Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Rybniku

UZASADNIENIE

Powód D. W. domagał się od małoletniej pozwanej N. W. działającej przez matkę A. K. (1) obniżenia alimentów zasądzonych mocą wyroku Sądu Okręgowego w Rybniku z dnia 18 lipca 2022 roku, sygn. akt II Ca 1136/21, zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 26 października 2021 roku, sygn. akt IV RC 416/20, z kwoty 1400 zł do kwoty 600 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu żądania podano, że rodzice małoletniej pozostawali w nieformalnym związku do czerwca 2020 roku. Wówczas matka małoletniej wraz z dzieckiem wyprowadziły się z T. do R.. Dotychczasowy obowiązek alimentacyjny powoda został ustalony na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Rybniku z dnia 18 lipca 2022 roku, sygn. akt II Ca 1136/21, zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 26 października 2021 roku, sygn. akt IV RC 416/20, na kwotę po 1400 zł miesięcznie.

Wskazano, że powód od roku stara się sprostać nałożonemu na niego obowiązkowi alimentacyjnemu, jednak nie jest w stanie pokrywać alimentów w zasądzonej kwocie. Po stronie powoda nastąpiła istotna zmiana stosunków w zakresie jego możliwości finansowych i sytuacji życiowej. Zaprzecza jakoby jego możliwości zarobkowe były na poziomie 5880 zł – co odpowiada średniej krajowej za rok 2021, jak zostało ustalone w uprzednio toczącym się postępowaniu sądowym o alimenty. Powód czynił starania, aby znaleźć pracę jednakże bezskutecznie – z uwagi na brak wykształcenia, doświadczenia, jak i prowadzone wobec niego postępowanie karne. W chwili obecnej powód uczęszcza na terapię, leczy się psychiatrycznie i boryka się z coraz wyższym zadłużeniem, co prowadzić ma do niemożności zaspokajania bieżących potrzeb małoletniej pozwanej. Ponadto posiada zobowiązania alimentacyjne także wobec pozostałych swoich dzieci, w kwotach po 1000 zł miesięcznie na rzecz córek O. T. i N. T. oraz w kwocie po 400 zł miesięcznie na rzecz syna A. K. (2). Posiada zadłużenie alimentacyjne w związku z którym toczy się wobec niego postępowanie karne. Z uwagi na trudną sytuację finansową zmienił miejsce zamieszkania z uwagi na niemożność utrzymania domu, z którego dotychczas korzystał. (k. 3-9)

Małoletnia pozwana N. W., działająca przez matkę A. K. (1), w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa o obniżenie alimentów w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od uprawomocnienia się wydanego orzeczenia do dnia uiszczenia zapłaty.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwana wskazywała, że pozew w niniejszej sprawie stanowi jedynie polemikę powoda z ustaleniami poczynionymi przez Sąd Okręgowy w Rybniku w sprawie, w której w dniu 18 lipca 2022 roku zapadł wyrok ustalający obowiązek alimentacyjny w wysokości 1400 zł miesięcznie. Powód nie przedstawił dowodów potwierdzających okoliczności wskazane w pozwie, tj. pożyczanie środków pieniężnych od osób najbliższych czy intensywne i bezowocne poszukiwanie zatrudnienia. Sam fakt podjęcia leczenia psychiatrycznego również nie uzasadnia modyfikacji obowiązku alimentacyjnego, bowiem powód już na etapie ustalania dotychczasowego obowiązku alimentacyjnego pozostawał w trakcie leczenia. Według wiedzy pozwanej powód od co najmniej kilkunastu lat posiada kilka źródeł stałego utrzymania, które przynoszą mu ponadprzeciętny dochód. Powód wskazywał, że zmienił miejsce zamieszkania - sprzedał zamieszkiwaną nieruchomość za kwotę 1.200,000 zł. Porusza się luksusowym samochodem marki M.. Podkreślono, że potrzeby małoletniej od czasu ustalenia dotychczasowego obowiązku nie zmalały, nadal są bardzo duże, wraz z wiekiem oraz aktualną sytuacją ekonomiczno – gospodarczą w kraju ulegają wzrostowi. Matka małoletniej swój obowiązek alimentacyjny spełnia również poprzez codzienną pielęgnację i wychowanie dziecka. Powód w bardzo małym stopniu interesuje się córką. (k.108-120)

Sąd ustalił:

Małoletnia powódka N. W. pochodzi z nieformalnego związku (...) z A. K. (1).

