Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Rybniku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 kwietnia 2023 roku

Sąd Rejonowy w Rybniku Wydział IV Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Grażyna Kursa

Protokolant: Hanna Beer

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2023 roku w R.

sprawy z powództwa małoletniej L. M. działającej przez matkę B. K.

przeciwko M. M.

o alimenty

1)  zasądza od pozwanego M. M. na rzecz małoletniej powódki L. M. alimenty w kwocie po 800 zł (osiemset złotych) miesięcznie, płatne do rąk matki małoletniej powódki B. K. do dnia 25-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat począwszy od dnia 1 grudnia 2021 roku;

2)  oddala powództwo w pozostałej części;

3)  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

4)  odstępuje od obciążania pozwanego pozostałymi kosztami postępowania;

5)  nadaje wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt IV RC 75/22

UZASADNIENIE

Małoletnia powódka L. M., działająca przez matkę B. K. domagała się alimentów od pozwanego M. M. w wysokości po 1.200 zł miesięcznie począwszy od 1 grudnia 2022 roku.

W uzasadnieniu żądania matka małoletniej podała, że małoletnia powódka jest córką pozwanego. Obecnie dziecko mieszka z matką, na której spoczywa cały ciężar opieki. Miesięczny koszt utrzymania córki jej matka ocenia na kwotę nie mniejszą niż 1200 zł. Matka małoletniej pobierała zasiłek okresowy z placówki w Holandii przekazywany przez Urząd Pracy w R.. Pracę zawodową miała podjąć dopiero po wyczerpaniu okresu zasiłkowego, który przypadał na maj 2022 roku. Ojciec małoletniej powódki pracuje w Holandii. Z małoletnią kontaktuje się jedynie poprzez komunikatory internetowe lub telefonicznie. (k. 3-5)

W odpowiedzi na pozew pozwany uznał żądanie do kwoty po 650 zł miesięcznie i wniósł o oddalenie powództwa w pozostałej części.

W uzasadnieniu wskazał, że po rozstaniu z matką małoletniej strony sprzedały wspólne mieszkanie w Holandii i z tego tytułu matka małoletniej otrzymała kwotę ok. 100.000 zł, ponadto podjęła pracę i obecnie może ponosić koszty utrzymania małoletniej córki na takim samym poziomie jak pozwany, tj. w wysokości 650 zł miesięcznie. Pozwany podał, że od sierpnia 2022 roku prowadzi własną działalność gospodarczą, z której osiąga dochody na poziomie ok. 2090 euro netto miesięcznie, jednak z uwagi na rozpoczęcie działalności ponosi wysokie koszty najmu samochodu, paliwa, wynajęcia narzędzi, skrytki/boksu, w łącznej kwocie 793 euro. Koszty najmu mieszkania wynoszą 560 euro miesięcznie, spłaca kredyt i pożyczkę w łącznej racie 159 euro miesięcznie. Podniósł, że w styczniu 2022 roku przelał kwotę 150 euro na rzecz dziecka i w tym czasie nie został poinformowany, aby potrzeby córki nie były zaspokajane. (k. 103-106)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Małoletnia powódka, ur. (...) pochodzi z nieformalnego związku (...) i pozwanego. Rodzice małoletniej pozostawali w związku nieformalnym pozwanym od 2017 roku do grudnia 2021 roku.

Małoletnia powódka mieszka z matką w mieszkaniu należącym do siostry B. K.. Miesięczne koszty utrzymania małoletniej powódki przedstawiają się następująco:

- wyżywienie 400 zł,

- odzież, obuwie 200 zł,

- leczenie 50 zł,

- środki czystości, pieluchy 250 zł,

- proporcjonalny udział w opłatach mieszkaniowych około 500-600 zł.

Dodatkowo do miesięcznych kosztów utrzymania małoletniej należy zaliczyć kwoty przeznaczane na rozwijanie zainteresowań dziecka, w tym na zakup zabawek w kwocie 100 zł oraz koszty dojazdów w kwocie 100 zł. Łączny koszt utrzymania małoletniej wynosi ok. 1600 zł miesięcznie. Powódka jest dzieckiem ogólnie zdrowym, nie wymaga specjalistycznej opieki.

