Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Rybniku

Przewodniczący

Sędzia Agnieszka Bierza

Protokolant

protokolant Magdalena Masłowska

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 1573/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

A. S. (1)

w okresie od 2 września 2015 roku do dnia 31 marca 2016 roku w R. uporczywie uchylał się od wykonania ciążącego na nim z mocy ustawy i wyroku Sądu Rejonowego w. R. z dnia 7 kwietnia 2009 roku, sygn. akt IV RC 151/09/8 obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie swojego syna W. S. (1) i przez to naraził go na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. Oskarżony A. S. (1) jest ojcem W. S. (2) ur. (...) Wyrokiem Sądu Rejonowego w. R. z dnia 7 kwietnia 2009 r. sygn. akt IV RC 151/09/8 zasądzono od oskarżonego na rzecz jego syna W. S. (1) alimenty w wysokości po 200 złotych miesięcznie. Następnie wyrokiem Sądu Okręgowego w. G. Ośrodek (...) w R. z dnia 24 kwietnia 2018 r. w sprawie II RC 1701/17 zasądzono od oskarżonego na rzecz syna W. S. (1) alimenty w kwocie po 500 złotych miesięcznie, a to w miejsce alimentów orzeczonych wyrokiem Sądu Rejonowego w. R. z dnia 7 kwietnia 2009 r. sygn. akt IV RC 151/09/8.

zeznania świadka A. S. (2)

34-35, 103-104

odpis wyroku Sądu Rejonowego w. R. dnia 7 kwietnia 2009 r. sygn. akt IV RC 151/09/8

19

odpis wyroku Sądu Okręgowego w. G. Ośrodek (...) w R. z dnia 24 kwietnia 2018 r. w sprawie II RC 1701/17

19v-20

2. A. S. (1) i A. S. (3) przez pewien okres czasu pozostawali w nieformalnym związku. W tym czasie urodził się ich syn W. S. (1). Następnie rozstali się, a w styczniu 2016 roku wrócili do siebie i 30 września 2016 roku wzięli ślub. Następnie małżeństwo to zostało rozwiązane przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w. G. Ośrodek (...) w R. z dnia 24 kwietnia 2018 r. w sprawie o sygn. II RC 1701/17, ale małżonkowie rozstali się już w czerwcu 2017 roku.

A. S. (3) w sierpniu 2015 roku złożyła wniosek o przyznanie świadczeń z funduszu alimentacyjnego. W okresie od 2 września 2015 roku do września 2016 roku pobierała na syna alimenty z funduszu alimentacyjnego w kwocie po 200 złotych miesięcznie. Od października 2016 roku już tych alimentów nie pobierała.

W okresie od 2 września 2015 roku do 31 marca 2016 roku oskarżony nie łożył na utrzymanie syna, nie dokonywał też wpłat tytułem alimentów do komornika sądowego.

W. S. (1) cierpi na autyzm, z tego tytułu A. S. (2) pobierała stosowne świadczenie, ale w listopadzie 2018 roku uznano chłopca za osobę samodzielną i to świadczenie jej zabrano. W w/w czasie A. S. (2) nie pracowała. Utrzymywała syna z alimentów z funduszu alimentacyjnego, zasiłków z (...), nadto otrzymywała alimenty na dwoje dzieci z poprzedniego związku. Koszt utrzymania mieszkania w 2015 r. to kwota około 1600 złotych. W okresie od września 2015 roku do marca 2016 roku A. S. (2) otrzymywała z (...) świadczenia na łączne kwoty co miesiąc odpowiednio: 3.564 zł, 3.264 zł, 2.924 zł, 2.924 zł, 3.024 zł, 3.024 zł, 5.154 zł.

W następnych miesiącach, tj. od kwietnia 2016 roku do września 2017 roku A. S. (2) otrzymała z (...) następujące kwoty: 3.450 zł, 3.450 zł, 3.450 zł, 5.297 zł, 8.797 zł, 5.097 zł, 4.597 zł, 2.624 zł, 5.750 zł, 4.293 zł, 4.293 zł, 4.293 zł, 4.293 zł, 4.293 zł, 4.293 zł.

