Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Rybniku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 października 2019r.

Sąd Rejonowy w Rybniku III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący	SSR Joanna Kucal
Protokolant	st.sekr.sądowy Stanisława Bosek

po rozpoznaniu w dniu 11 października 2019r. sprawy

K. K. (1) (K.)

s. J. i J.

ur. (...) w R.

oskarżonego o to, że

• I.  w dniu 11 marca 2019 roku w J., na ulicy (...), kierował samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej (...), przez co nie zastosował się do orzeczonego wobec niego wyrokiem Sąd Rejonowego w Rybniku, sygn. III K 1270/19 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych przez okres 3 lat, od 22 maja 2018 roku do dnia 22 maja 2021 roku,

tj. o czyn z art. 244 kk

• II.  w dniu 20 marca 2019 roku w J., na ulicy (...), kierował samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej (...), przez co nie zastosował się do orzeczonego wobec niego wyrokiem Sąd Rejonowego w Rybniku, sygn. III K 1270/19 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych przez okres 3 lat, od 22 maja 2018 roku do dnia 22 maja 2021 roku,

tj. o czyn z art. 244 kk

1)  uznaje oskarżonego K. K. (1) za winnego tego, że w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności popełnił przestępstwa szczegółowo opisane w pkt I i II wyczerpujące ustawowe znamiona występków z art. 244 kk i za to na mocy art. 244 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierza mu jedną karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

2)  na mocy art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres próby 2 (dwóch) lat;

3)  na mocy art. 90 § 2 kk i art. 42 § 1a pkt 2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 (dwóch) lat;

4)  na mocy art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, na które składają się wydatki w wysokości 70 zł (siedemdziesiąt złotych) oraz opłata w wysokości 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych).

Sędzia

Sygn. akt III K 1113/19

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 11 października 2019 roku

(w zakresie rozstrzygnięcia o karze)

K. K. (1) został uznany za winnego tego, że w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności popełnił następujące przestępstwa:

- w dniu 11 marca 2019r. w J. na ul. (...) kierował samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) przez co nie zastosował się do orzeczonego wobec niego wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 17 września 2018r. w sprawie o sygn. akt III K 1270/18 środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych przez okres 3 lat, od 22 maja 2018r. do dnia 22 maja 2021r., czym wyczerpał ustawowe znamiona występku z art. 244 kk

- w dniu 20 marca 2019r. w J. na ul. (...) kierował samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) przez co nie zastosował się do orzeczonego wobec niego wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 17 września 2018r. w sprawie o sygn. akt III K 1270/18 środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych przez okres 3 lat, od 22 maja 2018r. do dnia 22 maja 2021r., czym wyczerpał ustawowe znamiona występku z art. 244 kk.

Ustalając stan faktyczny w sprawie Sąd oparł się na zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, w tym wyjaśnieniach oskarżonego, zeznaniach świadków – interweniujących funkcjonariuszy policji: M. B., R. M. oraz dowodach z dokumentów, którym dał wiarę uznając je za logiczne, spójne i tworzące ze sobą spójną całość.

Dokonując oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że oskarżony dopuścił się popełnienia dwóch występków z art. 244 kk.

Stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego czynów jest wysoki. Dwukrotnie na przestrzeni dziewięciu dni, z pełną świadomością naruszył on dobro chronione prawem w postaci prawidłowego funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości, zaś bezpośrednio – prawidłowego wykonania wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 17 września 2018r. w sprawie o sygn. akt IIIK 1270/18, którym orzeczono wobec niego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Okoliczności popełnienia czynów wskazują na wysoce naganną postawę oskarżonego – chęć okazania lekceważenia porządku prawnego i orzeczonego wobec niego zakazu prowadzenia pojazdów. Oskarżony czynów tych dopuścił się w zamiarze bezpośrednim. Jako dojrzały człowiek znał normy prawne i zdawał sobie sprawę, że przestępstwem jest niestosowanie się do orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów.

Wskazać należy, że oskarżony nie wyciągnął żadnych wniosków z interwencji przeprowadzonej w dniu 11 marca 2019r. W dniu 20 marca 2019r. ponownie podjął decyzję, że będzie kierował pojazdem mechanicznym w J. na ul. (...) wbrew orzeczonemu zakazowi.

Czyny przypisane oskarżonemu są zawinione. Można mu przypisać winę w czasie ich popełnienia albowiem uzasadnionym było w konkretnej sytuacji wymagać od oskarżonego zachowania zgodnego z normą prawną, a nie zachodziły jednocześnie przyczyny, które odmowę takiego zachowania uzasadniałyby. Można oskarżonemu zarzucić zatem, że mając możliwość wyboru postępowania, nie dał posłuchu normie prawnej.

Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze, aby nie przekraczała ona stopnia winy oraz uwzględniała stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego czynów. Sąd baczył, by orzeczona kara spełniała swe cele wychowawcze i zapobiegawcze wobec oskarżonego, uświadamiając mu naganność jego postępowania. Wpływ na wymiar kary miały też względy prewencji ogólnej. Wymierzona kara ma być przestrogą dla potencjalnych uczestników ruchu drogowego, którzy wbrew orzeczonemu zakazowi prowadzenia pojazdów mechanicznych zamierzaliby taki pojazd prowadzić. Kara ta świadczy o braku tolerancji dla zachowania, jakiego dopuścił się oskarżony. Kara ta ma również uświadomić społeczeństwu konieczność respektowania prawomocnych orzeczeń sądowych, wskazuje także na to, że brak poszanowania obowiązującego prawa, jego lekceważenie powoduje szereg niekorzystnych konsekwencji.

