Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Rybniku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 sierpnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Rybniku VI Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Agnieszka Wawrzyńczyk-Kluzik
Protokolant:	st. sekr. sądowy Aldona Fojcik

po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2016 r. sprawy z powództwa

Ł. K.

przeciwko S. D.

I.  o zapłatę kwoty 5.652,47 zł;

II.  o zapłatę kwoty 16.795,65 zł;

1.  w sprawie o zapłatę kwoty 5.652,47 zł (pięć tysięcy sześćset pięćdziesiąt dwa złote 47/100)

a)  zasądza od pozwanego S. D. na rzecz powoda Ł. K. kwotę 5.652,47 zł (pięć tysięcy sześćset pięćdziesiąt dwa złote 47/100) wraz z następującymi odsetkami:

aa) od kwoty 1.045,50 zł (tysiąc czterdzieści pięć złotych 50/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 6 października 2013 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty,

ab) od kwoty 146,37 zł (sto czterdzieści sześć złotych 37/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 14 września 2013 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty,

ac) od kwoty 2.129,75 zł (dwa tysiące sto dwadzieścia dziewięć złotych 75/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 17 października 2013 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty,

ad) od kwoty 2.330,85 zł (dwa tysiące trzysta trzydzieści złotych 85/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 22 września 2013 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;

b)  zasądza od pozwanego S. D. na rzecz powoda Ł. K. kwotę 1.467,00 zł (tysiąc czterysta sześćdziesiąt siedem złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

2.  w sprawie o zapłatę kwoty 16.795,65 zł (szesnaście tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt pięć złotych 65/100),

a)  zasądza od pozwanego S. D. na rzecz powoda Ł. K. kwotę 13.375,65 zł (trzynaście tysięcy trzysta siedemdziesiąt pięć złotych 65/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 14 października 2013 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty,

b)  umarza postępowanie w pozostałym zakresie,

c)  zasądza od pozwanego S. D. na rzecz powoda Ł. K. kwotę 2.122,20 zł (dwa tysiące sto dwadzieścia dwa złote 20/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt: VI GC 846/14

UZASADNIENIE

Powód Ł. K. wniósł o zasadzenie od pozwanego S. D. kwoty 5 652,47 zł wraz z ustawowymi odsetkami pierwotnie umownymi, które to żądanie powód pismem procesowym sprostował powołując się na błąd pisarski w pozwie wskazując, iż domaga się zasadzenia odsetek za opóźnienie od dat, które ostatecznie zostały przez pełnomocnika powoda sprecyzowane na terminie rozprawy w dniu 18 maca 2015 roku, od kwoty 1 045,50 zł od dnia 6 października 2013 roku, od kwoty 146,37 z ustawowymi odsetkami od dnia 14 września 2013 roku, od kwoty 2 129,75 zł od dnia 17 października 2013 roku oraz od kwoty 2 330,85 zł od dnia 22 września 2013 roku do dnia zapłaty wraz kosztami postępowania.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż sprzedał pozwanemu towary za które pozwany nie zapłacił. Powód podał, że wzywał pozwanego do zapłaty lecz pozwany nie uregulował przysługujących powodowi należności.

Nakazem zapłaty z dnia 2 września 2014 roku orzeczono zgodnie z zadaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasadzenie od powoda kosztów postępowania.

Podniósł uzasadniając swoje stanowisko, że powód nie wykazał aby towar został pozwanemu wydany i dostarczony a ten, który został dostarczony okazał się wadliwy i niesprawny a zatem zwrócony przez pozwanego . Argumentował dalej, że powód nie wymienił żadnego ze zwróconych mu towarów w ramach gwarancji. Ponadto podniósł, że powód nie wykonał prawidłowo umowy w zakresie usługi (...), której to powód nie wykonał na rzecz pozwanego. Zakwestionował także daty naliczania odsetek przez powoda. W pozostałym zakresie powołał się na zarzut potracenia, podnosząc, że podnosząc, że powód dostarczając mu wadliwe podzespoły wyrządził mu szkodę , a ponadto wskazał, że powód jest jego dłużnikiem z tytułu udzielonej mu pożyczki, której nie spłacił.

Sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt VI GC 846/14.

Odrębnym pozwem powód Ł. K. wniósł o zasadzenie od pozwanego S. D. kwoty 16 795,65 zł wraz z ustawowymi odsetkami pierwotnie umownymi, które to żądanie powód pismem procesowym z dnia 22.12.2014 r., sprostował powołując się na błąd pisarski w pozwie wskazując, iż domaga się zasadzenia odsetek za opóźnienie od dat które ostatecznie zostały przez pełnomocnika powoda sprecyzowane w piśmie procesowym z dnia 15.04.2016 r., od dnia 14 października 2013 roku., oraz kosztów postępowania. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że sprzedał pozwanemu towary, za które pozwany nie zapłacić. Powód podał, że wezwał pozwanego do zapłaty , jednakże pozwany nie uregulował należności na rzecz powoda.

Nakazem zapłaty z dnia 29 grudnia 2014 roku uwzględniono powództwo.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany podniósł zarzut spełnienia świadczenia w zakresie kwoty 3 420,00 zł w dniu 29.08.2013 r., a także podniósł uzasadniając swoje stanowisko, że powód nie wykazał aby towar został pozwanemu wydany i dostarczony a ten, który został dostarczony okazał się wadliwy i niesprawny a zatem zwrócony przez pozwanego . Argumentował dalej, że powód nie wymienił żadnego ze zwróconych mu towarów w ramach gwarancji. Zakwestionował także daty naliczania odsetek przez powoda. W pozostałym zakresie powołał się na zarzut potracenia, podnosząc, że podnosząc, że powód dostarczając mu wadliwe podzespoły wyrządził mu szkodę , a ponadto wskazał, że powód jest jego dłużnikiem z tytułu udzielonej mu pożyczki, której nie spłacił.

W piśmie procesowym z dnia 15 kwietnia 2015 roku, powód cofnął pozew w zakresie kwoty 3420 zł podtrzymując powództwo w pozostałym zakresie żądając zasadzenia od pozwanego kwoty 13 375,65 wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 14 października 2013 roku.

Sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt VI GC 256/15.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód i pozwany są przedsiębiorcami.

W dniu 1 września 2011 roku powód i pozwany zawarli umowę nr (...) której przedmiotem było dostarczanie przez powoda pozwanemu towarów tj. Części podzespołów, produktów, półproduktów niezbędnych do montażu , uruchomienia i uszlachetnienia systemów komputerowych. Pozwany zobowiązał się na mocy zawartej umowy do odbioru w/w produktów i uiszczenia zapłaty za towary.

Z tytułu dostarczonych części komputerowych powód jako sprzedawca dostarczył pozwanemu części komputerowe z tytułu powyższego powód wystawił jako sprzedawca szereg faktur VAT.

W dniu 5 września 2013 r., powód wystawił pozwanemu jako nabywcę fakturę VAT nr (...)na kwotę 1 045,50 zł brutto z terminem płatności na dzień 5 października 2013 roku tytułem sprzedaży 50 sztuk pamięci RAM (...). Faktura została podpisana przez pozwanego.

W dniu 30 sierpnia 2013 r., powód wystawił pozwanemu jako nabywcę fakturę VAT nr (...) kwotę 146,37zł brutto z terminem płatności na dzień 13 września 2013 roku tytułem sprzedaży 7 sztuk pamięci RAM (...).

W dniu 16 września 2013 r., powód wystawił pozwanemu jako nabywcę fakturę VAT nr (...) kwotę 2 129,75 zł brutto z terminem płatności na dzień 16 października 2013 roku tytułem sprzedaży 10 sztuk dysków twardych 3,5 80 (...)/ (...), 20 sztuk dysków twardych 2,5 40 (...)/ (...), 200 sztuk kopert bąbelkowych (...), 1 usługi (...), 10 sztuk pamięci RAM 1 (...) (...) , faktura została podpisana przez pozwanego.

