Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Rybniku

Przewodniczący

Sędzia Sądu Rejonowego Joanna Kucal

Protokolant

protokolant Magdalena Migulla

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 1716/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

A. D.

I. W dniu 30 marca 2019 roku w R., naruszył nietykalność cielesną umundurowanych funkcjonariuszy Komisariatu Policji w R.- B., a to st. post. P. L. i st. post. M. K., używając wobec nich przemocy fizycznej w postaci odpychania i szarpania za ręce oraz mundur służbowy, w wyniku czego st.post. M. K. doznał uszkodzenia ciała w postaci skręcenia małego palca prawej ręki, co doprowadziło do naruszenia czynności narządów jego ciała na okres trwający nie dłużej niż 7 dni, a nadto znieważył umundurowanych funkcjonariuszy Policji słowami powszechnie uznawanymi za wulgarne i obelżywe, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w związku i podczas pełnienia przez pokrzywdzonych obowiązków służbowych, zmierzających do jego zatrzymania, a dodatkowo zarzucanego mu czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne z art. 222 § 1 k.k. i art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. wyrokiem Sądu Rejonowego w. (...) III Wydział Karny w sprawie o sygn. III K 151/14, która objęta została karą łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wskazanym wyrokiem, a którą to karę odbył w ramach kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym wydanym przez Sąd Rejonowy w. (...) III Wydział Karny z dnia 8 grudnia 2016 roku wydanym w sprawie III K 479/16 w okresie od 9 sierpnia 2016 roku do 28 lutego 2018 roku

2.

A. D.

II. W dniu 30 marca 2019 roku w R., naruszył nietykalność cielesną małoletniego S. P., przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne z art. 222 § 1 k.k. i art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. wyrokiem Sądu Rejonowego w. (...) III Wydział Karny w sprawie o sygn. III K 151/14, którą objęta została karą łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wskazanym wyrokiem, a którą to karę odbył w ramach kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym wydanym przez Sąd Rejonowy w. (...) III Wydział Karny z dnia 8 grudnia 2016 roku wydanym w sprawie III K 479/16 w okresie od 9 sierpnia 2016 roku do 28 lutego 2018 roku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

I.

1. W dniu 30 marca 2019r. funkcjonariusze policji z Komisariatu Policji R.-B., a to P. L. i M. K. w godzinach od 14.00 do 22.00 pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym. Około godziny 19.40 z polecenia dyżurnego udali się do J. na ul. (...), gdzie nietrzeźwy oskarżony miał się awanturować. Po wejściu do domu na klatce schodowej znajdował się zakrwawiony ojciec oskarżonego - K. D. z widocznymi obrażeniami twarzy w okolicach łuku brwiowego oraz nosa. Na klatce schodowej znajdowała się także S. D. – siostra oskarżonego, która razem z K. D. krzyczała, że na piętrze domu znajduje się agresywny oskarżony, który ma posiadać przy sobie nóź, a wraz z nim jego konkubina A. P. z dziećmi w wieku 2 i 5 lat. Na piętrze zastano zamknięte drzwi, a ze środka dobiegały krzyki i wołanie o pomoc. Oskarżony nie reagował na polecenia policjantów aby otworzył drzwi, krzyczał do nich wulgarnie jak na k. 2v oraz k. 28v. W związku z zagrożeniem życia i zdrowia osób znajdujących się w mieszkaniu policjanci podjęli decyzję o wybiciu szyby w drzwiach. M. K. prawym łokciem wybił szybę w drzwiach, a następnie przez otwór zbitej szyby otworzył drzwi. Po wejściu do przedpokoju policjanci zauważyli w łazience A. P. z dwójką dzieci, która ruchem ręki pokazała im, że mają wejść dalej. Pobudzony, nerwowy i agresywny oskarżony znajdował się pomiędzy drzwiami a łazienką, nie reagował na wydawane polecenia, tj. aby uniósł ręce do góry w celu ustalenia czy posiada przy sobie nóż. Po uprzedzeniu o możliwości użycia środków przymusu bezpośredniego i braku reakcji ze strony oskarżonego, policjanci podjęli próbę obezwładnienia oskarżonego przy użyciu siły fizycznej, ale bezskutecznie. Oskarżony rzucił się na P. L., odepchnął go mocno obydwiema rękami. Widząc to M. K. użył wobec oskarżonego pałki wielofunkcyjnej typu tonfa, ten jednak nadal zachowywał się agresywnie wobec funkcjonariuszy. W wyniku szamotaniny doszło do uszkodzenia uchwytu tonfy. Oskarżony szarpał się z policjantami, wyrywał się i odpychał ich od siebie, nie stosując się do wydawanych przez nich poleceń. Nadto w tym samym czasie znieważał ich słowami powszechnie uznawanymi za wulgarne i obelżywe jak na k. 2v, k. 28v. W pewnym momencie podbiegł w stronę uchylonego okna i wyskoczył przez nie na krzaki znajdujące się na posesji, po czym podjął ucieczkę. Został obezwładniony po podjęciu za nim pościgu. W trakcie obezwładniania nadal był agresywny, nie stosował się do wydawanych poleceń, znieważał wulgarnie policjantów jak na k. 3, k. 28v. Na skutek zachowania oskarżonego M. K. doznał obrażeń ciała w postaci skręcenia małego palca prawej ręki, co doprowadziło do naruszenia czynności narządów jego ciała na okres trwający nie dłużej niż 7 dni.

