Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Rybniku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 czerwca 2023r.

Sąd Rejonowy w Rybniku Wydział IV Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Katarzyna Rybczyńska

Protokolant: Dorota Krupińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 czerwca 2023r. w R.

sprawy z powództwa małoletniej N. P. reprezentowanej przez matkę A. P.

przeciwko T. Ś.

o alimenty

1)  zasądza od pozwanego T. Ś. na rzecz małoletniej powódki N. P. alimenty w kwocie po 500 zł (pięćset złotych) miesięcznie, płatne z góry począwszy od 10 czerwca 2020r. do dnia 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki małoletniej powódki A. P.;

2)  w pozostałej części powództwo oddala;

3)  zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej 1 134 zł (jeden tysiąc sto trzydzieści cztery złote) tytułem zwrotu części kosztów zastępstwa procesowego;

4)  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w Rybniku) 315 zł (trzysta piętnaście złotych) tytułem części opłaty od uiszczenia której małoletnia powódka była zwolniona z mocy prawa;

5)  odstępuje od obciążania powódki kosztami procesu;

6)  wyrokowi w punkcie 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt: IV RC 213/22

UZASADNIENIE

wyroku z 1 czerwca 2023 r.

Małoletnia powódka działająca przez matkę A. P. domagała się zasądzenia alimentów od pozwanego T. Ś. w kwocie po 800 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu pozwu podano, że pozwany jest dziadkiem ojczystym małoletniej. Ojciec powódki od wielu lat nie płaci alimentów na jej rzecz, nie interesuje się córką. Egzekucja alimentów prowadzona przeciwko niemu okazała się bezskuteczna. Małoletnia choruje na atopowe zapalenie skóry i ma uczulenie na laktozę, co wiąże się z wysokimi i stałymi kosztami leczenia oraz zakupu odpowiednich produktów. Koszty utrzymania małoletniej wskazano na poziomie ok. 1300 zł plus koszty mieszkaniowe. Pozwany utrzymuje się ze świadczenia emerytalnego (k. 3-6).

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o jego oddalenie.

Wskazał, że roszczenie strony powodowej jest wygórowane, a koszty utrzymania małoletniej przewyższają podstawowe koszty utrzymania dziecka w wieku małoletniej. Podniósł, że jego możliwości zarobkowe kształtują się na poziomie 4000 zł miesięcznie, a koszty utrzymania rodziny oscylują w granicach uzyskiwanych dochodów. Pozwany choruje na nadciśnienie. Na utrzymaniu ma małoletnią córkę oraz niepracującą żonę. Dochody pozwanego nie pozwalają na alimentowanie wnuczki (k. 63-65v).

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z 10 czerwca 2021 r., w sprawie o sygn. akt. IV RC 157/20, zasądzono od pozwanego T. Ś. na rzecz małoletniej powódki N. P. alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie, płatne z góry począwszy od 10 czerwca 2020 r. do dnia 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki małoletniej powódki A. P. (pkt. 1). W pozostałej części powództwo oddalono (pkt. 2). Ponadto zasądzono od pozwanego na rzecz strony powodowej 1.134 zł tytułem zwrotu części kosztów zastępstwa procesowego (pkt. 3) i nakazano pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Rybniku) 315 zł tytułem części opłaty od uiszczenia której małoletnia powódka była zwolniona z mocy prawa (pkt. 4). Sąd Rejonowy odstąpił również od obciążania powódki kosztami procesu (pkt. 5) i nadał wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności (pkt.6) (k. 144).

Na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego, Sąd Okręgowy w Rybniku w sprawie II Ca 787/21 wyrokiem z 3 marca 2022 r. uchylił zaskarżony wyrok w pkt. 1, 3, 4, 5 i 6, w tym zakresie przekazując sprawę do ponownego rozpoznania, jak również nakazał tut. Sądowi uzupełnienie postępowania dowodowego poprzez zbadanie istnienia i zakresu przesłanek obowiązku alimentacyjnego krewnych małoletniej powódki oraz okoliczności sprawy, zwłaszcza bezskuteczności egzekucji komorniczej wobec ojca małoletniej (k. 185, 187-190v).

Sąd ustalił.

Małoletnia powódka N. P. urodzona (...) pochodzi z nieformalnego związku (...).