Rodzice małoletniej pozwanej pozostawali w związku przez ok. 8 lat. Rozstali się w czerwcu 2020 r., co było przyczyną wyprowadzki małoletniej wraz z matką z miejsca zamieszkania powoda.

Alimenty na rzecz małoletniej zostały ustalone mocą wyroku Sądu Okręgowego w Rybniku z dnia 18 lipca 2022 roku, sygn. akt II Ca 1136/21, zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 26 października 2021 roku, sygn. akt IV RC 416/20, na kwotę po 1400 zł miesięcznie.

W dacie ustalenia ostatnich alimentów powód miał 44 lata. Od 30 czerwca 2021 r. przebywał w areszcie śledczym jako osoba tymczasowo aresztowana. Przed osadzeniem pracował w H..eu sp. z o.o. (...) się także obrotem nieruchomościami pracując m.in. dla P. K.. Mieszkał w domu zlokalizowanym w K. przy ul. (...) na podstawie umowy najmu zawartej z M. K.. Nieruchomość ta została oddana mu w stanie deweloperskim, a pozwany z własnych środków wykończył wnętrza w sposób odpowiadający ponadprzeciętnemu standardowi. Łożył także na pozostałe córki N. T. oraz O. T. w kwotach po 1.000,00 zł miesięcznie. Prowadzone było przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne w związku z zaległościami alimentacyjnymi na kwotę 41.741,42 zł. Korzystał z terapii uzależnień. Jako osoba zaradna, pozwany winien osiągać dochód na poziomie co najmniej średniej krajowej, a w IV kwartale 2021 roku, według danych GUS, przeciętne wynagrodzenie miesięczne wyniosło 622,80 złotych brutto, natomiast przeciętna płaca za cały 2021 rok wynosiła 5880,80 zł brutto. Kwota ta odpowiadała deklarowanych dochodom ojca małoletniej w postępowaniu karnym prowadzonym przez Sąd Okręgowy w Tarnowie przeciwko pozwanemu (sygn. akt II K 56/21). W toku postępowania ojciec małoletniej powoływał się na uzależnienie oraz zadłużenia.

Małoletnia pozwana miała wówczas 7 lat, była uczennicą pierwszej klasy szkoły podstawowej. Mieszkała wraz z matką w wynajmowanym mieszkaniu.

Korzystała z wizyt psychologicznych u doktor K.. Uczęszczała na zajęcia taneczne oraz Jujitsu, a miesięczny koszt dodatkowych zajęć kształtował się na poziomie ok. 120 zł. Koszty utrzymania małoletniej przedstawiały się następująco: wyżywienie ok. 600 zł, koszty zakupu sprzętów domowych 200 zł, odzieży ok. 250 zł, zabawek oraz rozrywki i kultury ok. 250 zł, kosmetyków i środków czystości ok. 200 zł, lekarstw i wizyt lekarskich ok. 150 zł, wakacji letnich i zimowych ok. 200 zł, kieszonkowego 100 zł oraz paliwa 50 zł, wyprawki dla małoletniej ok. 300 zł, ryczałt za zwiększone zużycie wody, prądu, gazu.

Matka małoletniej A. K. (1) miała wówczas 31 lat. Była zatrudniona w H..eu sp. z o.o. (...) świadczenie w związku z macierzyństwem w wysokości ok. 1.000 zł. Korzystała z pomocy finansowej udzielanej jej przez jej rodziców.