Oskarżony dopuścił się popełnienia przypisanych mu dwóch przestępstw w warunkach ciągu przestępstw. Za zastosowaniem tej instytucji przemawia spełnienie przesłanek z art. 91 § 1 kk. Oskarżony popełnił w krótkich odstępach czasu, tj. w dniu 11 marca 2019r. oraz w dniu 20 marca 2019r., z wykorzystaniem takiej samej sposobności występki o tożsamej kwalifikacji prawnej z art. 244 kk zanim zapadł pierwszy wyrok, co do któregokolwiek z nich. Realizacja tych elementów świadczy o istnieniu szczególnej więzi między tymi przestępnymi zachowaniami. Stan taki zobowiązuje Sąd do poddania sprawcy czynów spełniających te warunki jednej ocenie karnoprawnej i wyciągnięcia jednej konsekwencji w zakresie reakcji penalnej.

Mając powyższe na względzie, Sąd wymierzył oskarżonemu za przypisane mu występki na mocy art. 244 kk w zw. z art. 91 § 1 kk jedną karę 1 roku pozbawienia wolności.

Sąd uznał, że w stosunku do oskarżonego istnieje jednak pozytywna prognoza kryminologiczna wyrażająca się w przekonaniu, że nie popełni on ponownie przestępstwa i będzie przestrzegał porządku prawnego. O pozytywnej prognozie, uzasadniającej zastosowanie warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności decyduje bowiem całościowa ocena przesłanek wskazanych w art. 69 § 2 kk.

Przepis art. 69 § 1 i 2 k.k. odwołuje się do elementów prognostycznych, wskazujących na możliwość osiągnięcia celów kary pozbawienia wolności nie orzekając jej w bezwzględnym wymiarze, a zatem jest to swoisty środek polityki karnej wobec sprawców nadających się do oddziaływań resocjalizacyjnych w warunkach wolnościowych, wobec istnienia po ich stronie uzasadnionego przekonania, że nie powrócą na drogę przestępstwa. Wskazać należy, ze istotne znaczenie przy rozstrzyganiu o możliwości warunkowego zawieszenia wykonania kary ma ocena psychicznego stosunku sprawcy do czynu - w myśl reguły, że im działanie bardziej przemyślane i im więcej miał sprawca swobody wyboru, tym potrzeba orzeczenia kary w bezwzględnej postaci jest bardziej oczywista. W niniejszej sprawie sąd nabrał przekonanie, że oskarżony nie powróci już do przestępstwa i wykonanie wymierzonej kary nie będzie konieczne dla wdrożenia go do przestrzegania porządku prawnego.

Jak stwierdził Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 4 grudnia 2014r. w sprawie II AKa 404/14, wymierzając karę z warunkowym zawieszeniem jej wykonania sąd bierze pod uwagę wszystkie dyrektywy sądowego wymiaru kary z art. 53 k.k. A zatem musi rozważyć czy wymierzenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania realizuje wszystkie funkcje kary, a zwłaszcza jej cele sprawiedliwościowe i wychowawcze cele że takie rozstrzygnięcie czyniłoby zadość potrzebom w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W związku z tak postawioną prognozą Sąd na mocy art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres próby 2 lat. Zdaniem Sądu, wyznaczony okres próby pozwoli na wszechstronną weryfikację postawy oskarżonego, w tym ustalenie czy wdrożył się w przestrzeganie przepisów prawa i zasad współżycia społecznego i czy zastosowane wobec niego w niniejszej sprawie dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania kary było słuszne. Oskarżony jest młodym, 22 letnim człowiekiem, który istotnie dwukrotnie nie zastosował się do orzeczenia sądowego. Taka postawa świadczy niewątpliwe o lekceważącym stosunku do obowiązującego porządku prawnego, z drugiej strony sąd uznał, że wynika ona z tego, że oskarżony nie do końca zdaje sobie sprawę z konsekwencji swych karygodnych czynów. Wyznaczony okres próby winien wykształcić w nim pożądaną postawę, zaś w przypadku stwierdzenia, że pozytywna prognoza kryminologiczna była chybiona, orzeczona kara zostanie zarządzona do wykonania.

Zdaniem sądu orzeczona kara jest w pełni adekwatna i nie może zostać uznana ani za zbyt surową ani też za zanadto łagodną, a ponadto uczyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Jednocześnie, na mocy art. 90 § 2 kk oraz art. 42 § 1a pkt 2 kk orzeczono wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat. Orzekając środek karny sąd wziął pod uwagę dyrektywy wymiaru kary zgodnie z art. 56 kk, zaś jego zastosowanie w przypadku popełnienia przestępstwa z art. 244 kk jest obligatoryjne. Orzeczenie tego środka karnego na okres 2 lat uwarunkowane jest tym, że oskarżony dwukrotnie w odstępie dziewięciu dni prowadził pojazd mechaniczny, nie stosując się do orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Nadto na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, na które składają się wydatki w wysokości 70 zł oraz opłata w wysokości 180 zł.

Sędzia