Alimenty na rzecz powódki od ojca zostały ustalone na mocy wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Rybniku z 22 marca 2016 r. w sprawie sygn. akt IV RC 918/15 na kwotę 800 zł miesięcznie. Powyższym wyrokiem zostało również ustalone ojcostwo P. Ś..

Małoletnia powódka ma obecnie 7 lat i uczęszcza do szkoły podstawowej. Od urodzenia cierpi na atopowe zapalenie skóry. Ponadto w 4 miesiącu życia u małoletniej stwierdzono alergię pokarmową. Małoletnia ma alergię na nabiał, nie może jeść jajek. Produkty mleczne może spożywać tylko bez laktozy. Ma również stwierdzoną alergię na zwierzęta, pyłki, trawy i roztocza. W ostatnim czasie, średnio raz w miesiącu małoletnia chorowała na zapalenie krtani. W związku z powyższym w listopadzie 2022 roku wraz matką była na turnusie rehabilitacyjnym w K.. Pobyt został opłacony przez Fundację (...). Obecnie małoletnia powódka mieszka wraz z matką w mieszkaniu, które zostało zakupione, a następnie wyremontowane przez dziadków macierzystych małoletniej J. J. P. (1). Mieszkanie zostało zakupione na kredyt przez dziadków macierzystych, którzy spłacają w całości raty kredytu wynoszące 1.500 zł miesięcznie. Koszty mieszkaniowe małoletniej powódki i jej matki przedstawiają się następująco: czynsz 800 zł, prąd 100 zł, gaz 100-360 zł (w zależności od pory roku), łącznie 1000-1260 zł, co w przeliczeniu na jedną osobę daje kwotę 500-630 zł.

Miesięczne koszty utrzymania małoletniej kształtują się następująco:

- wyżywienie 800 zł,

- leki w związku z chorobą krtani 150 zł,

- kosmetyki na receptę 200 zł ,

- odzież i obuwie 200 zł

- obiady w szkole 150 zł

- zajęcia taneczne 180 zł

- udział w kosztach mieszkaniowych 500-630 zł

Łącznie: 2.180 - 2.310 zł.

Matka małoletniej powódki otrzymuje na rzecz córki świadczenie 500 + oraz alimenty zasądzone od pozwanego wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z 10 czerwca 2021 r., w sprawie o sygn. akt. IV RC 157/20 w wysokości po 500 zł miesięcznie. W przeszłości otrzymywała także alimenty z Funduszu Alimentacyjnego, jednakże już ich nie otrzymuje z uwagi na przekroczony próg dochodowy.

Matka małoletniej powódki A. P. ma obecnie 27 lat. Od października 2019 r. do sierpnia 2020 r. pracowała w salonie kosmetycznym otrzymując najniższe wynagrodzenie. Z uwagi na pandemię zlikwidowano jej stanowisko pracy. Następnie od 15 lutego 2021 r. odbywała staż w Zarządzie (...) w R.. W związku ze stażem miała przyznane stypendium w wysokości 1440 zł miesięcznie, a dodatkowo dorabiała w domu świadcząc usługi stylizacji paznokci. Obecnie od 1 maja 2022 roku matka małoletniej jest zatrudniona na pełen etat jako pracownik ds. administracyjno-biurowych w Zespole (...). Z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 3600 zł netto miesięcznie.

W latach 2018-2019 małoletnia wraz z matką wyjeżdżała na 5 dni nad morze, wyjazdy te kosztowały ok. 1900 zł. Małoletnia wraz z matką wyjechała również w 2021 r. na weekend majowy do Z., koszt wyjazdu wyniósł 500 zł. W 2020 r. małoletnia spędziła z dziadkami macierzystymi 11 dni w Ł., a w 2022 r. była z nimi w Egipcie. W 2023 r. dziadkowie macierzyści planują wraz z małoletnią wspólne wakacje w Turcji.

Babcia macierzysta J. P. (2) ma 49 lat i pracuje jako sprzedawca. Z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 2600 netto miesięcznie. Dziadek macierzysty J. P. (1) ma 51 lat i pracuje jako przedstawiciel handlowy – menager. Z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 5350 zł netto miesięcznie. Dziadkowie macierzyści małoletniej mieszkają razem wraz z dwudziestoletnim synem, który jeszcze się uczy i nie pracuje zarobkowo. W weekendy sprawują pieczę nad małoletnią N. P.. Ponadto pomagają finansowo małoletniej powódce i jej matce, aby mogły mieć zapewnione podstawowe potrzeby życiowe. Zakupili i wyremontowali mieszkanie w którym aktualnie mieszka małoletnia razem z matką. Ponadto kupują potrzebne sprzęty do ich domu, np. pralkę za ok. 3.000 zł. Co miesiąc na rzecz małoletniej powódki przekazują kwoty rzędu 500-700 zł. J. P. (2) przekazuje również na rzecz małoletniej 50 zł miesięcznie tytułem kieszonkowego. Dziadkowie macierzyści J. J. P. (1) w całości finansują wyjazdy małoletniej, w tym również wakacje zagraniczne.