zeznania P. L.

zeznania M. K.

zeznania K. D.

protokół oględzin miejsca

dokumentacja fotograficzna

dokumentacja medyczna

opinia biegłego

k. 2v-3, k. 512

k. 28v, k. 512v-513

k. 17-18, k. 537

k. 7-8

k. 9

k. 32

k. 41

II.

1.  Przed zdarzeniem opisanym powyżej, w dniu 30 marca 2019r. oskarżony w trakcie wywołanej przez siebie awantury domowej z A. P. naruszył nietykalność cielesną ich małoletniego syna S. P. rzucając dzieckiem na łóżko. A. P. zadzwoniła do S. D. prosząc o przyjazd i pomoc w uspokojeniu oskarżonego.

W dniu 31 marca 2019r. w oparciu o ustawę z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie założono dokument (...), gdzie jako osobę, co do której istnieje podejrzenie, że jest dotknięta przemocą wskazano A. P., a osoba, co do której istnieje podejrzenie, że stosuje przemoc w rodzinie to oskarżony. Jedną z form przemocy w rodzinie wskazano popychanie małoletniego S..

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

zeznania K. D.

zeznania P. L.

zeznania M. K.

dokumentacja Niebieska Karta

k. 511v

k. 17-18, k. 537

k. 2v-3, k. 512

k. 28v, k. 512v-513

k. 23-26

I-II

3. Oskarżony był wielokrotnie karany, w tym za przestępstwa podobne, przypisanych mu czynów dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 kk.

karta karna

odpisy wyroków

notatka urzędowa

k. 426-429

k. 56, k. 57, k. 59, k. 61, k. 63

k. 49

I-II

4.Oskarżony w czasie popełnienia przypisanych mu czynów miał w pełni zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem – warunki z art. 31 § 1 i 2 kk nie mają zastosowania.

opinia sądowo-psychiatryczna

k. 354-358

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

---

------

---------

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.  -------------

------

---

2.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2

częściowo

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd dał wiarę niewielkiej części wyjaśnień oskarżonego, w których wskazał, że posadził małoletniego i przesunął go na łóżko, a małoletni płakał bo był przestraszony sytuacją. Zdaniem sądu świadczy to o tym, że wbrew swoim twierdzeniom oskarżony miał w trakcie awantury kontakt z synem. Wskazać jednak należy, że kontekst tego fragmentu wyjaśnień oskarżonego sprowadza się do próby uniknięcia odpowiedzialności karnej za zarzucany występek.

1, 2

zeznania P. L. i M. K.