Swoim zachowaniem oskarżony naraził pokrzywdzonego na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.

Oskarżony dokonał wpłat do komornika sądowego tytułem alimentów na rzecz W. S. (1): w kwietniu 2016 roku kwotę 400 zł, w maju 2016 roku kwotę 400 zł, w lipcu 2016 roku kwoty 100 zł i 300 zł, w sierpniu 2016 roku kwotę 300 zł, we wrześniu 2016 roku kwotę 100 zł, w październiku 2016 roku kwotę 100 zł, w listopadzie 2016 roku kwotę 200 złotych.

Postanowieniem z dnia 23 grudnia 2016 roku komornik sądowy umorzył, na wniosek wierzyciela, postępowanie egzekucyjne wobec A. S. (1).

W trakcie trwania małżeństwa oskarżony pracował w Czechach i wysyłał przez swojego szefa A. S. (2) co miesiąc pieniądze w kwocie po 500 – 600 złotych. Mimo, że oskarżony większość czasu przebywał w Czechach, to małżonkowie prowadzili wspólne gospodarstwo domowe.

A. S. (3) złożyła w dniu 12 czerwca 2017 roku wniosek o egzekucję alimentów. Zaległość alimentacyjna za okres od listopada 2016 roku do czerwca 2017 roku wynosi 200 złotych, gdyż wierzycielka domagała się alimentów od dnia 1 czerwca 2016 roku.

częściowo zeznania świadka A. S. (2)

34-35, 103-104, 142-143, 204-205

odpis wyroku Sądu Okręgowego w. G. Ośrodek (...) w R. z dnia 24 kwietnia 2018 r. w sprawie II RC 1701/17

19v-20

Wniosek o ustalenie prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego

159-162

Szczegółowe karty wypłat świadczeń

5-15, 83-92, 154

informacje komornika sądowego

146

Decyzja prezydenta Miasta R. z dnia 20 sierpnia 2015 r.

156

wyjaśnienia oskarżonego

204

Karty czynności dozoru, sprawozdania kuratora sądowego

183-196

Postanowienie komornika o umorzeniu postępowania egzekucyjnego

217

karty rozliczeniowe

215-216

3. W okresie objętym zarzutami A. S. (1) nie był zarejestrowany jako osoba bezrobotna. Nie był też w tym czasie pozbawiony wolności. Nie pobierał w tym czasie zasiłków z ZUS, jak również renty i emerytury. Nie pobierał też świadczeń wypłacanych przez (...) w R..

Od 1 kwietnia 2016 roku był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w Czechach, ale już od października 2015 roku świadczył tam pracę.

W przeszłości oskarżony przeszedł uraz nadgarstka, co spowodowało ograniczenie jego funkcjonowania i brak pełnej zdolności do pracy, jednak oskarżony pracował w pełnym wymiarze czasu pracy.

informacja PUP w R.

27,95

dane z (...)

28,94

informacja z ZUS

30

informacja (...) w R.

4,93

kopia umowy o pracę

147

zaświadczenie lekarskie

148

wyjaśnienia oskarżonego

204

zeznania A. S. (2)

34-35, 103-104, 142-143, 204-205,

4. A. S. (1) był wcześniej karany, ale skazania uległy już zatarciu.

dane o karalności

107-109

postanowienie SR w. R. z dnia 12 marca 2021 r. sygn. Akt IX K 522/08

201

Informacja z K.

