Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Rybniku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lutego 2024 r.

Sąd Rejonowy w Rybniku III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący Sędzia Sądu Rejonowego Joanna Kucal

Protokolant Magdalena Migulla

po rozpoznaniu w dniach 02 listopada 2023r., 14 grudnia 2023r., 25 stycznia 2024 r. sprawy

P. P. (1) (P.)

s. S. i E.

ur. (...) w W.

obwinionego o to, że

w dniu 27 kwietnia 2023r. około godz. 18:15 w R. na ul. (...) chcąc wywołać niepotrzebną czynność funkcjonariuszy Policji, umyślnie wprowadził w błąd dyżurnego K. R. informując o konieczności przeprowadzenia interwencji pod tym adresem w związku z agresywnym teściem, który miał wszcząć awanturę, co okazało się nieprawdą,

tj. o wykroczenie z art. 66 § 1 kw

1) uznaje obwinionego P. P. (1) za winnego tego, że w dniu 27 kwietnia 2023r. w R. na ul. (...) chcąc wywołać niepotrzebną czynność funkcjonariuszy Policji, fałszywą informacją o istniejącym zagrożeniu ze strony P. K. wprowadził w błąd operatora numeru 112 o konieczności przeprowadzenia interwencji w tym miejscu czym wyczerpał ustawowe znamiona wykroczenia z art. 66 § 1 pkt 1 kw i za to na mocy art. 66 § 1 pkt 1 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 500 zł (pięciuset złotych);

2) na podstawie art. 119 § 1 kpw w zw. z art. 21 pkt 2 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki postępowania w wysokości 120 zł (stu dwudziestu złotych) oraz opłatę w wysokości 50 zł (pięćdziesięciu złotych).

Sędzia

Sygn. akt III W 715/23

UZASADNIENIE

Obwiniony P. P. (1) jest skonfliktowany ze swoją żoną M. P. oraz jej ojcem P. K.. Konflikt dotyczy wielu sfer życia, w tym sposobu wykonywania władzy rodzicielskiej przez małżonków P.. Małżeństwo jest w trakcie rozwodu, pomiędzy nimi toczą się również inne sprawy, sytuacja między nimi jest bardzo napięta. W spory zaangażowana jest również matka obwinionego E. P. (1).

Obwiniony za pomocą urządzeń rejestrujących obraz i dźwięk nagrywał sytuacje, w których dochodziło do konfrontacji pomiędzy skłóconymi członkami rodziny. Do konfliktowych sytuacji dochodziło również pod kościołem (...) w R.-N. przy ul. (...), w związku ze spotkaniami rodziców dzieci przygotowujących się do pierwszej komunii świętej, gdyż młodszy syn małżonków P. miał przyjąć ten sakrament w dniu 14 maja 2023r. W okresie od 27 października 2022r. do 22 kwietnia 2023r. funkcjonariusze policji z Komendy Miejskiej Policji w R. przeprowadzili w tym miejscu liczne interwencje, zgłaszane przez M. P., P. P. (1), P. K..

W dniu 27 kwietnia 2023 roku w kościele pod wezwaniem (...) w R.-N., po mszy świętej wieczornej, miało mieć miejsce kolejne spotkanie rodziców. W tym czasie obwiniony przebywał na parkingu pod kościołem. Tego dnia nie miał jednak jakiegokolwiek kontaktu z P. K., aczkolwiek widział jak teść wchodzi do kościoła po godzinie 18. W kościele na mszy była również obecna E. P. (2), która kiedy tylko zauważyła P. K., wyszła z kościoła żeby poinformować obwinionego, że jego teść jest w kościele.

Około godziny 18:15 obwiniony zadzwonił na numer alarmowy 112, rozmowę przeprowadził z operatorem. Zgłosił, że ma spotkanie komunijne swojego syna w kościele i jest śledzony i nękany przez P. K., który notorycznie mu utrudnia uczęszczanie na te spotkania. Wskazał, że teść przebywa w kościele, gdzie na niego czeka, a on się go obawia. Nadto zgłosił, że kiedy on wchodzi do kościoła to teść wzywa policję. Poinformował również operatora o istniejącym zagrożeniu ze strony P. K.. Następnie gdy operator zapytał go czy chciałby interwencji, odpowiedział twierdząco, że tak. Operator poinformował go, że w takim razie przekaże sprawę żeby patrol policji podjechał na parking przykościelny.

Po przybyciu na miejsce funkcjonariusze Policji w osobach asp. N. M. oraz asp. M. G. nie potwierdzili faktu istnienia zagrożenia ze strony P. K.. Obwiniony chcąc wywołać niepotrzebną czynność funkcjonariuszy Policji, fałszywą informacją o istniejącym zagrożeniu ze strony P. K. wprowadził w błąd operatora numeru 112 o konieczności przeprowadzenia interwencji w R. przy ul (...).

(częściowo wyjaśnienia obwinionego k. 60-61, zeznania świadka M. P. k. 10, 61v-63, zeznania świadka P. K. k. 14, 63-64, zeznania świadka M. G. k. 108v -109, zeznania świadka N. M. k. 109v-110, kalendarz spotkań k. 32, krótki raport działań k. 86-88, postanowienie SR w R. k. 93-94, postanowienie SO w R. k. 95-96, informacja K. w R. k. 97, postanowienie Komendanta Wojewódzkiego w K. k. 98-99, postanowienie SR w R. (...) k. 100-101, zawiadomienia k. 102-105, płyty DVD-R k. 106, 115, protokoły rozpraw z odtworzenia płyt k. 108v, k. 116)

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i złożył obszerne wyjaśnienia, w których odniósł się do całokształtu relacji panującej w skonfliktowanej rodzinie. Potwierdził jednak, że w dniu objętym zarzutem nie miał żadnego kontaktu z P. K., nie odzywał się do niego. W jego ocenie teść przyszedł do kościoła w celu zakłócenia mu zebrania dowodów w sprawie, miał w tym dniu podstawy żeby wezwać interwencję policji, bo obawia się tego człowieka. Zaznaczył, że przyjechał do kościoła ze świadkami dla własnego bezpieczeństwa, żeby w sądzie mieć świadka kto kogo prowokuje, kto kogo nagrywa.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego w zakresie, w jakim zanegował swoje sprawstwo, gdyż stanowią jedynie przyjętą linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucany mu czyn. Obwiniony w dniu zdarzenia dokonał swoistej nadinterpretacji zachowania P. K. i wyciągnął z całej sytuacji odpowiadające mu wnioski, które były fałszywe.

Odnośnie zeznań P. K. i M. P. co do przebiegu zdarzenia objętego zarzutem, sąd uznał, że są szczere i wyważone. Świadkowie szczegółowo opisali zachowanie obwinionego i P. K. w dniu zdarzenia. Wynika z nich ponad wszelką wątpliwość, że obwiniony nie miał wówczas żadnego kontaktu z P. K., przed wezwaniem interwencji policji w ogóle z nim nie rozmawiał.

Sąd nie znalazł podstaw by kwestionować wiarygodność świadków M. G. i N. M. – funkcjonariuszy policji, którzy nakreślili przebieg interwencji podjętej w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. Z ich zeznań wynikało, że w dniu objętym zarzutem, przed interwencją policji, obwiniony nie miał kontaktu z P. K., co potwierdził im sam P. P. (1), który jednak utrzymywał, że sam fakt, że P. K. był w kościele, on uznaje za nękanie, bo go tam nie powinno być.

Sąd nie czynił ustaleń w oparciu o zeznania D. S. i E. P. (2), gdyż co do przebiegu zdarzenia nie były obiektywne. D. S. ograniczył się do krytyki zachowania przybyłych policjantów i M. P., jego zdaniem obwiniony dobrze zrobił, że wezwał policję. Zdaniem E. P. (2) syn cały czas się obawia, że jest śledzony i dręczony przez teścia.