W dniu 22 sierpnia 2013 r., powód wystawił pozwanemu jako nabywcę fakturę VAT nr (...) kwotę 2 330,85 zł brutto z terminem płatności na dzień 21 września 2013 roku tytułem sprzedaży 20 sztuk (...),10 sztuk dysków twardych 3,5 80 (...)/ (...), 10 sztuk RAM (...) (...), 100sztuk koperty bąbelkowej (...), 200 sztuk koperty bąbelkowej (...) , faktura została podpisana przez pozwanego.

Przedmiotowe faktury VAT zostały zaksięgowane przez pozwanego w ciężar kosztów.

Powód sprzedał pozwanemu usługę (...). Usługa została wyłączona przez powoda ponieważ pozwany nie dokonał zapłaty należności za jej aktywowanie.

W ramach łączącej strony umowy powód sprzedał i wydał pozwanemu towar - dysk twardy 2, 5 40 GB, dysk twardy 2,5 60GB, 6 sztuk dysku twardego 2,5 80GB, 5 sztuk dysków twardych 2,5 100 GB, 2 sztuki dysków twardych 2,5 120 GB, 11 sztuk dysków twardych 2,5 160 GB, 28 sztuk dysków twardych 2,5 200 GB, 32 sztuki dysków twardych 2,5 250 GB, 2 sztuki dysków twardych 2,5 320 GB, 15 sztuk dysków twardych 2,5 400GB, 21 sztuk dysków twardych 2,5 500 GB , 11 sztuk dysków twardych 2,5 500 GB, 135 obudów dysku 2,5 . W dniu 29 sierpnia 2013 roku powód wystawił na rzecz pozwanego jako nabywcy fakturę VAT nr (...) tytułem sprzedaży w/w towarów na łączną kwotę 16 795,65 zł z terminem płatności na dzień 13.10 2013 roku.

Pozwany z tytułu wystawionej faktury Vat dokonał na rzecz powoda zapłaty kwoty 3 420,00 jeszcze przed wytoczeniem powództwa.

Kwota pozostała do zapłaty wynosiła 13 375,65 zł.

W dniu 2 października 2013 roku powodowi zostały doręczone w ramach reklamacji partie modułów pamięci RAM w łącznej ilości 115 sztuk oraz 5 dysków przenośnych a także 4 sztuki napędu przenośnego DVD oraz 2 sztuki dysku przenośnego (...) 400 GB oraz 5 sztuk kart graficznych. Pozwany dnia 2 października przedłożył powodowi listę w/w towarów. Lista została przez powoda podpisana. Odnośnie kart graficznych pozwany podpisał oświadczenie, że karty graficzne nie podlegają gwarancji.

Towar doręczony powodowi w ramach reklamacji w zakresie pamięci RAM został naprawiony i zwrócony pozwanemu podobnie jak dyski i napędy przenośne. W zakresie kart graficznych strony zgodnie ustaliły, że upłynął termin gwarancji. W zakresie pamięci (...) 2 512x34 zostały od razu zwrócone pozwanemu. Reszta towarów została pozwanemu zwrócona przesyłka. Całość towaru objętego reklamacją, została rozpatrzona i zwrócona pozwanemu poza kartami graficznymi, których termin gwarancji upłynął.

Pozwany przedstawił powodowi pismem datowanym na dzień 31 stycznia 2014 roku wykaz towarów wadliwych co do których nie zakończono procedury reklamacyjnej.

Pozwany nie zapłacił należności z faktur VAT nr (...).

Pismem z dnia 23 stycznia powód wezwał pozwanego do zapłaty należności z w/w faktur VAT.

W odpowiedzi pozwany wezwał powoda do zapłaty kwoty 40 260, 66 zł tytułem kapitału pożyczki w kwocie 32 000,00 zł, kwoty 2 000,00 zł tytułem odpłatności pożyczki oraz kwoty 6 260,66 zł tytułem odsetek.

Pozwany zapłacił z tytułu wystawionej faktury VAT nr(...)kwotę 3 420,00 zł, kwota pozostała o zapłaty to 13 375,65 zł.