212

1.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

2

A. S. (1)

w okresie od 11 listopada 2016 roku do dnia 30 czerwca 2017 roku uchylał się od wykonania ciążącego na nim z mocy ustawy i wyroku Sądu Rejonowego w. R.
z dnia 7 kwietnia 2009 roku, sygn. akt IV RC 151/09/8 obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie swojego syna W. S. (1) i przez to naraził go na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

uchylanie się od wykonania ciążącego na oskarżonym z mocy ustawy i wyroku Sądu Rejonowego w. R.
z dnia 7 kwietnia 2009 roku, sygn. akt IV RC 151/09/8 obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie syna W. S. (1) i narażenie go na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych

j.w.

j.w

2.  OCena DOWOdów

1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1, 2,3

częściowo zeznania świadka A. S. (2)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka złożonym na rozprawie, w części, w której potwierdziła, że oskarżony przysyłał z Czech pieniądze na utrzymanie syna i były to kwoty wyższe niż kwota alimentów. Nadto za wiarygodne sąd uznał twierdzenia świadka, że w pierwszym okresie objętym zarzutem oskarżony nie łożył na utrzymanie syna. Przy czym sąd wziął pod uwagę, że od kwietnia 2016 roku oskarżony dokonywał wpłat do komornika sądowego. Sąd dał również wiarę świadkowi co do przedstawionej przez nią sytuacji finansowej rodziny, pobieranych świadczeń i wydatków, choć świadek nie była pewna kwot jakie wskazywała. Jest to zrozumiałe z uwagi na upływ czasu od zdarzeń objętych postępowaniem. Jednocześnie świadek przyznała, że złożyła pozew o alimenty na rzecz W., aby nie stracić świadczeń, które otrzymywała na starsze dzieci. Powyższe zeznania świadka były logiczne, spójne i korelowały z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie, w tym częściowo z wyjaśnieniami oskarżonego.

2,3

częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. S. (1)

Sąd dał wiarę oskarżonemu kiedy przyznał się on do popełnienia zarzucanych mu czynów, choć próbował on usprawiedliwić swoje postępowanie. Za zgodne z prawdą sąd uznał twierdzenia oskarżonego, że pracował w Czechach, przekazywał matce dziecka pieniądze oraz dokonywał wpłat do komornika. Powyższe wynika z dokumentacji komorniczej, nadto przed sądem w dniu 31 marca 2021 r. A. S. (2) przyznała, że oskarżony co miesiąc przysyłał jej pieniądze. Oskarżony dodał też, że alimenty zostały zasądzone, aby A. S. (2) nie straciła świadczeń, które otrzymywała na starsze dzieci.

3

informacja z PUP

dokument urzędowy, brak podstaw do jego kwestionowania

1

odpis wyroku Sądu Rejonowego w. R. w sprawie o sygn. akt IV Rc 151/09/8

dokument urzędowy, brak podstaw do jego kwestionowania

4

dane o karalności

dokument urzędowy, brak podstaw do kwestionowania wiarygodności, przy czym sąd samodzielnie dokonał ustaleń, że widniejące w karcie karnej skazania uległy już zatarciu

2

Szczegółowe karty wypłat świadczeń

dokumenty urzędowe, brak podstaw do ich kwestionowania

2

Wnioski o ustalenie prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego

brak podstaw do ich kwestionowania

2

informacje i zaświadczenia od komornika sądowego

dokumenty urzędowe, brak podstaw do kwestionowania wiarygodności

3

informacja CZSW

dokument urzędowy, brak podstaw do jego kwestionowania

3

informacja z ZUS

dokument urzędowy, brak podstaw do jego kwestionowania

2

postanowienie komornika o umorzeniu postępowania egzekucyjnego

dokument urzędowy, brak podstaw do jego kwestionowania

2

karty czynności dozoru, sprawozdania kuratora sądowego

Dokumenty urzędowe, brak podstaw do ich kwestionowania, zawierają informacje przekazane kuratorowi przez oskarżonego i A. S. (2) oraz własne spostrzeżenia kuratora.

2

karty rozliczeniowe

dokumenty urzędowe, brak podstaw do ich kwestionowania

4

postanowienie SR w. R. z dnia 12 marca 2021 r. sygn. Akt IX K 522/08

dokument urzędowy, brak podstaw do jego kwestionowania

4

informacja z KRK

dokument urzędowy, brak podstaw do jego kwestionowania

3

kopia umowy o pracę

Brak podstaw do kwestionowania dokumentu, strony potwierdziły, że oskarżony był zatrudniony na terenie Czech.

