwany spłaca kredyt hipoteczny, wskazał też, że samochód, który posiada jest z 2006 roku, wymaga napraw i jego wartość to ok. 15 000 zł, dojeżdża nim do pracy, a także wozi nim dziecko , np. do lekarza. (k. 28-30)

Na rozprawie w dniu 7 marca 2024 roku strona powodowa podtrzymała swoje dotychczasowe stanowiska procesowe, pozwany natomiast uznał żądanie do kwoty po 700 zł miesięcznie i wniósł o oddalenie powództwa w pozostałej części. (k. 149v).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Małoletnia powódka urodziła się (...) w B. jako córka D. S. (1) i pozwanego.

Matka powódki ma 31 lat, jest ogólnie zdrowa, z zawodu jest fryzjerką, mieszka w Ż.. Rodzice małoletniej pozostawali w związku nieformalnym od 2021 roku do kwietnia 2023 roku. Matka małoletniej, oprócz powódki wychowuje córki z poprzednich związków - (...) lat 12 i M. S. lat 8. Obecnie nie pracuje, utrzymuje się z zasiłku wychowawczego w wysokości 1000 zł. Pobiera na rzecz dzieci świadczenia 800+. Od marca 2024 roku ma zasiłek rodzinny w wysokości ok 600 zł. Na rzecz M. S. ma przyznaną rentę rodzinną w wysokości 1588,44 zł, na rzecz J. S. alimenty w kwocie po 500 zł.

Koszt utrzymania powódki jej matka ocenia na ok. 1700 zł miesięcznie, w tym wyżywienie – 740 zł, pampersy 110 zł, kosmetyki i chemia -142 zł, odzież- ok. 300 zł, zabawki - 200 zł, leki w razie choroby – 200 zł. Powódka jest ogólnie zdrowa, ale często choruje na infekcje, ponieważ jest wcześniakiem.

Matka powódki wynajmuje mieszkanie, koszt wynajmu wynosi 1700 zł miesięcznie, czynsz- ok.900 zł miesięcznie (ma zaległość w opłatach w wysokości 1000 zł), oplata za prąd - 160 zł co 2 miesiące, za gaz ok. 60 zł miesięcznie.

Od 25 października do połowy grudnia 2023 roku pozwany sporadycznie kontaktował się w sprawach córki. W tym czasie matka małoletniej wystąpiła do Sądu w Żorach o ograniczenie władzy rodzicielskiej, sprawa jest w toku.

( dowód: zeznania matki powódki k. 148v-149, odpis aktu urodzenia małoletniej k. 6, rachunki, decyzje dot. opłat mieszkaniowych, za media, potwierdzenia wykonania operacji bankowych, wyciągi z rachunku k. 7-8, 78-90, 91-101, 124-144v, decyzja Prezydenta Miasta Ż. k. 9, umowa najmu okazjonalnego lokalu mieszkalnego k. 10, decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. k. 102, dokumentacja medyczna powódki k. 18-123 )

Pozwany ma 34 lata, mieszka w J., jest ogólnie zdrowy. Pracuje w N. K. (...) w Ż. jako pracownik magazynu i kierowca, zarabia 6000 zł netto, obecnie nie świadczy pracy w godzinach nadliczbowych, w porze nocnej i w weekendy. Otrzymuje świąteczne premie w kwotach ok. 2000 - 3000 zł, na Wielkanoc i Boże Narodzenie. Ma zwrot kosztów za paliwo w kwocie 50 zł na miesiąc, w październiku była to kwota 200 zł. Z tytułu „wczasów pod gruszą” otrzymał ok.2500 zł.

Aktualnie pozwany od października 2023 roku pozostaje w związku nieformalnym z partnerką, mieszka częściowo u partnerki, częściowo u swojej matki. Na wyżywienie, koszty utrzymania samochodu i bieżące wydatki przeznacza 1500 - 2000 zł, na koniec miesiąca, pozostaje mu ok. 300 zł. Zdarza się, że pożycza od swojej matki 200-300 zł, jeżeli zabraknie mu środków. Partnerka pozwanego ponosi opłaty za media.

Pozwany jest właścicielem mieszkania, które wynajmuje, z tego tytułu uzyskuje dochód w wysokości 1000 zł miesięcznie. Posiada samochód marki B. z 2006 roku, poza tym nie ma innego majątku. Samochód wymaga napraw, opłata OC wynosi 600 zł. Pozwany nie ma żadnych oszczędności. Jest zadłużony z tytułu kredytu hipotecznego, pozostała kwota do spłaty to 75 000 zł, rata wynosi 700 zł miesięcznie. Spłaca też kredyt konsolidacyjny, który pobrał z matką powódki, raty są rzędu ok. 1000 zł miesięcznie. Spłaca nadto telefon i abonament w ratach po 450 zł miesięcznie, w tym telefon matki powódki.

Pozwany ma córkę z poprzedniego związku, na rzecz której łoży alimenty w wysokości 600 zł miesięcznie. Z powódką miał regularny kontakt do końca września 2023 roku, później nie jeździł do dziecka, ponieważ unikał spotykań z byłą partnerką, nie mógł zabierać dziecka na spacery ani do siebie.