( dowód: akta sprawy IV RC 416/20 Sądu Rejonowego w Rybniku w zakresie orzeczenia Sądu I instancji i jego uzasadnienia, akta sprawy II Ca 1136/21 Sądu Okręgowego w Rybniku w zakresie orzeczenia Sądu I instancji i jego uzasadnienia)

Powód ma obecnie 46 lat, nie jest zatrudniony, nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie posiada orzeczenia o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy. Poza małoletnią posiada jeszcze czwórkę dzieci, w tym jedno pełnoletnie. Pozostaje w związku małżeńskim, z żoną posiada rozdzielność majątkową.

Przebywał w zakładzie karnym, który opuścił co najmniej 2 lata temu. Został skazany również za przestępstwo uchylania się od obowiązku alimentacyjnego wobec córek pochodzących z innego związku. Orzeczono wobec niego prace społeczne, które wykonuje w A. Powód deklaruje, że zajmuje się tam wszystkim: pracami fizycznymi, przy sprzątaniu klatek i przy zwierzętach, a bywa tam w soboty po 8 godzin.

Powód mieszka wraz z żoną w wynajmowanym mieszkaniu w T..

Powód od czasu opuszczenia aresztu śledczego w każdy piątek przebywa w T., gdzie jeździ na spotkania z kolegą, który zajmuje się branżą budowlaną. Wyjazdy mają na celu rozeznanie rynku nieruchomości. Powód korzysta również z usług znajomego prowadzącego agencję reklamową, drukując bilbordy „kupię nieruchomość”, które następnie umieszcza w T.. Działania te zmierzają do pozyskania klientów oraz uzyskania dochodów.

Powód w ostatnich 3 latach współpracował z różnymi agencjami nieruchomości, osiągając z tego tytułu deklarowane dochody rzędu 1000-4000 zł miesięcznie, co dawało rocznie kwotę ok. 20 000 -30 000 zł. Pośredniczy w sprzedaży nieruchomości, otrzymując wynagrodzenie z tego tytułu w gotówce. Wynagrodzenie stanowi różnicę w kwocie pomiędzy kwotą zakupu nieruchomości bądź sprzedaży a kwotą oczekiwaną przez „zleceniodawcę”. W ostatnich 3 latach najwyższa kwota deklarowana przez powoda za jedną transakcję to 6000 zł. Powód zadeklarował, że nie złożył do żadnej agencji nieruchomości swojego CV, bowiem wszystkie agencje go znają i współpracują. Powód przyznał, że nie ma z nikim zawartej umowy o pracę z uwagi na zadłużenia i postępowania egzekucyjne toczące się przeciwko niemu. Wynagrodzenie powoda przekazywane jest mu do ręki.

Powód deklaruje, że nie próbował podjąć innej pracy niż powyższa z uwagi na posiadane zadłużenie oraz egzekucję komorniczą Jak sam wskazał nie rejestruje się również w Urzędzie Pracy i nie podejmuje pracy na podstawie umowy o pracę bowiem ma świadomość, że osiągane dochody zostaną zajęte przez komornika. Jednocześnie powód podał, że teraz próbuje zajmować się nieruchomościami jako konserwator nieruchomości, podejmuje różne prace, ale nikt w T. nie chce go zatrudnić ze względu na negatywne skojarzenia jego nazwiska w związku z toczącą się sprawą karną dotyczącą obrotu nieruchomościami. Powód deklaruje także pracę w piekarni, która stanowić ma próbę odbudowy swojej pozycji. Mimo deklarowanych trudności ze znalezieniem pracy w mieście, powód rozważał zmianę miejsca zamieszkania na obszar poza T., ale nie podjął żadnych kroków w tym kierunku.

Powód leczy się psychiatrycznie, uczęszcza do psychologa. Na leki wydaje raz na kwartał kwotę 240-270 zł. Przyjmuje relanium, xanax oraz lek na depresję. Uczęszcza na sesje terapeutyczne do gabinetu terapii uzależnień.