Faktura nr (...) została podpisana przez pozwanego.

Pismem z dnia 23 stycznia 2-14 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty należności z w/w faktury VAT.

W odpowiedzi pozwany wezwał powoda do zapłaty kwoty 40 249, 00 zł .

Pozwany przedstawił powodowi pismem datowanym na dzień 31 stycznia 2014 roku wykaz towarów wadliwych co do których nie zakończono procedury reklamacyjnej.

Zwrot towaru powodowi opiewał na łączną kwotę 22 102,98 zł. Dokument ten obejmował m.in. 6 dysków twardych 80GB 3,5 (...) na kwotę 270 zł, 2 dyski twarde 160 GB 3,5 (...) na kwotę 156 zł, napęd DVD 4 sztuki na kwotę 295, 20 zł, 10 sztuk RAM 1 (...) na kwotę 390, 03 zł . Po otrzymaniu wykazu powód sporządził notatkę służbową w obecności swojego pracownika Ł. J. (1), w którym stwierdzono , że powód nigdy nie otrzymał ilości wskazanej w wykazie dysków a także, że część towarów została powodowi dostarczona 2 października po upływie okresu gwarancji oraz , że wszystkie towary oddane tytułem reklamacji zostały przez powoda rozpatrzone i zwrócone.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie umowy nr (...) (k. 6-9), kwestionariusza odbiorcy ( k. 9), faktur VAT nr (...) (k. 84), nr (...) (k. 86), nr (...) (k. 88), (...),notatki służbowej k. 92, rozpatrzenia gwarancji firmy (...) 6.11.2013 ( k.93-94) wraz z dowodem doręczenia i informacją o przesyłce (k.95-100), zestawienia z dnia 2 października 2013 roku (k.101-102), wezwania do zapłaty z dnia 5.11.2013 r., (k. 23-25), wezwania z dnia 23.01.2014 r. Wraz z dowodem nadania, (k.20-22), wykazu towarów wadliwych (k.66-67), potwierdzeń doręczenia 9k. 103-105), zeznań świadków Ł. J. (1) (k. 154-156),K. D. ( k. 166- 168), M. W. (k. 169-170), P. B. (k. 170-171) przesłuchania powoda Ł. K.( k. 175-176), zrzutu ze strony internetowej spółki (...) ( k. 138), oraz aukcji internetowych na portalu (...) ( k. 139-151), faktury VAT nr (...) k. (1370 oraz k. 20 akt VI GC 256/15), wezwania do zapłaty z 23 stycznia 2014 r., ( k. 21-23 akt VI GC 256/15), pisma pozwanego ( bez daty , k. 50), wezwania pełnomocnika pozwanego do zwrotu pożyczki i odpowiedź na pismo powoda z 23 stycznia 2014 r., ( k. 53-56 akt VI GC 256/15), pisma powoda z 17 lutego 2014 r. ( k. 60 akt VI GC 256/15), potwierdzenia wypłaty ( K. 61-62 akt VI GC 256/15).

Ustaleń w zakresie stanu faktycznego Sad dokonał w zakresie odpowiadającym inicjatywie stron, na podstawie dyrektyw wynikających z treści art. 232 k.p.c., art. 233 § 1 k.p.c. i art. 229 k.p.c.