Zeznania świadków były logiczne, spójne, obiektywnie opisali zaobserwowane przez siebie fakty. Zaznaczyli, że po przybyciu na miejsce interwencji oskarżony zachowywał się nerwowo, agresywnie, nie stosował się do wydawanych poleceń pomimo ostrzeżenia o użyciu środków przymusu bezpośredniego, naruszał ich nietykalność cielesną, wulgarnie znieważał. Sąd nie znalazł podstaw by kwestionować wiarygodność funkcjonariuszy policji, którzy nakreślili przebieg interwencji z udziałem oskarżonego podjętej w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. Jest oczywiste, że składając zeznania na rozprawie w dniu 3 marca 2022r. nie pamiętali dokładnie wszystkich szczegółów incydentu, do którego doszło niespełna 3 lata wcześniej. Sytuacja była dynamiczna, oskarżony zachowywał się nietypowo, czemu dał wyraz również wyskakując przez otwarte okno na I piętrze budynku.

M. K. wskazywał, że do skręcenia małego palca prawej ręki doszło w wyniku szarpania się z oskarżonym. Wykluczył aby tego urazu nabawił się w trakcie wybijania szyby, gdyż wówczas użył łokcia prawej ręki. Zeznania pokrzywdzonego znajdują potwierdzenie w opinii biegłego, z której wynika, że do stwierdzonych obrażeń mogło dojść w wyniku szarpania.

Z zeznań P. L. wynikało, że matka małoletniego pokrzywdzonego S. P. zrelacjonowała im przebieg zdarzenia, które było przyczyną wezwania policji. Oskarżony w trakcie awantury m.in. rzucił dziecko na łóżko. Zdaniem sądu nie sposób przyjąć, by świadek miał pomawiać oskarżonego o zachowanie, którego się nie dopuścił. Zeznania te znajdują potwierdzenie w zeznaniach K. D. oraz w dokumentacji Niebieskiej Karty, z której wynika, że jedną z form przemocy w rodzinie stosowanej przez oskarżonego było popychanie małoletniego S..

2

zeznania K. D.

Sąd nie znalazł podstaw by podważać wiarygodność zeznań świadka odnośnie powodów jego przyjazdu do miejsca zamieszkania oskarżonego. Świadek wskazywał, że oskarżony wszczął awanturę z A. P., która następnie prosiła ich o pomoc w jego uspokojeniu. Kiedy przybyli na miejsce oskarżony wziął do ręki nóż próbując w ten sposób sprowokować świadka do konfrontacji. Od A. P. dowiedział się, że oskarżony rzucił synem S. na łóżko.

Relacja świadka w tym zakresie koreluje z zeznaniami P. L., nadto z dokumentacją Niebieskiej Karty.

1, 2

protokół oględzin miejsca

dokumentacja fotograficzna

dokumentacja Niebieska Karta

Dokumenty urzędowe, brak podstaw do ich kwestionowania

1

dokumentacja medyczna

opinia biegłego

Dokumentacja sporządzona przez uprawnione podmioty w ramach ich uprawnień, oparta na fachowej wiedzy.

Opinia pełna, wewnętrznie niesprzeczna, logiczna, oparta na fachowej wiedzy biegłego sądowego.

4

opinia sądowo-psychiatryczna

Opinia pełna, wewnętrznie niesprzeczna, logiczna, oparta na fachowej wiedzy biegłych psychiatrów.

3

dane o karalności

odpisy wyroków

notatka urzędowa

Dokumenty urzędowe, brak podstaw do ich kwestionowania.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1, 2

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd nie dał wiary oskarżonemu gdyż jego relacja odnośnie przebiegu zdarzenia była całkowicie sprzeczna z zasadami logiki, doświadczenia życiowego i zeznaniami naocznych świadków, którym sąd dał wiarę.

Uwadze sądu nie uszło, że na rozprawie głównej odpowiadając na pytania obrońcy próbował umniejszyć swoją rolę w zdarzeniu czy też ją całkowicie wykluczyć, przedstawiając siebie w roli ofiary napaści ze strony policjantów. Za zupełnie kuriozalne sąd uznał jego twierdzenie jakoby broniąc się jednemu z policjantów wyrwał pałkę, a drugiemu gaz pieprzowy i następnie wyskoczył przez okno żeby go nie katowali. Przyjąć należy, że być może oskarżony pomylił interwencje, bo żaden z policjantów nie używał gazu pieprzowego.

Podkreślenia wymaga, że oskarżony był już karany za tożsame przestępstwa wyrokiem Sądu Rejonowego w. (...) III Wydział Karny w sprawie o sygn. III K 151/14 (k. 56). Wyrokiem tym został uznany za winnego m.in. czynu z art. 217 § 1 kk polegającego na tym, że w dniu 9 lutego 2014r. w R. naruszył nietykalność cielesną A. P. uderzając ją jeden raz ręką w twarz. Został również uznany za winnego czynu z art. art. 222 § 1 k.k. i art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. polegającego na tym, że w dniu 11 lutego 2014r. w R. poprzez uderzanie po klatce piersiowej
i ramionach naruszył nietykalność cielesną umundurowanych funkcjonariuszy policji sierż. K. A. i st. post. M. G., nadto w tym samym miejscu
i czasie używając słów powszechnie uznanych za wulgarne i obraźliwe znieważył ich, przy czym czynów tych dopuścił się podczas i w związku z wykonywaniem przez nich czynności służbowych.

Analiza zachowania oskarżonego uprawnia do wniosku, że jest sprawcą brutalnym, skłonnym do przemocy. Jego deklaracje co do tego by nigdy nie skrzywdził dziecka są zupełnie gołosłowne. Oskarżony ewidentnie nie panuje nad swoimi emocjami i zachowaniem, które nie sposób uznać za racjonalne.

1, 2

zeznania A. P.

Świadek skorzystała z przysługującego jej prawa do odmowy składania zeznań.

1, 2

zeznania S. D.

Świadek skorzystała z przysługującego jej prawa do odmowy składania zeznań.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1, 2

A. D.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przypisany oskarżonemu czyn w pkt. 1 wyczerpał ustawowe znamiona występku z art. 222 § 1 kk i art. 224 § 2 kk w zw. z art. 157 § 2 kk i art. 226 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk albowiem w dniu 30 marca 2019 roku w R., naruszył nietykalność cielesną umundurowanych funkcjonariuszy Komisariatu Policji w R.- B., a to st. post. P. L. i st. post. M. K., używając wobec nich przemocy fizycznej w postaci odpychania i szarpania za ręce oraz mundur służbowy, w wyniku czego st.post. M. K. doznał uszkodzenia ciała w postaci skręcenia małego palca prawej ręki, co doprowadziło do naruszenia czynności narządów jego ciała na okres trwający nie dłużej niż 7 dni, a nadto znieważył umundurowanych funkcjonariuszy Policji słowami powszechnie uznawanymi za wulgarne i obelżywe, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w związku i podczas pełnienia przez pokrzywdzonych obowiązków służbowych, zmierzających do jego zatrzymania, a dodatkowo zarzucanego mu czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne z art. 222 § 1 k.k. i art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. wyrokiem Sądu Rejonowego w. (...) III Wydział Karny w sprawie o sygn. III K 151/14, która objęta została karą łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wskazanym wyrokiem, a którą to karę odbył w ramach kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym wydanym przez Sąd Rejonowy w. (...) III Wydział Karny z dnia 8 grudnia 2016 roku wydanym w sprawie III K 479/16 w okresie od 9 sierpnia 2016 roku do 28 lutego 2018 roku.

Zachowanie oskarżonego mające na celu wymuszenie na interweniujących funkcjonariuszach odstąpienia od dokonania prawnej czynności służbowej, a to zatrzymania oskarżonego wypełniają znamiona przestępstwa z art. 224 § 2 kk albowiem przepis ten sankcjonuje zachowanie się osoby, która stosuje przemoc lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego albo osoby do pomocy mu przybranej do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej. Zachowanie przestępne określone w art. 226 § 1 kk polega natomiast na znieważeniu funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. Znieważenie polega na uwłaczaniu czci drugiego człowieka przez okazywanie mu pogardy, ubliżanie, obraźliwe zachowanie w stosunku do niego. Chodzi o naruszenie godności człowieka. Istotą znieważenia jest okazanie pogardy, która głębiej wyraża ujemny stosunek do wartości jaką reprezentuje człowiek niż lekceważenie. Odpychając i szarpiąc funkcjonariuszy za mundur służbowy naruszył ich nietykalność cielesną czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 222 § 1 kk, zaś na skutek szarpania za ręce M. K. doznał uszkodzenia ciała w postaci skręcenia małego palca prawej ręki, co doprowadziło do naruszenia czynności narządów jego ciała na okres trwający nie dłużej niż 7 dni. To zachowanie oskarżonego wyczerpało ustawowe znamiona przestępstwa z art. 157 § 2 kk.

Przypisany oskarżonemu czyn w pkt. 2 wyczerpał ustawowe znamiona występku z art. 217 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk albowiem w dniu 30 marca 2019 roku w R., naruszył nietykalność cielesną małoletniego S. P., przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne z art. 222 § 1 k.k. i art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. wyrokiem Sądu Rejonowego w. (...) III Wydział Karny w sprawie o sygn. III K 151/14, którą objęta została karą łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wskazanym wyrokiem, a którą to karę odbył w ramach kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym wydanym przez Sąd Rejonowy w. (...) III Wydział Karny z dnia 8 grudnia 2016 roku wydanym w sprawie III K 479/16 w okresie od 9 sierpnia 2016 roku do 28 lutego 2018 roku. Dobrem chronionym przepisem art. 217 § 1 kk jest nietykalność cielesna – tzn. swoboda dysponowania ciałem i zagwarantowania człowiekowi wolności od fizycznych oddziaływań na jego ciało oraz wolność od niepożądanych doznań. Naruszeniem nietykalności cielesnej jest każde bezprawne dotknięcie innej osoby czy inny krzywdzący kontakt. Wchodzą tu w grę wszelkie kontakty fizyczne, które są obraźliwe, kłopotliwe czy po prostu niepożądane. Jak stwierdził Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 9.08.2012r. w sprawie II AKa 137/12, naruszeniem nietykalności cielesnej są wszystkie czynności oddziałujące na ciało innej osoby, które nie są przez nią akceptowane. Naruszenie nietykalności cielesnej nie musi łączyć się z powstaniem obrażeń, jednakże musi mieć ono wymiar fizyczny”. Jest to powszechne i umyślne przestępstwo, a skutkiem jest doznanie pokrzywdzonego, że jego nietykalność została naruszona. Oskarżony zdawał sobie sprawę, że podejmując konkretne zachowanie, a to rzucenie dzieckiem na tapczan naruszał w ten sposób jego nietykalność cielesną i na to się godził.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

---------

--------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

--------

-----------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

------------------------

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

-------

----------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-----------------------

☐

3.5.  Uniewinnienie

---------------

-----------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

--------------------------

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. D.

1, 2

I, II

Karygodność przypisanych oskarżonemu czynów nie budzi żadnych wątpliwości, a stopień ich społecznej szkodliwości należy określić jako znaczny. Świadczy o tym przede wszystkim naruszone nim dobra chronione prawem, jakim jest zdrowie i życie człowieka, cześć i godność funkcjonariuszy publicznych, prawidłowa i niezakłócona działalność instytucji państwowych, w tym swoboda podejmowania decyzji przez funkcjonariuszy publicznych wykonujących swoje czynności, do których zostali uprawnieni jak również swoboda dysponowania ciałem i zagwarantowania człowiekowi wolności od fizycznych oddziaływań na jego ciało oraz wolność od niepożądanych doznań. Sąd wziął pod uwagę również sposób i okoliczności ich popełnienia oraz rodzaj zamiaru towarzyszącego oskarżonemu.