Powód nie jest w stanie określić dokładnej kwoty wydawanej na swoje utrzymanie. Jeśli chodzi o wyżywienie, to żona powoda zajmuje się zakupami. Poza przygotowywaniem posiłków w domu powód stołuje się również w barze mlecznym, koszt zakupów żywieniowych w domu to kwota ok. 1.000 zł w skali miesiąca. Powód nie wydaje środków na swoje kosmetyki i środki czystości. Powód wydaje na paliwo miesięcznie kwotę 600 zł, przy czym jest ona częściowo zwracana przez kolegę z T., czasem nawet przekazywana jest mu kwota wyższa niż wydatki za paliwo. Powód nie podał innych kosztów swojego utrzymania.

Powód posiada zadłużenie, w tym z tytułu zaległych alimentów. Posiada także zobowiązania alimentacyjne wobec pozostałych dzieci, których nie realizuje w pełni. Prowadzona jest wobec niego egzekucja komornicza. Z osiąganego dochodu spłaca alimenty oraz zadłużenie komornicze. Na rzecz każdego z dzieci przekazuje miesięcznie kwotę ok. 200 zł.

Powód co do zasady interesuje się córką, ale nie uczestniczy w kosztach jej utrzymania w ustalony sposób, bowiem alimenty nie są przekazywane w zasądzonej wysokości. Z okazji komunii świętej córki zakupił dla niej komputer. Całość kosztów związanych z organizacją przyjęcia komunijnego oraz samą komunią poniosła matka pozwanej.

Pozwana ma obecnie 10 lat, cierpi na astygmatyzm. Uczęszcza na wizyty do stomatologa oraz okulisty. Zmaga się z alergią, w związku z którą musi stosować specjalne kremy i maści. Miesięczne koszty utrzymania małoletniej pozwanej nie zmieniły się w sposób znaczny od tych w czasie ustalania dotychczasowego obowiązku alimentacyjnego. Małoletnia uczęszcza na zajęcia nauki pływania raz w tygodniu. Wcześniej uczęszczała również na dodatkowe zajęcia z języka angielskiego, jednakże musiała z nich zrezygnować z uwagi na brak środków na ten cel.

Małoletnia przebywa pod opieką powoda raz lub dwa razy w miesiącu na weekend. W ostatnim czasie spędziła cały tydzień u ojca. Powód obiecywał córce, że zabierze ją na wakacje, jednak nie uczynił tego.

Małoletnia od czterech lat uczęszcza na wizyty do psychologa, obecnie dwa razy w miesiącu, a jednorazowy koszt wizyty wynosi 250 zł. Stwierdzono u niej nadpobudliwość.

Matka pozwanej A. K. (1) ma obecnie 36 lat. Zatrudniona jest na podstawie umowy o pracę w wymiarze ½ etatu jako pracownik biurowy w firmie (...) osiągając wynagrodzenie w kwocie 1745 zł miesięcznie.

( Dowody: odpis postanowienia Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 9 czerwca 2022 roku w sprawie IV RC 227/22 k. 16, zaświadczenie o udziale powoda w terapii uzależnień k. 17, zaświadczenie o rozpoznaniu psychiatrycznym k.18, potwierdzenie transakcji k. 83, imienny rachunek k. 84, umowa o pracę k. 123, potwierdzenie transakcji k. 133-134, potwierdzenie zamówienia okularów k. 144, potwierdzenie transakcji k. 197, 198, kopia zaświadczenia lekarskiego k. 207, faktura k. 209, zaświadczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. k. 225-226, oświadczenie powoda k. 227, zeznania powoda k. 222v-223, 253-253v, zeznania matki pozwanej k. 253v-254.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów, szczegółowo powyżej opisanych.