Ojciec małoletniej P. Ś. nie wywiązuje się prawidłowo z nałożonego na niego obowiązku alimentacyjnego. Prowadzone jest wobec niego postępowanie egzekucyjne KMP 60/19. Na 13 września 2022 r. zaległość alimentacyjna wobec małoletniej wynosiła 24.346,75 zł, a wobec Funduszu Alimentacyjnego 16.389,60 zł nie wliczając odsetek od zaległości.

Wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Rybniku z 20 maja 2021 r. został uznany winnym popełnienia przestępstwa niealimentacji i wymierzono mu karę 5 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 32 godzin w stosunku miesięcznym. Wyrok jest prawomocny z dniem 3 listopada 2021 r. wobec cofnięcia sprzeciwu.

Egzekucja komornicza jest bezskuteczna, bowiem w okresie od 19 sierpnia 2019 r. do 12 lipca 2022 r. wyegzekwowano od dłużnika na rzecz wierzyciela (małoletniej N.) 800 zł.

Z dniem 31 maja 2022 r. ojciec małoletniej zakończył pracę w StankoKlima, gdzie był zatrudniony na podstawie umowy o pracę od 10 marca 2021 r. wobec czego dalsze zajęcie komornicze nie mogło być dokonywane.

P. Ś. nie utrzymuje kontaktu z małoletnią. Wdział córkę tylko raz w życiu, gdy ta miała 3 lata. Nie pamięta o świętach, ani urodzinach małoletniej.

Pozwany T. Ś. ma obecnie 56 lat. Jest na emeryturze, a jego świadczenie emerytalne po potrąceniach wynosi 4.698,51 zł netto. Poza emeryturą nie posiada żadnych innych dochodów. Nie posiada żadnych oszczędności. Jest właścicielem samochodu osobowego marki A. (...) z 2006 r. zakupionego na kredyt.

Pozwany choruje na nadciśnienie oraz ma stwierdzony cholesterol, w związku z tym przyjmuje na stałe leki, których koszt co miesiąc wynosi ok. 120 zł. Ponadto ma problemy z kręgosłupem. Średnio co pół roku z uwagi na silne bóle wymaga konsultacji lekarskiej oraz przyjmuje leki i maści, których jednorazowy koszt to ok. 150 zł. W czasie trwania nasilonego bólu korzysta również ze specjalistycznych masaży. Koszt jednej wizyty wynosi 100 zł.

Pozwany utrzymuje żonę oraz dwudziestoletnią córkę. Żona pozwanego nie pracuje, nie ma swoich dochodów. Trzy lata temu pracowała dorywczo w (...) przez okres dwóch lat i z tego tytułu uzyskiwała dochód w wysokości ok. 800 zł miesięcznie.

Córka pozwanego pracuje w sklepie sieci Ż. i wedle wiedzy pozwanego zarabia ok. 2500 zł netto miesięcznie. Córka pozwanego nie dokłada się do wydatków związanych z utrzymaniem wspólnego gospodarstwa domowego.

Pozwany wraz z żoną i córką mieszka w mieszkaniu stanowiącym jego współwłasność wraz z żoną. Koszty utrzymania mieszkania wynoszą 1000 zł i kształtują się następująco: czynsz 700 zł, prąd 200 zł, gaz 100 zł. Koszt telewizji i telefonu wynosi 150 zł, a kosz ubezpieczenia na życie pozwanego i jego żony stanowi wydatek rzędu 160 zł. Po uiszczeniu wszystkich wydatków związanych z utrzymaniem rodziny pozwanemu zostaje ok. 1000-1500 zł.

Pozwany dwa lata temu zaciągnął dodatkowy kredyt w banku (...) na kwotę 20.000 zł. Uprzednio posiadał również kredyt na kwotę 20.000 złotych. Obecnie miesięczna rata kredytu wynosi ok. 1000 zł, a pozostały okres kredytowania to 6 lat.

