Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Rybniku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 października 2022r.

Sąd Rejonowy w Rybniku Wydział IV Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia SR Katarzyna Rybczyńska

Protokolant: Dorota Krupińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2022r. w R.

sprawy z powództwa małoletniej W. P. reprezentowanej przez ojca P. P.

przeciwko A. K.

o alimenty

1)  zasądza od pozwanej A. K. na rzecz małoletniej powódki W. P. alimenty w kwocie po 1 000 zł (jeden tysiąc złotych) miesięcznie, płatne z góry począwszy od 3 marca 2022 roku, do dnia 15-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat, do rąk ojca małoletniej powódki P. P.;

2)  nakazuje pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w Rybniku) kwotę 750 zł (siedemset pięćdziesiąt złotych) tytułem opłaty od uiszczenia której małoletnia powódka byłą zwolniona z mocy prawa;

3)  wyrokowi w punkcie 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt IV RC 116/22

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 6 października 2022 roku

Pozwem z dnia 3 marca 2022 r. małoletnia powódka W. P. działająca przez ojca P. P. domagała się zasądzenia od pozwanej A. K. alimentów w wysokości po 1.000 zł miesięcznie płatnych do rąk ojca małoletniej powódki.

W uzasadnieniu pozwu podniesiono, że małoletnia pochodzi z nieformalnego związku pozwanej A. K. i P. P.. Małoletnia mieszka wraz z ojcem, który sprawuje nad nią osobistą pieczę oraz ponosi koszty jej utrzymania. Powódka ma 15 lat. Miesięczne koszty utrzymania małoletniej sięgają kwoty ok. 2000-2100 zł. Ojciec małoletniej powódki jest górnikiem, poza powódką nie posiada na utrzymaniu innych dzieci. Podniesiono także, że matka powódki od czasu wyprowadzki od partnera nie partycypuje w kosztach utrzymania małoletniej, podtrzymuje z nią jedynie sporadyczny kontakt telefoniczny (k.3-4).

W odpowiedzi na pozew pozwana żądała oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia zwrotu kosztów procesu. Na uzasadnienie wskazała, że ojciec małoletniej zawyżył koszty utrzymania dziecka, umniejszył natomiast wysokość swoich dochodów. Przyznała, że od niedawna prowadzi działalność gospodarczą, jednak żądana wysokość alimentów nie jest adekwatna do jej zdolności zarobkowych. Wskazała również, że ojciec dziecka zobowiązał się do ponoszenia całych kosztów utrzymania wspólnej córki. Pozwana zaś kilka razy w roku kupuje małoletniej prezenty i jest w stanie miesięcznie przekazywać 200 złotych kieszonkowego, które będzie przelewać na otwarte dla małoletniej konto.

Na rozprawie w dniu 9 czerwca 2022 roku strona powodowa podtrzymała żądanie, modyfikując je w tym zakresie, że domaga się alimentów od dnia wniesienia pozwu.

Pozwana podtrzymała swoje stanowisko jak w odpowiedzi na pozew. Wskazała, że nie jest w stanie zaproponować wyższej kwoty, ponieważ dopiero otwarła dwa sklepy.

Pełnomocnik strony powodowej zaproponował kwotę 800 zł tytułem miesięcznych alimentów oraz rezygnację z kosztów zastępstwa procesowego.

Pozwana podtrzymała żądanie oddalenia powództwa.

Na rozprawie 6 października 2022 roku pełnomocnik strony powodowej podtrzymał stanowisko w całości, wskazując, że domaga się zasądzenia alimentów od dnia wniesienia pozwu, rezygnuje przy tym z kosztów zastępstwa procesowego.

Pozwana zaś podtrzymała swoje stanowisko, wskazując jednak, że może wypłacać małoletniej powódce 300 zł kieszonkowego, płatnych do jej rąk.

Sąd ustalił:

Małoletnia W. P. urodzona (...) pochodzi z nieformalnego związku (...) z pozwaną. Związek rodziców małoletniej zakończył się w 2018 roku. Pozwana wyprowadziła się ze wspólnego domu. Małoletnia pozostała pod pieczą ojca.

Małoletnia W. P. ma 15 lat, uczęszcza obecnie do pierwszej klasy Technikum Górniczego w R., do klasy dwujęzycznej, kierunek mechatronik. Ogólnie jest zdrowa, była leczona ortodontycznie, nosi okulary. W związku z sytuacją rodzinną korzysta z porad psychoterapeuty.

Koszty utrzymania małoletniej kształtują się następująco:

- wyżywienie 400 zł miesięcznie,

- odzież 500 zł miesięcznie,

- sesje u psychologa 450 zł miesięcznie,

- korepetycje z j. angielskiego i matematyki 400 zł miesięcznie,

- telefon oraz Internet 100 zł miesięcznie,

- wyjazdy wakacyjne 2000 zł w roku (ok. 166 zł miesięcznie)

- opieka medyczna (okulista i ortopeda) ok. 400 zł miesięcznie

- kieszonkowe 100 zł miesięcznie,

Małoletnia mieszka wraz z ojcem oraz jego żoną w domu należącym do ojca małoletniej. Na koszty utrzymania domu składają się: opłata za gaz (ok. 200 zł w sezonie letnim, ok. 800 zł w sezonie zimowym), opłaty za wodę tj. 164 zł, wywóz śmieci tj. 177 zł, podatek od nieruchomości tj. 500 zł na rok (41 zł miesięcznie). Łączne koszty utrzymania domu przypadające na osobę to ponad 800 złotych.

Ojciec małoletniej powódki ma 50 lat. Jest zatrudniony w (...) SA, ze średnim miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości ok. 6000 zł netto bez sobót, które są płatne w wysokości 600 zł. Otrzymuje również deputat węglowy w formie równowartości 8 ton węgla. Nadto otrzymuje bony żywnościowe,„barbórkę”, 14-nastą pensję oraz dofinansowanie pracodawcy do wypoczynku. Pobiera 500 + na małoletnią. Odkłada na jej przyszłość pieniądze. Ojciec małoletniej powódki zawarł związek małżeński. Żona osiąga własny dochód w wysokości ok. 3000 zł.

Pozwana ma 50 lat, z zawodu jest technikiem ekonomistą. Poza małoletnią powódką ma dorosłego syna. Jest zdrowa. Pozwana gdy zamieszkiwała z ojcem małoletniej powódki była zatrudniona, otrzymywała najniższe miesięczne wynagrodzenie. Od 2018 roku prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą, finansowaną po części z kredytu, w zakresie handlu w branży spożywczo-przemysłowej. Działalność jest dochodowa. Obecnie pozwana posiada cztery sklepy, zatrudnia 9 osób i kierowcę. Posiada dwa samochody w leasingu. Miesięczna wysokość rat związanych z działalnością gospodarczą wynosi 13 000 złotych. Nadto pozwana opłaca składki ZUS w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, aktualnie zalega ze składkami na ubezpieczenie pracowników. Pozwana mieszka sama. Wynajmowała mieszkanie w G., posiada prawo do mieszkania komunalnego w R., a od czerwca 2022 roku wynajmuje dom w G.-B..

Koszty utrzymania domu kształtują się następująco:

- wynajem domu 1400 zł miesięcznie,

- gaz 800 zł miesięcznie,

- prąd 256 zł miesięcznie,

- woda 86 złotych miesięcznie,

- Internet 40 zł miesięcznie,

Koszty utrzymania pozwanej wynoszą:

- fryzjer, paznokcie 350 zł miesięcznie,

- odzież 300 zł miesięcznie.

Dowód: akt urodzenia małoletniej k. 5, zaświadczenie z poradni Synergia k. 44, dokumentacja skarbowa pozwanej k.15-28,75-99, zaświadczenie o wysokości dochodów ojca małoletniej k.43, wydruki bankowych operacji k. 56, rachunki i faktury z tytułu kosztów utrzymania k. 46-73, raport (...) k. 73, zeznania P. P. k. 100v-101, 105, zeznania pozwanej k. 101, 103-104v

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody przeprowadzone w sprawie, powyżej opisane. Zgromadzony materiał dowodowy w postaci dokumentów sąd ocenił jako spójny, logiczny
i wzajemnie się uzupełniający. Dowody te korespondowały ponadto z zeznaniami ojca małoletniej powódki, które sąd ocenił jako wiarygodne, logiczne i spójne.

Na taką ocenę nie zasługiwały jednak w całości zeznania pozwanej, które miejscami były nielogiczne i nieszczere, a przy tym nie odnajdywały potwierdzenia w przedłożonych przez samą pozwaną dokumentach. Przede wszystkim materiał dowodowy nie potwierdził, by pozwana posiadała wyłącznie długi, a nadto rodzice małoletniej ustalili, że pozostaje ona pod pieczą ojca, i tylko on łoży na jej utrzymanie.

Strony nie zgłaszały dalszych wniosków dowodowych, a Sąd uznał niniejszą sprawę za wyjaśnioną do merytorycznego rozstrzygnięcia.