Sąd dał wiarę w całości zeznaniom świadka Ł. J. (2) oraz K. D. albowiem zostały one złożone bez woli prezentowania okoliczności faktycznych w sposób nieobiektywny, ponadto były spójne i logiczne i znalazły oparcie w dokumentach przyjętych za podstawe dokonanych ustaleń faktycznych, zeznania te były znaczace dla Sadu z uwagi na fakt, iż świadkowie zajmowali się przyjmowaniem u powoda reklamacji, wydawaniem zamówień, świadek J. brał udział w rozpatrywaniu reklamacji towarów objętych postepowaniem, zajmował się zwrotem towarów reklamacyjnych do pozwanego. Zeznania świadków w pełni korespondują i są kompatybilne z zeznaniami powoda w zakresie wydania towaru pozwanemu, zwrotu towarów tytułem reklamacji i wydania towarów pozwanemu wskutek rozpatrzenia reklamacji a także w zakresie wykonania usługi (...) dla pozwanego.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków P. B. i M. W. w zakresie udzielenia przez pozwanego powodowi pożyczki.. Świadek B. nie był świadkiem przekazania pieniędzy. Fakty odnośnie kwoty są mu znane z twierdzeń powoda zaś świadek W. kiedy załadowywał towar widział jak strony przekazywały sobie pieniądze. Informacje o kwocie są mu znane od pozwanego. Świadek B. zeznał, iż do przekazania pieniędzy doszło w garażu , w którym znajdują się stanowiska pracy pracowników powoda i powoda zaś świadek W. zeznał, że wymiana pieniędzy odbyła się na dworze przed wejściem do firmy. Sąd uznał zeznania świadków za niespójne i niewiarygodne w przedmiocie udzielenia przez pozwanego pożyczki powodowi. Informacje odnośnie powyższego świadkowie posiadali w znacznej mierze od pozwanego. Brak także korelacji pomiędzy zeznaniami świadków o czym wspomniano powyżej.

W sprawie został przeprowadzony dowód z przesłuchania stron, który z powodu nieusprawiedliwionej nieobecności pozwanego został ograniczony do przesłuchania powoda. Zeznania powoda Sąd ocenił jako wiarygodne i logiczne znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, który stanowił podstawę ustalenia stanu faktycznego.

Sąd zważył, co następuje:

W pierwszym rzędzie należy wyjaśnić przyczyny, które skłoniły Sąd do polaczenia do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia spraw zawisłych na skutek wytoczenia przez powoda odrębnych powództw przeciwko pozwanemu. Zgodnie z art. 219 k.p.c. sąd może zarządzić połączenie kilku oddzielnych spraw toczących się przed nim w celi ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia jeżeli są one ze sobą w związku lub mogły być objęte jednym pozwem. Przedmiot sporu w obu sprawach stanowiło roszczenie o zapłatę z umowy sprzedaży. Sprawy te pozostają ze sobą w związku przedmiotowym ( przedmiot i podstawa faktyczna roszczenia) i podmiotowym ( strony) i mogły być dochodzone jednym pozwem. Uzasadnionym było zatem ich połączenie do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Strony zawarły umowę pożyczki.

Zgodnie z art. 535 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Zgodnie zaś z art. 488 § 2 k.c. jeżeli świadczenia wzajemne powinny być spełnione jednocześnie , każda ze stron może powstrzymać się ze spełnieniem świadczenia , dopóki druga strona nie zaofiaruje świadczenia wzajemnego.

Zgodnie zaś z wyrokiem Sadu najwyższego z dnia 21 lipca 2004 roku., w sprawie o sygn.. akt: V CK 559/03 przewidziana w art. 488 § 2 możliwość powstrzymania się ze spełnieniem świadczenia z umowy wzajemnej przy zastrzeżonej umownie jednoczesności świadczeń, ograniczona jest przesłanka „ (…) dopóki druga strona nie zaofiaruje świadczenia wzajemnego”. Zatem jeżeli druga strona spełniła swoje świadczenie , w ogóle nie zachodzi stan rzeczy odpowiadający hipotezie tej normy.

W realiach niniejszej sprawy wobec przyznania pozwanego na terminie rozprawy dnia 18 mara 2015 roku oraz w piśmie pełnomocnika pozwanego z dnia 25 marca 2015 roku, iż faktury Vat nr (...) zostały przez pozwaną zaksięgowane a więc ujęte w ciężar kosztów. Zaś faktura VAT nr (...) została przez pozwanego podpisana i odebrana od powoda.