Pieniądze z kredytu zostały przeznaczone na remont mieszkania, a kwota 10.000 zł została przeznaczona sfinansowanie wydatków związanych z weselem ojca małoletniej powódki.

Pozwany posiada również kredyt w banku (...), którego rata wynosi 500 zł, a pozostały okres kredytowania to jeden rok. Pieniądze z tego kredytu w kwocie 15.000 zł zostały przeznaczone na zakup samochodu osobowego marki A. (...) z 2006 r., który jest własnością pozwanego.

Dowód: akta IV RC 918/15, akta komornicze KMP 60/19 – w szczególności zaświadczenia o bezskuteczności egzekucji k. 21, 25, 62, 76, 84, 126, 130-131, 139, 157, akt urodzenia k. 8-9 ,95 umowa o pracę k. 10-11, pisma komornika k. 12-15,109-114, 208, 211-214, 222-224, 238, 250-251, umowa najmu k. 19-21, rachunki k. 22-34, 73-74, potwierdzenia płatności k. 35-56, 67-72, 215-220, pisma ZUS k. 66, 133-140, 221, 239, polisa k. 76, świadectwo k. 77, decyzja PUP k. 106, wpis do KRS k. 107-108, świadectwo pracy k. 115-119, 252, PIT-11 k. 120-121, karta rozliczeniowa k. 223-224, zeznania matki powódki k. 128v.-129v., 225, wyrok nakazowy k. 141, zeznania pozwanego k. 142-142v., zeznania świadka J. P. (2) k. 243v-244,, zeznania świadka J. P. (1) k. 244-245v.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wymienione wyżej dowody przeprowadzone w niniejszej sprawie. Sąd w pełni oparł się na dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy, których wiarygodności nie podważano. Zeznania stron oraz powołanych świadków w szerokim zakresie korespondowały z pozostałymi dowodami przeprowadzonymi w niniejszej sprawie. Sąd pominął dowód z przesłuchania świadka I. Ś. wobec cofnięcia wniosku dowodowego w toku postępowania.

Strony nie składały dalszych wniosków dowodowych, a przeprowadzone postępowanie Sąd uznał za wystarczające do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd zważył.

Zgodnie z art. 128 k.r.o obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

Następnie należy wskazać na treść art. 132 k.r.o., który wskazuje że obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w dalszej kolejności powstaje dopiero wtedy, gdy nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności albo gdy osoba ta nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi lub gdy uzyskanie od niej na czas potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami.

Przy tym w myśl art. 133 § 2 k.r.o. żądanie świadczeń alimentacyjnych od pozostałych członków rodziny w tym również dziadków powinno być przede wszystkim uzasadnione niedostatkiem uprawnionego. Jak podkreśla się w orzecznictwie „niedostatek występuje nie tylko wtedy, gdy uprawniony do alimentacji nie posiada żadnych środków utrzymania, lecz określa także i taką sytuację materialną osoby uprawnionej, gdy nie może ona w pełni zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb.” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 2000 r. I CKN 1187/99). W doktrynie wyrażono pogląd, że potrzeby usprawiedliwione to takie, których zaspokojenie pozwala uprawnionemu żyć w warunkach odpowiadających jego wiekowi, stanowi zdrowia, wykształceniu itp. Katalog owych potrzeb jest sprawą indywidualną (tak Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz pod. red. H. Doleckiego, 2010 r. teza 3 do art. 135). Poprzez usprawiedliwione potrzeby osoby uprawnionej nie należy rozumieć wyłącznie zapewnienie podstawowego minimum egzystencjonalnego. W szczególności jeżeli mamy do czynienia z potrzebami małoletniego dziecka, które całkowicie uzależnione jest od możliwości zarobkowych rodziców lub pozostałych krewnych.

Roszczenie strony powodowej jest częściowo uzasadnione. Małoletnia powódka ma 7 lat i nie ma możliwości, aby samodzielnie się utrzymać. Nie dysponuje również majątkiem, który mógłby stanowić jej źródło dochodu. Obowiązek utrzymania zatem w pierwszej kolejności spoczywa na rodzicach małoletniej (art. 128 k.r.o. w związku z art. 133 § 1 k.r.o. i art. 135 § 1 k.r.o.). Ze zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego wynika, iż zobowiązani do alimentacji w pierwszej kolejności tj. rodzice małoletniej powódki nie są w stanie zaspokoić jej usprawiedliwionych potrzeb.