Sąd pominął dowody w postaci wydruków, zdjęć i paragonów na podstawie art. 235(2) §1 k.p.c. z uwagi na brak ich przydatności do wykazania faktu na jakie zostały wnioskowane. W zdecydowanej większości były to bowiem wydruki paragonów, które nie wykazywały kto i dla kogo nabywał określone w nich produkty. Część wydruków, zdjęć i paragonów przedstawiona była w stanie nieczytelnym z powodu jakości wydruku.

Zeznania powoda oraz jego oświadczenie (k. 227) zostały uznane za wiarygodne jedynie w części. Powód prezentował korzystne z jego punktu widzenia fakty, mające skutkować uwzględnieniem powództwa. Niewiarygodne są jego twierdzenia dotyczące tego, że nie pracuje, bowiem w późniejszym momencie wskazywał, że pracuje w piekarni czy też uzyskuje dochody związane z obrotem nieruchomościami, zeznania powoda były zatem wewnętrznie sprzeczne. Niewiarygodne z uwagi na sprzeczność z doświadczeniem życiowym i zasadami logicznego rozumowania są twierdzenia powoda dotyczące tego, że nie jest w stanie uzyskiwać dochodów pozwalających mu na łożenie alimentów. Powód bowiem, będąc osobą z doświadczeniem w obrocie nieruchomościami, może monetyzować swoją wiedzę i doświadczenie w branży, nie ograniczając się wyłącznie do pracy w T., z drugiej strony może poczynić kroki w celu uzyskania nowej pracy czy wykształcenia w innej dziedzinie. Powód nie wykazał także w żaden sposób, by zarobki jego żony wystarczały na utrzymanie także powoda, zatem nie dano wiary powodowi w zakresie tego, że jest na utrzymaniu swojej żony. Powód pomijał także okoliczności, które mogłyby wykazać, że jego możliwości zarobkowe i majątkowe są wyższe niż deklaruje. Nie podawał bowiem kosztów swojego utrzymania, przy czym biorąc pod uwagę, że to on wytacza powództwo, był stroną wielu postępowań o alimenty, jest reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika – zatem należy założyć, iż mógł wiedzieć, że będzie o to pytany. Deklarowany przez powoda brak wiedzy na ten temat stanowi albo ucieczkę przed ujawnieniem wysokich kosztów własnego utrzymania – co jest niezgodne ze strategią powoda obraną w niniejszej sprawie, albo brak należytego wglądu we własny budżet domowy, czemu trudno dać wiarę, skoro powód pozywa małoletnią córkę o obniżenie alimentów podając, że w budżecie tym nie ma środków na ich opłacanie w aktualnej wysokości. W oświadczeniu własnoręcznie podpisanym (k. 227) powód zawarł informację, iż nie jest w stanie określić podmiotów na rzecz których wykonywał prace dorywcza w charakterze doraźnego pomocnika. Takiemu oświadczeniu nie sposób dać wiarę, skoro zgodnie z twierdzeniami powoda, podmiotów tych jest zaledwie kilka. To także stanowi przykład pomijania istotnych okoliczności z punktu widzenia niniejszego postępowania. Sąd dał wiarę powodowi w zakresie tego, że obciąża go obowiązek alimentacyjny wobec innych małoletnich dzieci, realizuje prace społeczne, odbywa wyjazdy w celach zawodowych, jest znany w branży nieruchomości i ma w niej doświadczenie, fakty te nie były także kwestionowane przez stronę pozwaną.

Zeznania matki pozwanej zostały uznane za wiarygodne w całości, jednak należy odnieść się do zaprezentowanego jako załącznik do pozwu wyliczenia kosztów utrzymania małoletniej. Wbrew wnioskowi zawartemu w odpowiedzi na pozew nie stanowią one dowodu, a jedynie twierdzenie strony pozwanej. Co więcej, zawarte w nim informacje leżą w sprzeczności z zeznaniami matki pozwanej, która wskazała, że od ostatniego rozstrzygnięcia o alimentach, koszty utrzymania córki wyglądają dalej tak samo, a koszty zawarte w tabeli zdecydowanie różnią się od ustaleń Sądu Okręgowego w Rybniku poczynionych w związku z ustaleniem wysokości alimentów.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy był spójny i logiczny, za wyjątkiem omówionych zeznań powoda, uznanych za wiarygodne jedynie w części.