Zachowanie strony pozwanej, która przyjmuje faktury i nie domaga się sporządzenia ich korekty uwzględniającej ustalenia co do elementów umowy przedmiotowo istotnych (czego nie wykazano) nie może pozostać bez znaczenia prawnego. Faktura Vat – stosownie do treści art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - ma odzwierciedlać rzeczywiste uzgodnienia stron. Przyjęcie faktury i jej zaksięgowanie rodzi nie tylko skutki podatkowe. Może również mieć znaczenie w sferze stosunków cywilnoprawnych (por. orzeczenie SN z dn. 6 lipca 2005 r. III CZP 40/05; z dn. 10 października 2003 r., II CK 119.02; z dn. 23 października 2001 r., I CKN 323/99; z dn. 6 czerwca 2001 r., V CKN 291/00). W wyroku Sadu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 24 października 2002 r. (I ACa 219/02) wyjaśniono, iż „faktura jest dokumentem księgowym, rozliczeniowym, jednym z tzw. dowodów źródłowych, stwierdzających dokonanie danej operacji gospodarczej. Wystawienie faktury, następnie przyjęcie przez kontrahenta, zaksięgowanie bez żadnych korekt i zastrzeżeń daje podstawę do domniemania, że dokonywane w ewidencji księgowej zapisy są odzwierciedleniem rzeczywistego stanu, zgodnie z rzeczywistym przebiegiem zafakturowanej operacji gospodarczej”.

Mając na uwadze zasady doświadczenia życiowego i fakt, że pozwany jest przedsiębiorcą , a więc podmiotem profesjonalnym, nie sposób jest przyjąć, że towar objęty fakturami nie został mu wydany skoro pozwany odebrał w/w faktury, dokonał ich zaksięgowania a nawet dokonał częściowej zapłaty z tytułu faktury VAT (...).

Pozwany nie wykazał, że towaru mu nie wydano. Samo zaprzeczenie okolicznościom dokonane przez stronę procesową wywołuje tylko ten skutek , że istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności staja się sporne i musza być udowodnione. W razie ich nie udowodnienia Sąd oceni je na niekorzyść strony, na której spoczywał ciężar dowodu, chyba, że miał możność przekonać się o prawdziwości tych twierdzeń na innej podstawie ( SN 28.04.1975 III CRN 26/75). Reguły dowodzenia , a więc rozkład ciężaru dowodu , określa przepis art. 6 k.c. Wynika z niego przedmiot i osoba , na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy( art. 227 k.p.c.) Zgodnie z powołanym przepisem ciężar udowodnienia faktów spoczywa na stronie, która wywodzi z tych faktów skutki prawne.

W tej sytuacji Sąd uznał, że pozwany przyjął bez zastrzeżeń towary ujęte w w/w fakturach VAT co skutkowało skwitowanie spełnienia roszczenia przez powoda zgodnie z treścią umowy.

Pozwany zobowiązany był zatem do spełnienia świadczenia wzajemnego tj. świadczenia pieniężnego czyli zapłaty ceny.

Zgłoszenie gwarancji rodzi co prawda roszczenie pozwanego w stosunku do powoda w szczególności co do zwrotu zapłaconej ceny, wymiany rzeczy bądź jej naprawienia czy innych usług jednak ponieważ powód usunął zgłoszone wady, co zostało potwierdzone protokolarnie, pozwany nie mógł odmówić świadczenia wzajemnego tzn. zapłaty ceny.

Ponieważ w zakresie faktury VAT nr (...) pozwany zapłacił należność co do kwoty 3 420,00 zł przed wytoczeniem powództwa powód zaś cofnął w tym zakresie powództwo, cofnięcie to na zasadzie art. 203 § 4 uznano za dopuszczalne i w następstwie w powyższym zakresie sąd umorzył postępowanie. Cofniecie pozwu nastąpiło przed rozpoczęciem rozprawy w sprawie VI GC 256/16 zatem nie wymagało zgody pozwanego.

Pozwany powołał się na zarzut potracenia dochodzonych pozwami należności z pożyczki jaką miał udzielić powodowi oraz z tytułu odszkodowania za szkodę poniesioną przez nienależyte wykonanie przez powoda umowy sprzedaży części komputerowych tj. Dostawę części wadliwych i brak ich naprawy w obu połączonych sprawach.

Pozwany nie wykazał, że strony łączył stosunek umowny , z którego wywodził zarzut potrącenia.

Do wywołania skutku potracenia nieodzowne jest skonkretyzowanie istniejącej i wymagalnej wierzytelności wzajemnej potrącającego( por. Wyrok Sadu Apelacyjnego we Wrocławiu z 27 listopada 2012 roku, I ACa 1184/12) wzajemnej. Pominąwszy fakt niewykazania istnienia wierzytelności wzajemnej pozwany nie wykazał także wymagalności wierzytelności.

Ponadto złożenie oświadczenia o potraceniu ma charakter jednostronnej czynności prawnej. Zostało złożone przez pełnomocnika pozwanego w sprzeciwach od nakazu zapłaty, który nie posiadał umocowania do złożenia w imieniu pozwanego oświadczenia o potraceniu. Dysponował on jedynie pełnomocnictwem procesowym ( art. 91 k.p.c.).

Ponadto oświadczenie o potraceniu zostało złożone przez pełnomocnika pozwanego w sprzeciwach od nakazu zapłaty zatem wysłane na adres pełnomocnika powoda, który także nie był umocowany do odbierania oświadczeń woli o potraceniu. Także dysponował jedynie pełnomocnictwem procesowym. Skoro oświadczenie o potraceniu może wywrzeć skutek dopiero z chwilą dojścia do adresata ( art. 61 k.c.) to zawarte w sprzeciwie oświadczenie o potraceniu doręczone jedynie nieumocowanemu do jego przyjęcia pełnomocnikowi powoda nie może być oceniane jako skuteczne. ( wyrok SN z 7 marca 2013 roku., II CSK 476/12, LEX nr 1314391).

Zatem zarzuty potracenia nie mogły odnieść zamierzonego skutku.

Z uwagi zatem na ustalony stan faktyczny i przywołane przepisy oraz zapisy umowne uwzględniono powództwo w sprawie o zapłatę kwoty 5 652,47 zł w całości zaś w sprawie o zapłatę kwoty 16 795,65 zł co do kwoty 13 375,65 w pozostałym zakresie postępowanie umorzono wobec cofnięcia przez powoda pozwu.

O odsetkach orzeczono zarówno w sprawie o zapłatę kwoty 5 652,47 zł jak i w sprawie o zapłatę kwoty 16 795, 65 zł na podstawie art. 481 § 1 i § 2 k.c. odsetki zasądzono od terminu wymagalności wynikającego z dokumentów rozliczeniowych ( faktur).

O kosztach w sprawie o zapłatę kwoty 5 652,47 zł postanowiono na podstawie art. 98 § 1.3 i 4 k.p.c. nakładając na pozwanego jako stronę przegrywającą obowiązek zwrotu wszystkich kosztów poniesionych przez powoda w celu dochodzenia swoich praw. Na koszty postępowania złożyły się: opłata od pozwu250 zł , wynagrodzenie pełnomocnika 1200 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika strony powodowej ustalono w wysokości stawki minimalnej zgodnie z § 6 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz.U. 2013.461j.t. ze zm.)

O kosztach w sprawie o zapłatę kwoty 16 795,65 zł postanowiono na mocy art. 100 k.p.c. (stosunkowe rozdzielenie). Koszty powoda to: opłata sądowa od pozwu (840 zł), opłata za czynności adwokackie w stawce minimalnej 2400 zł,( § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie […]), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł). Koszty pozwanego to: opłata za czynności adwokata prawnego w stawce minimalnej 2400 zł,( § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie […]), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł). Koszty poniesione przez obie strony to kwota 5 674 zł .Powód przegrał w 20%, –pozwany w 80%. Powód powinien ponieść koszty w wysokości 1135 zł ( 20% x 5674 zł) zaś pozwany w wysokości 4539 zł (80% x 4539zł). Różnicę na korzyść powoda zasądzono w punkcie 2. C) sentencji.