Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Rybniku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2024 r.

Sąd Rejonowy w Rybniku I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Michał Kleeberg

Protokolant: protokolant sądowy Monika Gawliczek

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2024 r. w Rybniku

na rozprawie

sprawy z powództwa M. J.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda M. J. kwotę 499,40 zł (czterysta dziewięćdziesiąt dziewięć złotych 40/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 24 kwietnia 2021 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 835,10 zł (osiemset trzydzieści pięć złotych 10/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia prawomocności wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  zwraca powodowi kwotę 301,90 zł (trzysta jeden złotych 90/100) tytułem niewykorzystanej zaliczki.

Sygn. akt I C 1303/23

UZASADNIENIE

Powód M. J., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...).pl (...) wniósł pozew przeciwko Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w S. o zapłatę kwoty 499,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie i kosztami postępowania.

W uzasadnieniu pełnomocnik wskazał, że powód zgodnie z umową cesji nabył od A. P. wierzytelność względem pozwanego o zapłatę odszkodowania za szkodę, jaką poniósł w związku z koniecznością wynajmu pojazdu zastępczego. Koszty te łącznie wynosiły 8.314,80 zł brutto (26 dni x stawka czynszu 260,00 zł netto, 319,80 zł brutto), z czego pozwany przyznał odszkodowanie w kwocie 1.425,00 zł (za 15 dni, przy zredukowanej stawce najmu do wysokości 95,00 zł brutto). Powód objął pozwem jedynie część roszczenia, nie zrzekając się jednak jego całości.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości, kwestionując zastosowaną stawkę najmu pojazdu zastępczego oraz czas najmu. Podniósł, że zaproponował poszkodowanemu organizację najmu pojazdu zastępczego po cenie niższej, niż powód. W konsekwencji pozwany zweryfikował stawkę czynszu najmu do oferowanej. Wskazał na brak należytej staranności poszkodowanego, twierdząc że powiększył on w ten sposób szkodę, bezzasadnie przedłużając czas najmu (k. 58-65). Pozwany wskazał ponadto, że uzasadniony czas najmu pojazdu zastępczego wynosił 15 dni.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 12 lutego 2021 r. wskutek kolizji drogowej doszło do uszkodzenia pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) stanowiącego własność A. P.. Sprawca kolizji podlegał ubezpieczeniu od odpowiedzialności cywilnej w Towarzystwie (...) S.A. w S.. Szkodę zgłoszono zakładowi ubezpieczeń w dniu 15 lutego 2021 r.

(okoliczności bezsporne; nadto dowód: raport szkody k. 47)

Poszkodowany zawarł z M. J. umowę najmu pojazdu zastępczego w dniu 15 lutego 2021 r. Cena najmu za dobę wynosiła 260 zł netto. Okres najmu trwał 26 dni. Powód wystawił fakturę obejmującą koszty najmu pojazdu, którą przekazał ubezpieczycielowi w dniu 22 marca 2021 r.

(dowód: umowa najmu k. 10; ogólne warunki umowy najmu k. 11; cennik k. 12; protokół zdawczo-odbiorczy k. 13; faktura nr (...) wraz z potwierdzeniem nadania k. 14-14v, oświadczenie poszkodowanego k. 23)

Wierzytelność wobec pozwanego o odszkodowanie za korzystanie z samochodu zastępczego została zbyta przez poszkodowanego na rzecz M. J. z dniem 15 lutego 2021 r.

(dowód: umowa cesji k. 15)

Pozwany w dniu 14 kwietnia 2021 r. wydał decyzję, w której przyznał powodowi z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego kwotę 1.425,00 zł brutto. Powód złożył odwołanie od powyższej decyzji. Powód wezwał pozwanego do zapłaty należności wynikającej z faktury.

(dowód: decyzja pozwanego k. 18; korespondencja stron k. 19-21)

Właściciel pojazdu przeanalizował kilka ofert firm wypożyczających samochodu i uznał, iż firma powoda przedstawiła najbardziej przejrzyste warunki. Nie znał wtedy cennika ubezpieczyciela, który został wysłany drogą mailową w dniu 15 lutego 2021 r.

(dowód: zeznania świadka k. 138-141, informacja pozwanego k. 43)

Uszkodzony pojazd i pojazd zastępczy należą do segmentu klasy D. Stawki najmu pojazdów klasy D na terenie G. wynoszą maksymalnie (w przypadku wynajmu na więcej niż 30 dni) 393,60 zł brutto za dobę, a najmniej 171,00 zł brutto za dobę. Uzasadniony czas najmu wynosił 19 dni.

(dowód: opinia biegłego k. 97-106)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zebrane w sprawie, które nie były przez strony kwestionowane. Sąd nie czynił ustaleń faktycznych na podstawie załączonych przez strony do akt sprawy dokumentów wskazujących na wartości czynszu najmu w różnych firmach lub też w innych przypadkach świadczonej przez powoda usługi, a także dokumentów dotyczących warunków świadczenia usługi najmu przez podmioty współpracujące z pozwanym, gdyż okoliczność wysokości stawki czynszu została obszernie i jednoznacznie wyjaśniona w opinii biegłego.