Strony nie składały dalszych wniosków dowodowych.

Sąd zważył:

Materialnoprawną podstawę rozpoznania żądania pozwu i pozwu wzajemnego stanowią przepisy art. 133 § 1 k.r.o., art. 135 § 1 k.r.o. oraz art. 138 k.r.o.

W świetle powołanych przepisów rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, z drugiej zaś od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć te, których zaspokojenie zapewni podmiotowi uprawnionemu do alimentów odpowiedni rozwój fizyczny i duchowy. Będą to zatem nie tylko elementarne potrzeby polegające na zapewnieniu minimum egzystencji lecz również te, których celem jest stworzenie warunków bytowania stosownie do wieku uprawnionego, stanu jego zdrowia i innych okoliczności, których uprawniony nie jest w stanie własnymi siłami sobie zapewnić.

Zgodnie z art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków, każda ze stron może żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Ustalenie czy nastąpiła zmiana stosunków następuje przez porównanie stosunków obecnych z warunkami i okolicznościami istniejącymi podczas ustalania wysokości poprzednich alimentów. Poprzez zmianę stosunków należy przede wszystkim rozumieć zarówno zmiany w statusie ekonomicznym uprawnionego, wynikające z usprawiedliwionych potrzeb, jak i zmianę zakresu możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Należy jednak pamiętać, że górny pułap świadczeń alimentacyjnych będą wyznaczały każdorazowo możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego i to nawet w sytuacji, gdyby nie zaspokajały one w pełni usprawiedliwionych potrzeb uprawnionych (poruszone w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 sierpnia 1972 roku, III CRN 470/71, Gazeta (...) 1972, nr 9).

Powód domagał się obniżenia alimentów na rzecz małoletniej z kwoty po 1400 zł miesięcznie do kwoty po 600 zł miesięcznie. Uzasadniał swoje powództwo tym, że jego sytuacja materialna i życiowa od ostatniego ustalenia w przedmiocie alimentów uległa zmianie, obecnie nie pracuje, poszukuje źródła dochodu, leczy się psychiatrycznie. Wskazywał także na liczne zobowiązania finansowe, w tym zobowiązania alimentacyjne wobec pozostałych swoich dzieci.

W ocenie Sądu roszczenie powoda o obniżenie alimentów nie zasługują na uwzględnienie.

Dotychczasowe alimenty na rzecz małoletniej zostały ustalone stosunkowo niedawno, bowiem niespełna dwa i pół roku temu, mocą wyroku Sądu Okręgowego w Rybniku z dnia 18 lipca 2022 roku, sygn. akt II Ca 1136/21, zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 26 października 2021 roku, sygn. akt IV RC 416/20, na kwotę po 1400 zł miesięcznie

Przesłanką, która miała warunkować obniżenie dotychczasowych alimentów, na którą powoływał się powód, była jego sytuacja finansowa – brak pracy oraz liczne zadłużenia, a także stan zdrowia powoda.