Matka małoletniej powódki ma 27 lat. Jest zatrudniona jako pracownik sklepu sieci L. i z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 2900 zł netto miesięcznie. B. K. wynajmuje mieszkanie należące do jej siostry, która aktualnie przebywa zagranicą, czynsz z tytułu najmu wynosi ok. 900-1000 zł miesięcznie. Łączny koszt opłat mieszkaniowych wynosi około 1100-1200 zł miesięcznie. Na wyżywienie przeznacza 600 zł miesięcznie. Spłaca kredyt pobrany w celu zaspokojenia bieżących potrzeb oraz na zakup samochodu ( marki D. S. z 2009 roku), rata spłaty wynosi 648,17 zł miesięcznie, zadłużenie na dzień 6.02.2023r. wynosi 23312,93 zł. Matka małoletniej powódki nie ma żadnych oszczędności ani majątku.

(dowód: zeznania matki małoletniej powódki k. 175-175v, odpis aktu urodzenia k. 7,zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach matki małoletniej k. 85-86, zestawienie roczne za 2022 rok i decyzja w sprawie podatku dochodowego za rok 2021 z tłumaczeniem k. 87-88, k. 89-92, zaświadczenie Banku (...) o obsłudze kredytu/pożyczki k. 93, potwierdzenia wykonania operacji bankowych k. 152-174)

Pozwany ma 26 lat. Mieszka i pracuje w Holandii, gdzie przebywa od 2013 roku. Początkowo zatrudniony był w firmie (...), uzyskując wynagrodzenie w kwocie 2090 euro netto miesięcznie. Od sierpnia 2022 roku prowadzi własną działalność gospodarczą w formie jednoosobowej firmy budowlanej. Dochody uzyskuje w kwocie 2500 euro netto miesięcznie, poza prowadzoną działalnością nie ma innych źródeł dochodów. Nie ma żadnych oszczędności, ani majątku. Wynajmuje mieszkanie z dwoma osobami, czynsz z tytułu najmu wynosi w przeliczeniu na jedną osobę ok. 560 euro miesięcznie. Na wyżywienie oraz inne podstawowe potrzeby życiowe przeznacza 500 euro miesięcznie. i w związku z tym miesięcznie ponosi koszty związane z wynajmem samochodu (ok. 450 euro), paliwem (ok. 300 euro), wynajmem narzędzi oraz skrytki (ok. 43 euro). Jego aktualne dochody są na zbliżonym poziomie jak dotychczas tj. ok. 2.090 euro miesięcznie. Pozwany nie posiada oszczędności ani żadnego majątku. Aby uniknąć dodatkowych opłat związanych z podatkiem drogowym i ubezpieczeniem, wynajmuje w Polsce samochód, rata leasingu wynosi ok. 400 euro miesięcznie, samochód potrzebny jest do wykonywania pracy. Spłaca kredyt w ratach po 96 euro miesięcznie oraz pożyczkę w ratach po 63 euro miesięcznie. Ubezpieczenie opłaca kwotą 135 euro miesięcznie, na paliwo przeznacza 150 euro tygodniowo. Po sprzedaży mieszkania przechowuje meble w skrytce, za którą płaci 43 euro miesięcznie. Pozwany korzysta z opieki lekarskiej w związku ze stwierdzoną u niego anemią. Trzy razy w roku uczęszcza na wizyty lekarskie, jedna wizyta to koszt 100 euro.

Pozwany chce uczestniczyć w życiu córki, za pośrednictwem matki próbuje kontaktować się z dzieckiem za pomocą środków porozumiewania się na odległość. Ponadto przekazywał na rzecz córki kwoty pieniężne, według oświadczenia w łącznej kwocie 525 euro oraz prezenty.

(dowód: zeznania pozwanego k. 176-176v, wymiar podatkowy za rok 2021 z tłumaczeniem k. 109-110, informacja (...) (Nederland) B.V. o dochodach pozwanego z tłumaczeniem k. 111-112, umowa pożyczki k. 126-138, potwierdzenia przelewów k. 116-125, k. 144-145)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań stron oraz załączonych dokumentów szczegółowo powyżej opisanych. Zgromadzony materiał dowodowy oceniono jako spójny, logiczny i wzajemnie się uzupełniający. Twierdzenia stron znajdują potwierdzenie w dokumentach przedłożonych do akt sprawy, których autentyczności strony nie kwestionowały. Strony nie zgłaszały dalszych wniosków dowodowych, a zgromadzony materiał dowodowy okazał się wystarczający do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd zważył, co następuje.

W myśl art. 133 § 1 kro rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie.

Zakres świadczeń alimentacyjnych ustawodawca określił w art. 135 § 1 kro, uzależniając go od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego raz od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć te, których zaspokojenie zapewni podmiotowi uprawnionemu do alimentów odpowiedni rozwój fizyczny i duchowy. Będą to zatem nie tylko elementarne potrzeby polegające na zapewnieniu minimum egzystencji lecz również te, których celem jest stworzenie warunków bytowania stosownie do wieku uprawnionego, stanu jego zdrowia i innych okoliczności, których uprawniony nie jest w stanie własnymi siłami sobie zapewnić.

Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można przy odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te (usprawiedliwione potrzeby uprawnionego i możliwości majątkowe oraz zarobkowe zobowiązanego) w praktyce pozostają bowiem we wzajemnej zależności i obie te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustaleniu przez sąd wysokości alimentów (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1969 roku, III CRN 350/69, OSNPG 1970/2/15). Przy ocenie zakresu obowiązku alimentacyjnego należy brać pod uwagę zatem również usprawiedliwione potrzeby własne zobowiązanego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 listopada 1975 roku, III CRN 330/75, LEX nr 7777). Do możliwości zarobkowania, poza podstawowym wynagrodzeniem, wlicza się ponadto wszelkiego rodzaju premie, nagrody, świadczenia z funduszu socjalnego, dodatki, itp. Sąd, określając status zarobkowy zobowiązanego, nie opiera się wyłącznie na kwotach aktualnie osiąganych dochodów, lecz przede wszystkim sprawdza jego możliwości zarobkowe oraz to czy zostały one w pełni wykorzystane. (orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 1959 roku, III CR 212/58). Obowiązek alimentacyjny drugiego z rodziców, również nie pozostaje bez znaczenia dla określenia kwoty świadczeń alimentacyjnych. Stosownie do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 1972 r., w sprawie o sygn. akt III CRN 470/71, Lex nr 7052, w sprawach o alimenty górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, czyli de facto jego sytuacja majątkowa.

Bezspornym jest fakt, że małoletnia powódka jest dzieckiem niesamodzielnym, bowiem z uwagi na wiek nie ma możliwości samodzielnego utrzymywania się. Nie dysponuje również jakimkolwiek majątkiem, który mógłby stanowić jej źródło utrzymania. Dlatego też całość kosztów utrzymania małoletniej obciąża jej rodziców.

Sąd nie kwestionuje kosztów utrzymania małoletniej wykazanych przez ich matkę. Potrzeby powódki ustalono na poziomie ok. 1600 zł miesięcznie. Kwota ta wynika wyłącznie z usprawiedliwionych potrzeb i wydatków na jej rzecz, co więcej żaden z ujawnionych jednostkowych kosztów nie stanowi przejawu zbytku małoletniej powódki.

W niniejszej sprawie matka małoletniej swój obowiązek alimentacyjny w całości wypełnia poprzez osobiste starania o dziecko, zapewniając bieżącą pieczę, wychowanie, pielęgnację, itp. Jej możliwości zarobkowe pozwalają na częściowe zabezpieczenie potrzeb dziecka.

Możliwości zarobkowe pozwanego kształtują się na wyższym poziomie niż matki małoletniej, przy czym z uwagi na fakt, że pracuje on i mieszka zagranicą, ponosi odpowiednio większe koszty prowadzenia działalności gospodarczej i utrzymania. Jakkolwiek pozwany nie uchylał się od łożenia na rzecz córki, partycypował w kosztach utrzymania w zakresie niewystarczającym do zaspokojenia usprawiedliwionych potreb małoletniej. Mając to na względzie oraz okoliczność, że pozwany nie posiada żadnych oszczędności ani majątku, zdaniem Sądu kwota alimentów, której domagała się matka małoletniej wykraczałaby poza możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego. W tej sytuacji zasądzona kwota alimentów w wysokości 800 zł, jest adekwatna zarówno do potrzeb małoletniej uprawnionej, jaki i możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 133 § 1 kro w zw. z art. 135 § 1 kro. O odsetkach na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat alimentacyjnych orzeczono w myśl przepisu art. 481 § 1 i 2 kc. Rygor natychmiastowej wykonalności punktu 1 wyroku nadano na mocy art. 333 § 1 pkt 1 kpc. O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie. W oparciu o przepis art. 102 kpc odstąpiono od obciążania pozwanego kosztami postępowania, mając na względzie jego sytuację ekonomiczną oraz doniosłość obowiązku alimentacyjnego.