Istotnym dowodem dla większości ustaleń poczynionych przez Sąd była opinia biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej, zawierająca obszerne uzasadnienie dla wszystkich sformułowanych w niej wniosków. Wskazać należy, że strony nie kwestionowały jej treści.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie bezsporne było, że wskutek kolizji drogowej doszło do uszkodzenia pojazdu marki F. (...) stanowiącego własność A. P., jak i fakt ubezpieczenia OC wykupionego przez sprawcę kolizji u pozwanego . Bezsporna była również zasada odpowiedzialności pozwanego. Zgodnie z art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. W świetle art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Sporna była natomiast kwestia wysokości dochodzonego odszkodowania. Należy przy tym wskazać, że zgodnie z art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego (restytucja naturalna), bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Przywrócenie stanu poprzedniego może nastąpić w różny sposób. Powód wyraził swoją wolę w tym zakresie, zgłaszając określone żądanie do ubezpieczyciela. Jego szkoda wyrażała się sumą, jaką musiał wydatkować ze względu na wykonanie usługi najmu pojazdu zastępczego. Co do zasady sumę tę pomniejsza się o dotychczas wypłacone przez zakład ubezpieczeń kwoty; w niniejszej sprawie oznaczało to pomniejszenie o kwotę 1.425,00 zł której przyznanie i wypłacenie było między stronami bezsporne.

Wypożyczenie samochodu zastępczego pozostawało w normalnym związku przyczynowym ze szkodą. Jednakże odpowiedzialność pozwanego jest ograniczona jedynie do obiektywnie koniecznych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów związanych z wyrównaniem szkody powstałej w majątku poszkodowanego. Dlatego też ustalając wysokość szkody związaną z najmem samochodu zastępczego, pod uwagę należało wziąć co do zasady przeciętny koszt najmu pojazdu odpowiadającego klasą pojazdowi wynajętemu oraz okres najmu.

Uzasadniony czas najmu samochodu zastępczego wynosił 19 dni, co ustalone zostało w oparciu o opinię biegłego.

Sporna była również wysokość stawki za dzień najmu samochodu zastępczego w klasie adekwatnej do pojazdu uszkodzonego. Poszkodowany dokonał wyboru jednej z dostępnych na rynku ofert, nie mając przy tym obowiązku poszukiwania oferty najtańszej ( vide wyrok SN z dnia 25 kwietnia 2002 r. (...). Podkreślić trzeba, że pozwany nie zdołał wykazać zgodnie z zasadą ciężaru dowodu (art. 6 k.c.), by przedstawił poszkodowanej ofertę organizacji najmu pojazdu zastępczego przed zawarciem umowy z powodem.

Pomimo tego brak złożenia oferty przez ubezpieczyciela nie oznacza możliwości przyjęcia stawki dowolnej, oderwanej od stawek rynkowych. Odmienne stanowisko prowadziłoby do niedopuszczalnego, bezkrytycznego uznania za poprawny każdego udokumentowanego przez wynajmującego kosztu, niezależnie od jego zasadności. Sąd przyjął zatem zgodnie z ustaleniami wynikającymi z opinii, że stawka zaproponowana przez powoda rażąco odbiegała od stawek obowiązujących na rynku lokalnym, w związku z czym brak było podstaw do uwzględnienia jej wysokości wskazanej w pozwie. W jej miejsce sąd przyjął za zasadną kwotę 250,00 zł brutto za dobę najmu, stanowiącą stawkę uznaną przez biegłego jako stosowaną na właściwym terytorialnie rynku najmu samochodów.

Zasadne odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego w niniejszej sprawie wynosiło więc 4.750,00 zł (19 dni x 250,00 zł brutto). Po uwzględnieniu wpłaty pozwanego powód miałby prawo żądać 3.325,00 zł (4.750,00 zł – 1.425,00 zł). Jednakże w pozwie domagał się jedynie zapłaty kwoty 499,40 zł. W związku z powyższym Sąd mając na uwadze ustawowy zakaz orzekania ponad żądanie (art. 321 § 1 k.p.c.) zasądził w punkcie 1 wyroku od pozwanego na rzecz powoda kwotę 499,40 zł.

Od w/w kwoty zasądzono również odsetki od dnia 24 kwietnia 2021 r. zgodnie z żądaniem pozwu. Jak wynika z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Świadczenia odszkodowawcze zakładu ubezpieczeń są terminowe, co oznacza, że zakład ubezpieczeń nie pozostaje w opóźnieniu co do kwot objętych decyzją, jeżeli poszkodowany po jej otrzymaniu lub wcześniej nie określił kwotowo swego roszczenia ( vide wyrok SN z dnia 6 lipca 1999 r., (...)). Pozwany w dniu 25 marca 2021 r. otrzymał fakturę dokumentującą roszczenie z tytułu najmu samochodu zastępczego i określającą jego wysokość, zasadne było zatem przyjęcie że pozostawał on w zwłoce z wskazanym dniem, a co za tym idzie zasądzenie odsetek było możliwe po upływie 30 dni.

O kosztach procesu rozstrzygnięto w oparciu o art. 98 zd. pierwsze k.p.c., zasądzając je stosownie do wyniku postępowania, które powód wygrał w całości. Koszty poniesione przez powoda obejmowały opłatę od pozwu w kwocie 30,00 zł, opłatę skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 90,00 zł oraz zaliczkę na wynagrodzenie biegłego w zakresie wykorzystanym w kwocie 698,10 zł (łącznie 835,10 zł). Taką też kwotę w punkcie 2 wyroku zasądzono od pozwanego na rzecz powoda. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika określono zgodnie z § 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie. Stosownie do art. 98 § 1 ¹ k.p.c. od zasądzonej kwoty kosztów zasądzono również odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku.