Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Rybniku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2018 r.

Sąd Rejonowy w Rybniku I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Michał Wiekiera
Protokolant:	starszy protokolant Magdalena Lewandowska-Born

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2018 r. w Rybniku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko J. K.

o zapłatę

1.  umarza postępowanie co do kwoty 38,69 zł wraz z odsetkami;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na rzecz pozwanej J. K. kwotę 287 zł (dwieście osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1465/17

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniosła pozew przeciwko J. K. o zapłatę kwoty 538,69 zł wraz z odsetkami oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu strona podniosła, iż zawarła z pozwaną umowę sprzedaży energii elektrycznej. Na skutek wypowiedzenia umowy przez okresem na jaki obowiązywała powódka wystawiła notę obciążeniową tytułem kary umownej za wcześniejsze zakończenie umowy.

Pismem z dnia 11 sierpnia 2017 r. powódka cofnęła powództwo, co do kwoty 38,69 zł z odsetkami (k. 6, 55).

Podczas rozprawy w dniu 5 lipca 2018 r. strona pozwana żądała oddalenia powództwa w całości oraz wniosła pismo procesowe, w którym wskazała, że pozwana skutecznie, jako konsument odstąpiła od umowy łączącej strony. Ponadto przedłożona nota nie dotyczy pierwotnej umowy. Co więcej roszczenie uległo przedawnieniu.

Sąd ustalił, co następuje:

Dnia 16 grudnia 2014 r. powódka zawarła z pozwaną umowę sprzedaży energii elektrycznej (...) na okres do dnia 31 grudnia 2017 r. Zgodnie z § 12 pkt 7 w przypadku rozwiązania umowy przez pozwaną powódce przysługiwało opłata jednorazowa w wysokości 25 zł za każdy miesiąc, o który skrócony został okres obowiązywania umowy.

(umowa k. 9-12, OWU k. 13-16)

W trakcie zawierania umowy pozwana była rozkojarzona, zakładała, że umowę przyszedł zawrzeć przedstawiciel firmy (...). Po podpisaniu dokumentów nie pozostawiono pozwanej egzemplarza umowy, ani żadnych danych powódki, co uniemożliwiało jej skuteczne odstąpienie od umowy. Pozwana nie chciała zmieniać dostawcy energii elektrycznej.

(zeznania świadka M. M. k. 60v, przesłuchanie pozwanej k. 60v-61)

22 grudnia 2014 r. pozwana przesłała do Powiatowego Rzecznika Konsumentów w R. oświadczenie o odstąpieniu od umowy z dnia 17 grudnia 2014 r.

(pismo (...) k. 46)

(...) Sp. z o.o. pismem z dnia 29 grudnia 2014 r. informował pozwaną, że otrzymał pismo pozwanej z dnia 17 grudnia 2014 r. o braku zgody na zmianę sprzedawcy energii elektrycznej. Pismem z dnia 5 lutego 2015 r. T. wskazał pozwanej, który sprzedawca wystąpił w jej imieniu wniosek o rozwiązanie z dotychczasowym sprzedawcą.

(pismo T. k. 47, 48)

Dnia 11 marca 2015 r. pozwana przesłała do powódki oświadczenia o odstąpieniu umowy.

(oświadczenie k. 44-45)

Powódka pismem z dnia 26 marca 2015 r. przyznała otrzymanie odstąpienia marca 2015 r., które z uwagi na upływ terminu określonego w art. 2 ust 1 ustawy i ochronie praw konsumentów potraktowano jako wypowiedzenie.

(pismo k. 49)

Dnia 5 czerwca 2015 r. powódka wystawiła notę na kwotę 500 zł tytułem przedterminowego zerwania umowy nr (...).

(nota k. 17, pismo k. 50)

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie powołanych dokumentów, których nie kwestionowała żadna ze stron. W zakresie przesłuchania pozwanej, co do braku pozostawienia jej egzemplarza umowy oraz danych powódki Sąd w całości przyznał im walor wiarygodności, albowiem były one spójne z zeznaniami świadka M. M. (2). Co więcej pozwana pismami z dnia 17 grudnia 2014 r. zwróciła się do firmy (...) o wskazanie danych nowego sprzedawcy, a także odstąpiła od umowy, przy czym z uwagi na brak danych kontrahenta przesłała pismo do Powiatowego Rzecznika Konsumentów. Gdyby istotnie przedstawiciel powódki pozostawił umowę i wszelkie D., irracjonalne byłoby działanie pozwanej. Tym samym logika oraz zasady doświadczenia życiowego potwierdzają, że pozwanej nie pozostawiono egzemplarza umowy, stąd jej późniejsze działania.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Umowa zawarta pomiędzy stronami oparta była na przepisach umowy sprzedaży tj. art. 535 k.c. i n. Do zawarcia umowy tj. 16 grudnia 2014 r., doszło przed wejściem w życie ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta (Dz. U. z 2014 r., poz. 827), co miało miejsce w dniu 25 grudnia 2014 roku, tym samym zgodnie z art. 51 ww. ustawy, materialoprawną podstawę oceny uprawnień pozwanego stanowiły przepisy kodeksu cywilnego w brzmieniu sprzed tej nowelizacji oraz przepisy ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (t.j. z 2012 r., poz. 1225). Zgodnie z art. 2 ustawy konsument ma prawo odstapić od umowy w terminie 10 dni od chwili zawarcia umowy poza lokalem przedsiębiorstwa. W myśl art. 3 ustawy przedsiębiorca jest zobowiązany poinformować o tym konsumenta i wręczyć mu wzór odstąpienia. W przypadku niewykonania powyższego obowiązku termin nie rozpoczyna bieg z chwilą podpisania umowy, a dopiero z momentem uzyskania informacji o prawie do odstąpienia (art. 4 ustawy). Tym samym skoro powódka tylko w sposób formalny poinformowała pozwaną o jej prawie bez pozostawienia pozwanej wzoru odstąpienia, czy samej umowy, to termin do odstąpienia nie rozpoczął biegu z dniem 16 grudnia 2014 r. Wbrew twierdzeniom powódki, gdyby faktycznie egzemplarz umowy z danymi pozostawiono pozwanej, to nie przesyłałaby odstąpienia do Rzecznika Praw Konsumentów, czy też nie szukałaby informacji o danych powódki u dotychczasowego sprzedawcy. Z tych przyczyn oświadczenie pozwanej o odstąpieniu umowy przesłane do powódki w marcu 2015 r. było skuteczne, a tym samym powódka nie była uprawniona do żądania zapłaty kary umownej. Ponadto przedstawiona nota obciążeniowa w żaden sposób ni zawiera oznaczenia umowy umożliwiającego powiązanie jej z umową z dnia 16 grudnia 2014. Nie przedstawiono również sposobu obliczenia kary umownej, a tym samym uniemożliwiono weryfikację prawidłowości, co do jej wysokości. Ponadto wbrew twierdzeniom powódki w treści OWU (§ 12) nie zastrzeżono górnej granicy kary umownej, co czyniło jej zastrzeżenie, jako bezskuteczne (tak SN w wyroku z dnia 22 października 2015 r., IV CSK 687/14). Natomiast niezasadny był zgłoszony zarzut przedawnienia. Z tych przyczyn wobec skutecznego odstąpienia przez pozwaną od umowy, braku wykazania wysokości kary umownej oraz prawidłowości jej ustalenia powództwo podlegało oddaleniu.

Na podstawie art. 355 k.p.c. § 1 k.p.c. wobec braku przeciwwskazań z art. 203 k.p.c. umorzono postępowanie, co do kwoty 38,69 zł z odsetkami.

O kosztach orzeczono po myśli art. 98 k.p.c. zasądzając od powódki na rzecz pozwanej kwotę 287 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (opłata skarbowa 17 zł, wynagrodzenie pełnomocnika 270 zł.)

Sędzia