Matka A. P. posiada stałe zatrudnienie, jednakże osiągane przez nią dochody nie pozwalają na całkowite pokrycie kosztów utrzymania małoletniej, tym bardziej, że spełnia ona swój obowiązek alimentacyjny wobec dziecka poprzez osobiste starania w zakresie zapewnienia małoletniej córce opieki, zaspokojenia jej potrzeb i właściwego wychowania oraz musi ponieść koszty własnego utrzymania. Natomiast ojciec małoletniej P. Ś. mimo orzeczenia sądowego w zakresie ustalenia obowiązku alimentacyjnego na rzecz córki N. P., nie wypełnia go, jak również w żaden sposób nie uczestniczy w życiu i procesie wychowawczym dziecka. Wobec ojca małoletniej prowadzone jest postępowanie egzekucyjne KMP 60/19, które co do zasady jest bezskuteczne. Na dzień 13 września 2022 r. stan zaległości względem alimentowanej wynosił 24.346,75 zł. W okresie od 19 sierpnia 2019 r. do 12 lipca 2022 r. od dłużnika wyegzekwowano i przekazano na rzecz wierzyciela N. P. kwotę 800 zł, co nie wystarcza na pokrycie wszystkich usprawiedliwionych potrzeb dziecka w wieku małoletniej powódki.

Wobec powyższego, w niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której małoletnia pozostaje w niedostatku, bowiem zgodnie z poglądem orzecznictwa "niedostatek występuje wtedy, gdy uprawniony nie może w pełni własnymi siłami, z własnych środków, zaspokoić swych usprawiedliwionych potrzeb" (uchwała Sądu Najwyższego z 16 grudnia 1987 r. III CZP 91/86), przy czym "potrzeby materialne i niematerialne każdego człowieka kształtują się inaczej (…) Są one uzależnione od indywidualnych cech uprawnionego, tj. od wieku, stanu zdrowia, zawodu, pozycji społecznej i dotychczasowej stopy życiowej" (podobnie wyrok Sądu Najwyższego z 5 maja 1998 r., I CKN 95/98). Ponadto w toku postępowania zostało wykazane, że uzyskanie od zobowiązanego środków utrzymania jest niemożliwe.

Taki stan rzeczy warunkuje powstanie dalszego obowiązku alimentacyjnego wobec krewnych w dalszej kolejności tj. dziadków małoletniej powódki. Zgodnie z doktryną „obowiązek alimentacyjny może powstać po stronie wszystkich dziadków dziecka, a więc dziadków z obu linii, tj. ojcowskiej i matczynej, proporcjonalnie do możliwości zarobkowych i majątkowych każdego z nich” (M. Załucki (red.), Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz do art. 129, Warszawa 2023). W tym miejscu podkreślić należy, że „krewnych w tym samym stopniu obowiązek alimentacyjny obciąża nie solidarnie, lecz w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowym i majątkowym. Tak więc w zasadzie każdy z zobowiązanych w tym samym stopniu powinien spełniać świadczenia alimentacyjne w przypadającej mu części. Przy jednakowych możliwościach zarobkowych i majątkowych części te są równe, natomiast przy różnych możliwościach są proporcjonalne do sytuacji każdego z zobowiązanych” (K. Pietrzykowski (red.), Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz do art. 129. Wyd. 8, Warszawa 2023).

Dziadkowie macierzyści od początku aktywnie uczestniczą w życiu małoletniej. Pomagają matce małoletniej w sprawowaniu pieczy nad dzieckiem. Dobrowolnie łożą środki nie tylko na utrzymanie, ale również na wyjazdy i wycieczki małoletniej, a więc wypełniają obowiązek alimentacyjny względem wnuczki w części odpowiadającej ich możliwościom zarobkowym i majątkowym. Dziadkowie ojczyści nigdy nie utrzymywali jakichkolwiek kontaktów z małoletnią, jak również nie przekazywali środków pieniężnych na rzecz usprawiedliwionych potrzeb małoletniej. Babcia ojczysta obecnie nie ma możliwości zarobkowych i majątkowych do łożenia alimentów na rzecz wnuczki w odróżnieniu od jej męża tj. pozwanego.