3

zaświadczenie lekarskie

brak podstaw do kwestionowania dokumentu

2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2

częściowo wyjaśnienia A. S. (1)

W postępowaniu przygotowawczym oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, ale jednocześnie zaprzeczył, aby uporczywie uchylał się od płacenia alimentów, wskazał, że płaci na synów tyle, na ile go stać, nadto powołał się na problemy z nadgarstkiem. Zasadniczo sąd uznał te wyjaśnienia za wiarygodne, przy czym sąd zważył, że mimo iż oskarżony przyznał się do stawianych mu zarzutów, to jego wyjaśnienia dotyczyły jego aktualnej sytuacji, a nie okresów objętych zarzutami.

2

częściowo zeznania A. S. (2)

Zeznania świadka złożone w postępowaniu przygotowawczym w znacznej mierze dotyczyły zdarzeń po okresach objętych aktem oskarżenia, a zatem nie miały znaczenia dla ustaleń faktycznych w sprawie. Nadto w swoich zeznaniach świadek myliła daty, np. odnośnie tego kiedy zawarła z oskarżonym związek małżeński czy w jakim okresie pracował on za granicą. W tym zakresie sąd bazował na dokumentach, a nie na zeznaniach świadka.

Sąd dał wiarę twierdzeniom świadka co do zachowania oskarżonego, jego zadłużenia i utraty mieszkania, choć okoliczności te nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Nadto sąd zważył, że zeznania świadka nie były obiektywne, próbowała ona przedstawić oskarżonego w negatywnym świetle. Oczywiście, był okres kiedy oskarżony nie łożył na utrzymanie syna, ale był też czas kiedy przyczyniał się do utrzymania rodziny. Ostatecznie przed sądem świadek przyznała, że oskarżony kiedy pracował w Czechach, to przesyłał jej co miesiąc pieniądze i to w wyższych kwotach niż zasadzone alimenty.

2

Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa

Brak podstaw do jego kwestionowania, ale nie stanowiło ono podstawy ustaleń faktycznych w sprawie.

2

Wniosek o ustalenie prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego (k. 16-18)

Dokument nie budzi żadnych wątpliwości, jednak nie stanowił podstawy ustaleń faktycznych w sprawie, gdyż dotyczy okresu późniejszego niż objęty aktem oskarżenia.

Wniosek o ustalenie prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego (k. 168-172)

Dokument nie budzi żadnych wątpliwości, jednak nie stanowił podstawy ustaleń faktycznych w sprawie, gdyż dotyczy okresu wcześniejszego niż objęty aktem oskarżenia.

2

zaświadczenia komornika o bezskuteczności egzekucji (k.21)

Dokument nie budzi żadnych wątpliwości, jednak nie stanowił podstawy ustaleń faktycznych w sprawie, gdyż dotyczy okresu późniejszego niż objęty aktem oskarżenia.

2

Decyzja Prezydenta Miasta R. z dnia 13 lutego 2019 r. (k.21v-22)

Dokument urzędowy nie budzi żadnych wątpliwości, jednak nie stanowił podstawy ustaleń faktycznych w sprawie, gdyż dotyczy okresu późniejszego niż objęty aktem oskarżenia.

2

Decyzja Prezydenta Miasta R. z dnia 29 września 2014 r. (k.164)

Dokument urzędowy nie budzi żadnych wątpliwości, jednak nie stanowił podstawy ustaleń faktycznych w sprawie, gdyż dotyczy okresu wcześniejszego niż objęty aktem oskarżenia.

4

Kopie postanowień o odmowie wszczęcia dochodzenia (k. 36,37

Dokumenty te nie miały znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie

4

Kopia aktu oskarżenia w sprawie 1 Ds. 2211/14(k.38-42)

Dokument ten nie miał znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie

2

Informacje komornika (k.46, 49-50, 96-97, 157,158, 165,166,173)

Dokument nie miał znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie. Informacje dotyczyły okresów wcześniejszych lub późniejszych niż objęte aktem oskarżenia.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

2.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

A. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przypisany oskarżonemu czyn sąd zakwalifikował z art. 209§ 1kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 maja 2017 roku w zw. z art. 4 §1 kk jako względniejszym dla oskarżonego. W okresie od 2 września 2015 roku do 31 marca 2016 roku oskarżony uporczywie uchylał się bowiem od ciążącego na nim z mocy ustawy i orzeczenia sądowego obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie małoletniego syna W. S. (1) przez co naraził go na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.