Sąd dał wiarę zgromadzonym w sprawie dokumentom, albowiem nie ujawniły się jakiekolwiek okoliczności, które podważyłyby ich prawdziwość. Odtworzone nagrania z płyt DVD-R pozwoliły ustalić treść zgłoszenia dokonanego przez obwinionego jak i przebieg interwencji policji.

Analiza zebranego materiału dowodowego potwierdziła sprawstwo obwinionego w zakresie zarzucanego mu czynu.

W dniu 27 kwietnia 2023r. w R. na ul. (...) chcąc wywołać niepotrzebną czynność funkcjonariuszy, fałszywą informacją o istniejącym zagrożeniu ze strony P. K. wprowadził w błąd operatora numeru 112 o konieczności przeprowadzenia interwencji w tym miejscu, czym wyczerpał ustawowe znamiona wykroczenia z art. 66 § 1 pkt 1 kw.

Wskazać należy, że wprowadzenie w błąd, o którym mowa w tym przepisie, ma mieć określoną treść. Mianowicie ma spowodować u przedstawiciela instytucji lub organu mylne przekonanie, że konieczne jest podjęcie przez organ lub instytucję czynności, która nie jest potrzebna. Sprawca może wprowadzać w błąd każdym sposobem. Ustawodawca podaje dwa przykłady takiego zachowania: fałszywą informacją lub w inny sposób. Fałszywa informacja może dotyczyć dostarczenia wiadomości o istniejącym zagrożeniu odpowiednim służbom albo polegać na wszczęciu alarmu (fałszywego). Zachowanie sprawcy może także polegać na niewyprowadzeniu przedstawiciela organu lub instytucji z błędnego przekonania o konieczności podjęcia czynności.

W ocenie sądu, w niniejszej sprawie, obwiniony działał w sposób umyślny, z zamiarem bezpośrednim chcąc wywołać niepotrzebną czynność. Swoim zgłoszeniem P. P. (1) wprowadził w błąd operatora numeru linii alarmowej w kwestii konieczności podjęcia interwencji, wytworzył on u przedstawiciela tej instytucji mylne przeświadczenie o rzeczywistości, w konsekwencji czego funkcjonariusze pozostawali w przekonaniu o konieczności podjęcia czynności, która faktycznie nie była potrzebna.

Stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego obwinionemu jest znaczny, zważywszy na rodzaj naruszonego dobra chronionego prawem, jakim jest prawidłowość działania instytucji użyteczności publicznej oraz innych organów ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego.

Czyn przypisany obwinionemu jest również zawiniony. Można mu przypisać winę w czasie jego popełnienia albowiem uzasadnionym było w konkretnej sytuacji wymagać od niego zachowania zgodnego z normą prawną, a nie zachodziły jednocześnie przyczyny, które odmowę takiego zachowania uzasadniałyby. Można obwinionemu zarzucić zatem, że nie dał posłuchu normie prawnej.

Przy wymiarze kary sąd wziął pod uwagę, aby jej dolegliwość uwzględniała stopień społecznej szkodliwości czynu i jednocześnie realizowała cele z zakresu prewencji ogólnej, jak i indywidualnej.

Biorąc zatem pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego obwinionemu, a także mając na względzie cele wychowawcze kary i uczynienie zadość zarówno prewencji ogólnej, jak i szczególnej, sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny w wysokości 500 złotych, na co miały wpływ również jego warunki osobiste, rodzinne oraz stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Obwiniony odczuje dolegliwość wymierzonej mu kary, która jednocześnie nie przekroczy jego możliwości finansowych.

Orzekając o kosztach procesu sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa koszy sądowe. Koszty te obejmują opłatę w wysokości 50 zł oraz zryczałtowane wydatki postępowania w kwocie 120 złotych.

Sędzia