Koszty utrzymania małoletniej powódki w zakresie jej uzasadnionych potrzeb w toku postępowania ustalono na kwotę ok. 2.100-2.310 zł miesięcznie. Należy przy tym podkreślić, iż wykazane przez stronę powodową wydatki nie są wyrazem zbytku. Matka małoletniej określając koszty utrzymania córki, nie żądała dla niej drogich zabawek lub markowej odzieży. Tak wysoka kwota utrzymania małoletniej powódki jest wynikiem przede wszystkim zakupu produktów nie zawierających alergenów uczulających małoletnią, których ceny są dużo wyższe niż podstawowych produktów. Nadto wyższe koszty utrzymania małoletniej determinuje również konieczność zakupu leków w związku z zdiagnozowanymi problemami układu oddechowego oraz atopowym zapaleniem skóry. Przedstawione koszty utrzymania małoletniej stanowią zatem wydatki konieczne dla prawidłowego rozwoju dziecka w wieku powódki. Z oczywistych przyczyn matka małoletniej osiągając dochody rzędu 3.600 zł miesięcznie i ponosząc własne koszty utrzymania, nie jest w stanie całościowo zabezpieczyć potrzeb dziecka.

Dochód pozwanego kształtuje się na poziomie 4.698,51 zł, jednakże na jego utrzymaniu pozostaje niepracująca żona oraz pełnoletnia córka, która pracuje zarobkowo. Przy ustalaniu sytuacji finansowej pozwanego oraz jego możliwości majątkowych dla Sądu nie bez znaczenia był fakt, że jednym ze wskazywanych przez niego wydatków były raty jego zobowiązań finansowych (kredytów bankowych). Część pieniędzy w kwocie 10.000 zł została przeznaczona m.in. na poczet zorganizowania wesela dla ojca małoletniej powódki.

W świetle powyższych okoliczności, mając na uwadze potrzeby małoletniej, którym nie może sprostać matka małoletniej, fakt że dziadkowie macierzyści również partycypują w kosztach utrzymania wnuczki oraz aktualną sytuację życiową, majątkową i zdrowotną pozwanego, Sąd uznał że pozwany jest w stanie partycypować w kosztach utrzymania małoletniej powódki bez nadmiernego uszczerbku. Z uwagi na powyższe roszczenie strony powodowej należało uznać za zasadne, choć nie w wysokości objętej treścią pozwu. Niemniej jednak kwota 500 zł bezsprzecznie mieści się w możliwościach zarobkowych pozwanego. W tym miejscu należy również wspomnieć, że zobowiązanie pozwanego do alimentacji wnuczki w powyższym zakresie jest o tyle bardziej uzasadnione, że obecnie wspiera również swoją pełnoletnią córkę, która na co dzień pracuje zarobkowo, jak również spłaca kredyt po części zaciągnięty również na rzecz ojca małoletniej powódki

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o art. 128 k.r.o. w zw. z art. 132 i 133 k.r.o. koniecznym było ustalenie obowiązku alimentacyjnego jak w punkcie 1 sentencji uzasadnianego wyroku. Ustalony w niniejszym postępowaniu obowiązek alimentacyjny pozwanego, uwzględnia zarówno jego sytuację materialną, potrzeby uprawnionej, jak również obowiązek alimentacyjny matki. Datę powstania obowiązku alimentacyjnego ustalono w oparciu o datę otrzymania przez pozwanego pozwu.

Wyrokowi w zakresie punktu 1 nadano rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. O odsetkach na wypadek opóźnienia orzeczono w myśl przepisu art. 481 § 1 i 2 k.c.

Z uwagi na wynik postępowania w niniejszej sprawie, Sąd na podstawie art. 102 k.p.c., dokonując stosunkowego rozdzielenia zasądził od pozwanego na rzecz strony powodowej 1.134 (jeden tysiąc sto trzydzieści cztery) zł tytułem zwrotu części kosztów zastępstwa procesowego, uwzględniając stawki opłat za czynności adwokatów przewidziane w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dn. 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. 2015.1800 ) tj. § 2 pkt 4.. Strona powodowa utrzymała się z roszczeniem w 63 %.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazano pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rybniku kwotę 315 zł tytułem części opłaty od uiszczenia której strona powodowa była zwolniona z mocy prawa.

Mając na uwadze sytuację materialną powódki na podstawie art. 102 k.p.c. odstąpiono od obciążania strony powodowej kosztami procesu.