Deklaracje powoda co do braku pracy nie są prawdziwe. Sam powód wskazuje, że pracuje w piekarni, współpracuje odpłatnie z agencjami nieruchomości i uzyskuje z tego tytułu wynagrodzenie. Nie można w sposób jednoznaczny ustalić dokładnych dochodów powoda. Jeżeli jednak nie są one wystarczające dla powoda, by realizować obowiązek alimentacyjny wobec małoletniej pozwanej, winien on w pierwszej kolejności podjąć kroki zmierzające do wykorzystania swoich możliwości zarobkowych i uzyskać wyższe dochody. Powód nie wykazał, by poszukiwał pracy w jakiejkolwiek innej branży niż branża nieruchomości (oraz praca w piekarni), wręcz oświadczył, że tego nie robił. Powód nie zarejestrował się w urzędzie pracy. W takim razie albo powód uznaje, że jego dochody w branży nieruchomości są wystarczające i nie musi się przebranżowić, przeszkolić celem wykonywania innego lepiej płatnego zawodu, albo pomimo uznania, że jego dochody są zbyt niskie – nie podejmuje żadnych działań w celu poprawy swojej sytuacji finansowej poza złożeniem pozwu przeciwko swojej córce o obniżenie alimentów. Powód pomimo, iż nie posiada stałej pracy, osiąga dochody w branży nieruchomości.

Sąd uznał za wiarygodne twierdzenia powoda o jego zadłużeniu, jednak wynika ono nie ze zdarzeń losowych, czegoś nie do przewidzenia przez powoda, a z podejmowanych przez niego decyzji finansowych. W tym miejscu wskazać należy, że żadne ze zobowiązań finansowych (np. kredyt hipoteczny, kredyt gotówkowy, debet) nie wyprzedza w swej doniosłości obowiązku alimentacyjnego i nie może negatywnie rzutować na wysokość raty alimentacyjnej należnej uprawnionej. Zadłużenie, na które powołuje się powód, nie może zatem wpływać na obniżenie alimentów na rzecz małoletniej pozwanej w niniejszej sprawie.

Jeżeli chodzi o ostatni argument podnoszony przez powoda w postaci leczenia psychiatrycznego i odbywania terapii odwykowej, to powód nie wykazał w jaki sposób wpływa to na jego obniżone możliwości zarobkowe i majątkowe. Powód nie przedłożył żadnego orzeczenia czy innego dokumentu wykazującego niezdolność lub częściową zdolność do pracy, a jedynie zaświadczenie o diagnozie oraz o co tygodniowym udziale w terapii odwykowej. Powód podróżuje samochodem, utrzymuje kontakty biznesowe, pokonuje często duże odległości, realizuje prace społeczne polegające na fizycznej pracy. Dotychczasowy styl życia powoda potwierdza wręcz jego pełną zdolność do podejmowania różnorodnej pracy.

Podkreślić należy, że dziecko ma prawo żyć na równej stopie życiowej ze swoimi rodzicami i rodzice mają obowiązek mu to zapewnić. Oznacza to, że rodzice nie mogą uchylać się od obowiązku alimentacyjnego na tej podstawie, że wykonywanie tego obowiązku stanowiłoby dla nich ciężar. Rodzice są obowiązani podzielić się z dzieckiem swoimi nawet najmniejszymi dochodami, a także wykorzystywać w pełni swoje możliwości zarobkowe i majątkowe. Jak wykazało postępowanie dowodowe, powód jako zobowiązany posiada aktualnie możliwości zarobkowe i majątkowe do pokrywania alimentów na rzecz małoletniej córki w dotychczasowej wysokości. Powód sam zdecydował się na prowadzenie takiego trybu życia, jaki wiedzie, za co małoletnia nie może ponosić konsekwencji w postaci zmniejszenia obowiązku alimentacyjnego powoda.

Mając powyższe na uwadze, przyjmując, że nie nastąpiła zmiana stosunków między stronami uzasadniająca zmianę poprzedniego orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego, na podstawie art. 138 k.r.o. Sąd orzekł jak w punktach 1 sentencji, oddalając w całości powództwo o obniżenie alimentów.

Sąd stosownie do art. 98 k.p.c. oraz § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804) zasądził od powoda na rzecz małoletniej pozwanej kwotę 1800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Nadto z mocy art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa kwotę 500zł tytułem kosztów postępowania.

R., 6 stycznia 2025 roku SSR Julia Kosobudzka