Sąd wskazał jako datę końcową w/w czynu, odmiennie niż oskarżyciel publiczny, dzień 31 marca 2016 roku, gdyż jak wynika z kart rozliczeniowych komornika w okresie od kwietnia 2016 roku do listopada 2016 roku oskarżony dokonywał wpłat tytułem alimentów do komornika sądowego.

Uchylanie się od obowiązku łożenia na utrzymanie osoby uprawnionej do alimentacji zachodzi wtedy, gdy zobowiązany, mając obiektywną możliwość wykonywania tego obowiązku, nie dopełnia go ze złej woli. Uporczywe uchylanie się oznacza długotrwałe postępowanie nacechowane nieustępliwością. W pojęciu uchylania się zawarty jest negatywny stosunek psychiczny osoby zobowiązanej do nałożonego na nią obowiązku, sprawiający, że nie dopełnił on tego obowiązku, mimo, że ma możliwość jego wykonania (tak SN w wyroku z dnia 19.12.1979 r., V KRN 297/79). Istota przestępstwa niealimentacji polega na narażeniu (bezpośrednim, konkretnym), osoby uprawnionej na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Skutku tego nie usuwa fakt, iż potrzeby te są zaspokajane przez inną osobę np. drugiego z rodziców, który czyni to kosztem znacznych poświęceń, albo w w wyniku świadczeń dokonywanych z funduszy publicznych.

Jak wynika z materiału dowodowego oskarżony w w/w okresie nie dokonywał wpłat tytułem alimentów, w żaden sposób nie przyczyniał się do utrzymania syna. Niewątpliwie zatem uchylał się on od wykonania obowiązku alimentacyjnego, a z racji tego, że okres kiedy nie realizował obowiązku alimentacyjnego wynosił 7 miesięcy niewątpliwie uznać należy, że jego zachowanie było uporczywe i nacechowane złą wolą. We wskazanym okresie czasu oskarżony nie był pozbawiony wolności, nie był też zarejestrowany jako osoba bezrobotna. Miał on możliwość wykonywania pracy zarobkowej i osiągania dochodów, z których powinien był realizować obowiązek alimentacyjny.

Nadto niewątpliwie oskarżony naraził pokrzywdzonego W. S. (1) na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Należy bowiem zaakcentować, że zaspokojenie podstawowych potrzeb oznacza dostarczenie środków materialnych koniecznych nie tylko do utrzymania, ale również do uzyskania niezbędnego wykształcenia i korzystania z dóbr kulturalnych. Niezbędne jest zatem nie tylko zabezpieczenie minimum egzystencji w postaci środków przeznaczonych na utrzymanie i wykształcenie dziecka, lecz także stworzenie jemu warunków umożliwiających zaspokojenie potrzeb wyższego rzędu istotnych dla kształtowania jego osobowości i nawyków kulturalnych. „Fakt zaspakajania podstawowych potrzeb życiowych uprawnionego kosztem znacznego wysiłku osoby współzobowiązanej do alimentacji, albo przez inne osoby nie zobowiązane, a także z funduszu alimentacyjnego ZUS, nie wyłącza ustawowego znamienia narażenia na niemożność zaspokojenia tych potrzeb (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 marca 1987 roku, V KRN 54/87, OSNPG 1987/8/103). Podnieść także należy, że przestępstwo niealimentacji jest przestępstwem konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo, zaś do wypełnienia ustawowych znamion wystarczy samo narażenie uprawnionego do alimentacji na niemożność zaspokojenia jego podstawowych potrzeb, pozostające w związku przyczynowym z uchylaniem się sprawcy od ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie tej osoby.

Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego brak przekazywania przez oskarżonego pieniędzy na utrzymanie syna powodował narażenie na niemożność zaspokojenia jego podstawowych potrzeb życiowych, w następstwie czego potrzeby te zaspokajane były na tyle ile było to możliwe przez jego matkę oraz przy pomocy świadczeń z funduszu alimentacyjnego oraz innych świadczeń z (...). Podkreślić należy, że W. S. (1) jest osobą niepełnosprawną, a to wiąże się z dodatkowymi kosztami związanymi choćby ze stosownymi terapiami, wizytami lekarskimi. Niewątpliwie oskarżony miał świadomość ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego, prowadzonej egzekucji komorniczej i musiał liczyć się z negatywnymi konsekwencjami swojego postępowania. Lekceważąc ten obowiązek, bezpodstawnie przerzucił on cały realny ciężar utrzymania dziecka na jego matkę, która na co dzień dziecko wychowywała i borykała się z wszystkimi problemami z tego wynikającymi.

W ocenie sądu niewątpliwe doszło do narażenia pokrzywdzonego na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Wysokość rat alimentacyjnych, choć nie wysoka, stanowiła niebagatelną pomoc w zaspokajaniu jego podstawowych potrzeb życiowych.

Karygodność przypisanego oskarżonemu czynu również nie może budzić żadnych wątpliwości, a stopień jego społecznej szkodliwości należy określić jako znaczny. Świadczy o tym przede wszystkim rodzaj naruszonego działaniem oskarżonego dobra chronionego prawem, jakim są prawidłowe stosunki rodzinne i realizacja obowiązku opieki przez zaspokojenie potrzeb materialnych dzieci. Oskarżony umyślnie nie przyczyniał się do utrzymania swojego syna narażając go tym samym na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.

Czyn przypisany oskarżonemu jest również w ocenie sądu zawiniony i to w stopniu znacznym, gdyż w momencie jego popełnienia nie zachodziły żadne przesłanki wyłączające lub umniejszające winę oskarżonego. Oskarżony jest bowiem osobą dorosłą, w pełni poczytalną, stąd powinien zdawać sobie sprawę z wagi obowiązków, jakie ciążą na nim jako ojcu w stosunku do dziecka.

☐

2.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

--------

-----------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

---------------------------------------

☐

2.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

-----------------

---------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

2.4.  Umorzenie postępowania

-------------------

---------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

2.5.  Uniewinnienie

A. S. (1)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwolił na przypisanie A. S. (1) czynu określonego w art. 209§1 kk popełnionego w okresie od 11 listopada 2016 roku do 30 czerwca 2017 roku. Przy czym z uwagi na końcową datę zarzucanego oskarżonemu czynu zasadna byłaby kwalifikacja z art. 209§1 a kk.

Z materiału dowodowego wynika, że A. S. (1) i A. S. (2) w okresie wskazanym w II zarzucie aktu oskarżenia pozostawali w związku małżeńskim. W tym czasie małżonkowie prowadzili wspólne gospodarstwo domowe. Oskarżony pracował za granicą i co pewien czas przyjeżdżał do rodziny. Jak wynika z kart rozliczeniowych z akt komorniczych w listopadzie 2016 roku oskarżony dokonał wpłaty kwoty 200 złotych tytułem alimentów na rzecz syna W.. Zaś postanowieniem z dnia 23 grudnia 2016 roku komornik sądowy umorzył, na wniosek wierzyciela, postępowanie egzekucyjne wobec A. S. (1). Zatem A. S. (2) nie żądała, aby komornik egzekwował należności za kolejne miesiące. Nadto od października 2016 roku A. S. (2) nie otrzymywała też alimentów z funduszu alimentacyjnego po tym jak złożyła w tym zakresie w (...) stosowne oświadczenie i poinformowała, że wyszła za mąż za oskarżonego. Nadto, jak ustalono, w trakcie trwania małżeństwa oskarżony co miesiąc przysyłał A. S. (2) kwoty po 500- 600 złotych i taka sytuacja trwała do lipca 2017 roku. Tym samym, zdaniem sądu oskarżony realizował obowiązek alimentacyjny wobec syna, nie naraził dziecka na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Zdaniem sądu obowiązek opieki materialnej wobec syna został spełniony. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w sposób niebudzący wątpliwości potwierdził, że w w/w okresie oskarżony łożył na utrzymanie syna.