Sąd zważył:

Małoletnia powódka żądanie swe opiera na normach przepisów 133 § 1 k.r.i.o. i 135 k.r.i.o.

Zgodnie z art. 133 § 1 k.r.i.o. rodzice mają obowiązek łożenia na utrzymanie nieusamodzielnionych dzieci. Brzmienie paragrafu drugiego powołanego przepisu nakazuje przyjąć, iż dziecko ma prawo do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb i do równej stopy życiowej z rodzicami.

Z kolei zgodnie z art. 133 § 2 k.r.i.o. wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Przez usprawiedliwione potrzeby rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni uprawnionemu, stosownie do jego wieku i uzdolnień, prawidłowy rozwój duchowy i fizyczny (tak „Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy z komentarzem” Wydawnictwo Prawnicze Warszawa 2001 str. 749).

Art. 135 § 1 k.r.i.o. stanowi, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Bezspornym w niniejszej sprawie jest fakt, że małoletnia powódka jest nieusamodzielnionym dzieckiem pozwanej, uczęszcza do technikum i nie dysponuje majątkiem, który mógłby stanowić jej źródło utrzymania, ani nie posiada własnych źródeł dochodu. Z tych też względów całkowity koszt utrzymania powódki spoczywa wyłącznie na jej rodzicach. Ojciec małoletniej powódki swój obowiązek alimentacyjny realizuje poprzez osobiste starania o byt i wychowanie córki, jak również poprzez łożenie pieniędzy na jej utrzymanie. Poza powódką nie posiada dzieci.

Wykazane przez ojca małoletniej koszty jej utrzymania odpowiadają przeciętnym kosztom utrzymania dziecka w jej wieku. Podkreślić należy, że matka małoletniej prawie w ogólne nie partycypuje w codziennych, bieżących kosztach utrzymania córki. Oprócz sporadycznie przekazywanych prezentów nie przesyła na jej rzecz żadnych środków, nie ponosi żadnych wydatków.

Ustalona przez sąd kwota alimentów, która nie jest wygórowana, biorąc pod uwagę aktualne ceny dóbr i usług, uwzględnia potrzeby finansowe małoletniej, jak również sytuację majątkową i zarobkową pozwanej. Pozwana jest zdrowa, ma wyuczony zawód, jest właścicielką sklepów, posiada zatem możliwości zarobkowe. Pozwana prowadzi działalność gospodarczą, która wbrew jej twierdzeniom przynosi dochody. Pozwana sama przyznała, że z czasem powinno być coraz lepiej. Już w trakcie postępowania w niniejszej sprawie pozwana otwarła czwarty sklep. Co prawda działalność ta jest kredytowana, aczkolwiek podnieść należy, że bank ocenił sytuację majątkową pozwanej na rozwojową i po raz kolejny udzielił jej znacznego wsparcia finansowego. Nadto pozwana nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu, skoro syn ma 31 lat, a siostrzenica już z nią nie zamieszkuje. Pozwana posiada nieruchomości, które może wynajmować lub sprzedać. Pozwana żyje zatem na dość wysokiej stopie życiowej. Tymczasem dziecko ma prawo do równej stopy życiowej z rodzicem, a rodzic ma obowiązek dzielić się z dzieckiem swoim nawet najskromniejszym dochodem. Pozwana uznała, że wszystkie usprawiedliwione potrzeby materialne córki zaspokoi ojciec małoletniej i taka sytuacja dla pozwanej jest bardzo wygodna. Wskazać przy tym należy, że obowiązek alimentacyjny ciąży na pozwanej wobec nieusamodzielnionej córki bez względu na pogorszenie się relacji między nimi oraz bez względu na to, że ojca małoletniej stać na utrzymanie wspólnego dziecka. Obowiązek ten ciąży na obojgu rodzicach. Postawa matki małoletniej powódki świadczy natomiast o tym, że próbuje ona przerzucić cały obowiązek finansowania potrzeb małoletniej na jej ojca wbrew wskazanej zasadzie. Uznać można, że sytuacja pozwanej jest bardzo dobra i pozwala na łożenie alimentów na rzecz małoletniej na poziomie 1000 zł, co stanowi jedynie część kwoty rzeczywistych wydatków na jej potrzeby.

O odsetkach na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat alimentacyjnych orzeczono w myśl przepisu art. 481 § 1 i 2 k.c. Natomiast o natychmiastowej wykonalności punktu 1 wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazano pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rybniku kwotę 750 zł tytułem opłaty od uiszczenia której strona powodowa była zwolniona z mocy prawa.