Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Rybniku

POSTANOWIENIE

Dnia 25 lipca 2019 roku.

Sąd Rejonowy w Rybniku II Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2019 roku w Rybniku na rozprawie

sprawy z wniosku Z. P. (1)

z udziałem O. P., Z. S., J. S., M. S., E. G.

o stwierdzenie nabycia spadku

postanawia:

stwierdzić, że spadek po H. S., córce J. i M., zmarłej w dniu 10 czerwca 2014 roku w R., ostatnio zamieszkałej w R. przy ulicy (...), nabył w całości na podstawie testamentu notarialnego z dnia 24 kwietnia 2012 roku, otwartego i ogłoszonego w niniejszej sprawie, jej mąż E. S. (1), syn J. i M., zmarły w dniu 27 kwietnia 2017 roku.

Sygn. akt II Ns 87/18

UZASADNIENIE

Wnioskodawca Z. P. (1) wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłej H. S. na podstawie testamentu.

Uczestnicy postępowania J. S., E. G., M. S. przychylili się do wniosku.

Uczestniczka postępowania O. P. nie przychyliła się do wniosku.

Uczestnik postępowania Z. P. (2) początkowo przychylił się do wniosku, po czym w trakcie rozpoznawania sprawy wniósł o stwierdzenie nabycia spadku po w/w spadkodawczyni na podstawie ustawy.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Spadkodawczyni H. S., córka J. i M., zmarła w dniu 10 czerwca 2014 roku w R.. W chwili śmierci pozostawała w związku małżeńskim z E. S. (1). Przed śmiercią stale zamieszkiwała w R., przy ulicy (...). Spadkodawczyni nie miała dzieci, w tym dzieci przysposobionych oraz pozamałżeńskich. W chwili jej śmierci nie żyli już jej rodzice. H. S. miała dwie siostry O. P. i Ł. S.. Ł. S. zmarła przed spadkodawczynią. Miała jednego syna Z. P. (2).

H. S. sporządziła w dniu 24 kwietnia 2012 roku przed Notariuszem K. G. testament, w którym oświadczyła, iż do całości spadku powołuje swojego męża E. S. (1), syna J. i M., a na wypadek gdyby nie chciał lub nie mógł dziedziczyć, do całości spadku powołuje wnuka swojej siostry Z. P. (1), syna A. i D.. H. S. była zdolna do sporządzenia w/w testamentu. W dniu sporządzenia testamentu nie znajdowała się w stanie wyłączającym świadome albo swobodne podjęcie decyzji i wyrażenie woli, nie znajdowała się pod wpływem błędu uzasadniającego przypuszczenie, że gdyby nie działała pod wpływem błędu, nie sporządziłaby testamentu tej treści, nie znajdowała się również pod wpływem groźby. Przed śmiercią H. S. nie chorowała, nie miała problemów z pamięcią, nie leczyła się psychologicznie ani psychiatrycznie. Ze względu na jej wiek chodziła do niej pielęgniarka środowiskowa, która pobierała jej krew do badań. H. S. zawsze wiedziała w jakim celu ona przychodzi, nawiązywała z nią wówczas logiczną rozmowę, była świadoma co do miejsca i czasu. Mieszkała aż do swojej śmierci z mężem, z którym razem prowadziła gospodarstwo domowe. O woli przekazania swojego majątku po śmierci na rzecz Z. P. (1) H. S. poinformowała E. S. (2).

Dowód: odpis skrócony aktu zgonu k. 5, odpisy aktów stanu cywilnego k. 28, 6, zapewnienie spadkowe i zeznanie wnioskodawcy k. 24, 38, zeznania uczestnika postępowania Z. P. (2) k. 24, zeznania uczestniczki postępowania O. P. k. 25, zeznania uczestniczki postępowania E. G. k. 51, zeznania uczestnika postępowania J. S. k. 51, zeznania uczestnika M. S. w aktach I Cps 11/19, testament k. 4, zeznania świadka K. G. k. 50, zeznania świadka E. S. (2) k. 71.

Powyższy stan faktyczny ustalił Sąd w oparciu o zapewnienie spadkowe i zeznania złożone przez wnioskodawcę, przez uczestników postępowania E. G., J. S., M. S., zeznania świadków K. G. i E. S. (2) oraz dokumenty, których autentyczności nie kwestionowała żadna ze stron postępowania. Stan faktyczny Sąd ustalił również w oparciu o częściowe zeznania uczestnika postępowania Z. P. (2) tj. w zakresie pokrewieństwa. W/w zeznania były ze sobą zgodne dlatego też Sąd uznał je za wiarygodne. Sąd nie dał wiary zeznaniom uczestniczki postępowania O. P. oraz zeznaniom uczestnika postępowania Z. P. (2) w zakresie zdolności spadkodawczyni do sporządzenia testamentu albowiem zeznania te były w sprzeczności z zeznaniami, które Sąd uznał za wiarygodne, w tym przede wszystkim z zeznaniami świadka E. S. (2), która nie należała do rodziny, była osobą całkowicie obcą w stosunku do spadkodawczyni i stron niniejszego postępowania, była pielęgniarką środowiskową.

Sąd zważył, co następuje:

Powołanie do spadku stosownie do treści art. 926 k.c. wynika bądź to z ustawy, bądź z testamentu. Spadkodawczyni H. S. pozostawiła testament. Testament sporządzony przez spadkodawczynię został sporządzony w sposób ważny albowiem w chwili jego sporządzenia nie zachodziły żadne okoliczności skutkujące jego nieważnością, o których mowa w art. 945 k.c. Zgodnie z w/w przepisem testament jest nieważny jeżeli został sporządzony w stanie wyłączającym świadome albo swobodne podjęcie decyzji i wyrażenie woli, pod wpływem błędu uzasadniającego przypuszczenie, że gdyby spadkodawca nie działał pod wpływem błędu, nie sporządziłby testamentu tej treści, pod wpływem groźby. Spadkodawczyni w chwili sporządzenia testamentu z dnia 24 kwietnia 2012 roku była w pełni świadoma jego sporządzenia, nie znajdowała się pod wpływem błędu czy groźby. W dniu sporządzenia testamentu spadkodawczyni nie chorowała, nie korzystała z pomocy psychologa, psychiatry. Razem z mężem E. prowadziła gospodarstwo domowe. Była zorientowana co do miejsca i czasu. Tego samego dnia również jej maż sporządził testament w swej treści zbliżony do treści testamentu spadkodawczyni. E. S. (1) oświadczył bowiem, iż do całości spadku powołał swoją żonę H. S., córkę J. i M., a na wypadek gdyby nie chciała lub nie mogła dziedziczyć, do całości spadku powołał wnuka siostry swojej żony Z. P. (1), syna A. i D..

W chwili śmieci spadkodawczyni żył jej mąż E. S. (1). E. S. (1) nie złożył oświadczenia o odrzuceniu spadku po swojej małżonce z testamentu ani z ustawy.

Mając zatem na uwadze powyższe, Sąd stwierdził, iż spadek po H. S. nabył w całości, zgodnie z ostatnią jej wolą, jej mąż E. S. (1).

R., dn. 13 sierpnia 2019 roku