Czyny przypisane oskarżonemu są również zawinione i to w stopniu znacznym, gdyż w momencie ich popełnienia nie zachodziły żadne przesłanki wyłączające lub umniejszające winę oskarżonego. Można było wymagać od oskarżonego zachowania zgodnego z prawem i tym samym zasadnym jest postawienie mu zarzutu, że mimo możliwości wyboru postępowania nie dał on posłuchu normie prawnej. Sąd nie dopatrzył się okoliczności, które wyłączałyby lub ograniczały winę oskarżonego. Jest osobą dorosłymi, o odpowiednim do wieku doświadczeniu życiowym.

Przy wymiarze kary sąd miał na uwadze dyrektywy sądowego wymiary kary z art. 53 k.k., bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynów oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego. Wzięto również pod uwagę motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu. Znaczny stopień społecznej szkodliwości czynów oraz uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego, sąd uznał za okoliczności obciążające. Okoliczności łagodzących mających wpływ na wymiar kary sąd się nie dopatrzył.

Mając powyższe na względzie, Sąd wymierzył oskarżonemu:

- za czyn opisany w pkt. I na mocy art. 224 § 2 kk w zw. z art. 11 § 3 kk karę 1 roku pozbawienia wolności

- za czyn opisany w pkt. II na mocy art. 217 § 1 kk karę 8 miesięcy pozbawienia wolności

Oskarżony zupełnie bezkrytycznie podchodzi do popełnionych przestępstw, był już karany za przestępstwa podobne i popełnia kolejne, tożsame, w warunkach powrotu do przestępstwa. Oskarżony jest sprawcą zupełnie niepoprawnym, wysoce zdemoralizowanym, lekceważącym jawnie porządek prawny, zuchwale popełniającym kolejne przestępstwa. Jest przy tym sprawcą o wysokim poczuciu bezkarności. Nie wykazuje woli zmiany swego nagannego postępowania, co rodzi konieczność odpowiedniego oddziaływania na jego postawę w przyszłości.

Tylko bezwzględne kary pozbawienia wolności i to w orzeczonym wymiarze pozwolą zapobiec popełnianiu przez oskarżonego kolejnych przestępstw. Orzeczone kary nie mogą zostać uznane ani za rażąco surowe ani za zbyt łagodne.

Przypisane czyny są kolejnymi przestępstwem, jakich dopuścił się oskarżony z użyciem przemocy, co świadczy o tym, że wcześniej orzekane i wykonane wobec niego kary nie zmieniły jego postawy wobec dóbr chronionych prawem.

A. D.

3

1, 2

Poszczególne czyny przypisane oskarżonemu zostały popełnione w warunkach art. 85 § 1 kk. Przy uwzględnieniu zwartości czasowej pomiędzy poszczególnymi przestępstwami, za które wymierzono kary jednostkowe podlegające łączeniu, jak również mając na względzie rodzaj dóbr chronionych prawem, które swoim działaniem naruszył oskarżony,

na mocy art. 85 § 1 i 2 kk oraz art. 86 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 23.06.2020r. w zw. z art. 4 § 1 kk wymierzono oskarżonemu karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Orzeczona kara łączna pozbawienia wolności osiągnie przede wszystkim swój cel wychowawczy, wdrażając oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego, jak i zapobiegnie popełnieniu przez niego przestępstwa w przyszłości. Równocześnie kara ta ugruntuje w społeczeństwie przekonanie o konieczności respektowania norm prawnych.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

------------

-----------------

---------------

--------------------

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

------------------

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

Na mocy art. 29 ustawy Prawo o adwokaturze zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokata K. Z. kwotę 504 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielanej z urzędu na rzecz oskarżonego i kwotę 115,92 zł stanowiącą stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności.

5

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze w zw. z § 1 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 roku w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U. poz. 536) w zw. z § 11 ust. 2 pkt 3 w zw. z ust. 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie przyznano adw. B. P. jako kuratorowi małoletniego pokrzywdzonego S. P. wynagrodzenie w kwocie 681,60 zł oraz kwotę 156,77 zł stanowiącą stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności.

6

Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolniono oskarżonego w całości od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa z uwagi na jego trudną sytuację materialno-osobistą.

6.  1Podpis

Sędzia Sądu Rejonowego Joanna Kucal