(dowód: zeznania pozwanego k. 149, harmonogram spłaty kredytu k 21-35umowa o kartę kredytową . 37, faktury i rachunki, potwierdzenia przelewów k. 36, 38-61)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań stron oraz w oparciu o zebrane w sprawie dokumenty, których strony wzajemnie nie kwestionowały. Dlatego też Sąd ocenił materiał dowodowy jako spójny, logiczny i wzajemnie się uzupełniający. Strony nie składały dalszych wniosków dowodowych, a zebrany materiał dowodowy okazał się wystarczający do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd zważył co następuje.

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 kro, każdy z rodziców obowiązany jest do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zakres świadczeń alimentacyjnych ustawodawca określił w art. 135 § 1 kro, uzależniając go od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego raz od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć te, których zaspokojenie zapewni podmiotowi uprawnionemu do alimentów odpowiedni rozwój fizyczny i duchowy. Będą to zatem nie tylko elementarne potrzeby polegające na zapewnieniu minimum egzystencji lecz również te, których celem jest stworzenie warunków bytowania stosownie do wieku uprawnionego, stanu jego zdrowia i innych okoliczności, których uprawniony nie jest w stanie własnymi siłami sobie zapewnić. Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można przy odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te (usprawiedliwione potrzeby uprawnionego i możliwości majątkowe oraz zarobkowe zobowiązanego) w praktyce pozostają bowiem we wzajemnej zależności i obie te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustaleniu przez sąd wysokości alimentów (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1969 roku, III CRN 350/69, OSNPG 1970/2/15). Przy ocenie zakresu obowiązku alimentacyjnego należy brać pod uwagę również usprawiedliwione potrzeby własne zobowiązanego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 listopada 1975 roku, III CRN 330/75, LEX nr 7777). Do możliwości zarobkowania, poza podstawowym wynagrodzeniem, wlicza się ponadto wszelkiego rodzaju premie, nagrody, świadczenia z funduszu socjalnego, dodatki, itp. Obowiązek alimentacyjny drugiego z rodziców, również nie pozostaje bez znaczenia dla określenia kwoty świadczeń alimentacyjnych. Stosownie do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 1972 r., w sprawie o sygn. akt III CRN 470/71, Lex nr 7052, w sprawach o alimenty górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, czyli de facto jego sytuacja majątkowa.

Bezspornym jest fakt, że małoletnia powódka jest dzieckiem niesamodzielnym, bowiem z uwagi na wiek nie ma możliwości samodzielnego utrzymywania się. Nie dysponuje również jakimkolwiek majątkiem, który mógłby stanowić jej źródło utrzymania. Dlatego też całość kosztów utrzymania małoletniej obciąża jej rodziców.

Sąd nie kwestionuje potrzeb małoletniej powódki, której koszty utrzymania ustalono na poziomie ok. 1700 zł miesięcznie. Kwota ta wynika wyłącznie z usprawiedliwionych potrzeb i wydatków na jej rzecz. W niniejszej sprawie matka powódki na co dzień sprawuje opiekę nad córką, swój obowiązek alimentacyjny względem dziecka wypełnia poprzez osobiste starania o małoletnią, zapewniając jej bieżącą pieczę, wychowanie, pielęgnację. Utrzymuje się obecnie głównie ze świadczeń przyznanych na rzecz małoletnich.

Pozwany ma stale źródło dochodów w postaci wynagrodzenia za pracę, uzyskuje także dochód z tytułu wynajmu mieszkania, co łącznie daje kwotę 7000 zł. Koszty swojego utrzymania ocenia na kwotę 1500 – 2000 zł, nie wliczając kosztów utrzymania mieszkania, które ponosi jego partnerka. Spłaca zadłużenie z tytułu kredytów i abonamentu w łącznej kwocie ok. 2150 zł. Jego możliwości zarobkowe kształtują się obecnie bez wątpienia na wyższym poziomie niż matki małoletniej. Ustalając wysokość alimentów, poza kosztami utrzymania własnego pozwanego, należy pamiętać, że pozwany ma na utrzymaniu starszą córkę, na rzecz której łoży alimenty w kocie 600 zł. W tej sytuacji kwota alimentów w wysokości 1100 zł na rzecz powódki przekraczałaby granice jego możliwości zarobkowych i majątkowych. Zdaniem Sądu, pozwany jest w stanie łożyć na utrzymanie małoletniej córki alimenty w kwocie po 800 zł miesięcznie.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 133 § 1 kro w zw. z art. 135 § 1 kro. O odsetkach na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat alimentacyjnych orzeczono w myśl przepisu art. 481 § 1 i 2 kc. O kosztach zastępstwa procesowego powódki orzeczono na mocy art. 98 § 1 i § 1 ¹ kpc w zw. z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm.). Odstąpiono od obciążania pozwanego pozostałymi kosztami postepowania na podstawie art. 102 kpc, mając na względzie wagę obowiązku alimentacyjnego. Rygor natychmiastowej wykonalności nadano na mocy art. 333 § 1 pkt 1 kpc.