Skoro oskarżony swoim zachowaniem w w/w okresie czasu nie wyczerpał znamion czynu zabronionego z art. 209 § 1a kk czy też z art. 209§1 kk , sąd uniewinnił go od popełnienia zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia czynu.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. S. (1)

1

Przy wymiarze kary sąd miał natomiast na uwadze, aby nie przekraczała ona stopnia winy oskarżonego oraz uwzględniała stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu. Sąd baczył przy tym, aby orzeczona kara spełniała swe cele wychowawcze i zapobiegawcze wobec oskarżonego, uświadamiając mu naganność jego postępowania, jak również uwzględnił fakt, że oskarżony nie był wcześniej karany.

Sąd uznał zatem, że karą adekwatną, spełniającą swoje funkcje i obejmującą jednocześnie całą karygodność działania sprawcy będzie wymierzona mu na mocy art. 209 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 31 maja 2017 roku w zw. z art. 4 §1 kk kara 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 godzin w stosunku miesięcznym.

Dotkliwość tak orzeczonej kary nie przekracza bowiem, w ocenie sądu, stopnia winy oskarżonego i uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu. Nadto kary równocześnie spełnią swoje cele zarówno w zakresie prewencji ogólnej, jak i szczególnej. Kara ta jest bowiem odpowiednim środkiem, aby uzmysłowić oskarżonemu naganność jego postępowania i wdrożyć go do przestrzegania porządku prawnego.

A. S. (1)

2

Na mocy art. 34 § 3 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt 3 kk sąd zobowiązał oskarżonego do wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie małoletniego syna W. S. (1) w celu dodatkowego jeszcze wzmocnienia oddziaływania na zmianę jego postawy.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

----

----

---

----

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd ustalił, że oskarżony A. S. (1) jest osobą niekaraną. Co prawda w karcie karnej widnieją wyroki, jaki w przeszłości zapadły wobec niego, jednak sąd ustalił, że uległy one zatarciu. W dniu 12 marca 2021 roku tut. Sąd umorzył postępowanie w zakresie środków karnych w postaci świadczenia pieniężnego i podania wyroku do publicznej wiadomości w sprawie o sygn. IX K 522/08, zaś jak wynika z pisma KRK z dnia 22 kwietnia 2021 r. w KRK błędnie nie odnotowano, że w sprawie o sygn. akt IX K 743/10 kara pozbawienia wolności była warunkowo zawieszona na okres próby 3 lat. Zatem analiza karty karnej A. S. (1) prowadzi do wniosku, że wszystkie widniejące tam skazania uległy zatarciu z mocy prawa na skutek wykonania orzeczonych kar, środków karnych i upływu okresu próby.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

Na mocy art. 632 pkt 2 kpk zasądzano od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego A. S. (1) kwotę 756 złotych tytułem zwrotu kosztów związanych z ustanowieniem obrońcy w sprawie. Ustalając powyższą kwotę sąd miał na uwadze ilość rozpraw, w których uczestniczył obrońca (5 terminów) i fakt, że oskarżony został uniewinniony od jednego z dwóch zarzucanych mu czynów.

5

Na mocy art. 627 kpk i art. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, na które składają się wydatki w wysokości 50 złotych oraz opłata w wysokości 120 złotych, zaś na mocy art. 632 pkt 2 kpk, z uwagi na uniewinnienie od jednego z zarzucanych oskarżanemu czynów, pozostałymi wydatkami obciążył Skarb Państwa. Sąd uznał bowiem, że uiszczenie przez oskarżonego wskazach kwot nie będzie dla niego zbyt uciążliwe. Nadto koszty te powstały w związku ze sprzecznym z prawem zachowaniem oskarżonego, a zatem powinien on je ponieść.

6.  1Podpis