Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Rybniku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 września 2020 roku

Sąd Rejonowy w Rybniku VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Marcin Rozmus

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Aldona Fojcik

po rozpoznaniu w dniu 7 września 2020 roku w Rybniku

na rozprawie w postępowaniu uproszczonym

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. w T.

przeciwko (...) sp. z o.o. w R.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) sp. z o.o. w R. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. w T. kwotę 4784,12 zł (cztery tysiące siedemset osiemdziesiąt cztery złote dwanaście groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala wniosek pozwanego o rozłożenie należności na raty;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1317 zł (jeden tysiąc trzysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 917 zł (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VI GC 834/20

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 7 września 2020 r.

Powódka (...) sp. z o.o. w T. w dniu 4 lutego 2020 r. wniosła przeciwko pozwanej (...) sp. z o.o. w R. pozew o zapłatę kwoty 4.784,12 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14 grudnia 2019 r., a także zasądzenie zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu podała, że świadczyła dla pozwanej usługę transportową. Pomimo upływu terminu płatności wskazanego w fakturze VAT pozwana nie uregulowała należności za wykonaną usługę. (k. 2-4)

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 19 lutego 2020 r., powództwo uwzględniono w całości. (k. 31)

W sprzeciwie pozwana uznała roszczenie powódki co do roszczenia głównego i żądanych odsetek do dnia uprawomocnienia się wyroku, wniosła o rozłożenie świadczenia na 10 rat oraz wzajemne zniesienie kosztów postępowania. W uzasadnieniu podała, że posiada przejściowe trudności finansowe, ale pomimo trwającej epidemii stara się zaspokajać roszczenia swoich kontrahentów (k. 38-39 verte).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana (...) sp. z o.o. w R. zleciła powódce (...) sp. z o.o. w T. wykonanie usługi transportowej na trasie H.-B. w dniach 10-11 października 2019 r. za wynagrodzeniem 900,00 euro netto.

dowód: zlecenie transportowe k. 6-8

Powódka wykonała usługę i w dniu 14 października 2019 r. obciążyła pozwaną fakturą na kwotę 4.784,12 zł brutto (900,00 euro + podatek 23% VAT) z terminem płatności 60 dni.

dowód: zlecenie transportowe k. 6 faktura z dowodem nadania i odbioru k. 12-14

Pismem doręczonym pozwanej w dniu 20 stycznia 2020 r. powódka bezskutecznie wezwała pozwaną do spełnienia świadczenia.

dowód: wezwanie do zapłaty za dowodem nadania i odbioru k. 15-18

Pozwana spółka w 2019 r. poniosła stratę w wysokości 260 975,28 zł, za okres od stycznia do kwietnia 2020 r. wykazała stratę w wysokości 232 619,88 zł. Na dzień sporządzania sprawozdania finansowego spółka miała w kasie i na rachunkach 360 776,23 zł oraz 277 208,29 zł innych środków pieniężnych. Spółka popadła w problemy finansowe na skutek błędnych inwestycji i załamania popytu w wyniku epidemii koronawirusa. Obecny prezes spółki i jego poprzednik nie pobierali wynagrodzenia z tytułu pełnionej funkcji. Spółka ma niespłacone zaległości wobec innych kontrahentów.

dowód: sprawozdanie finansowe k. 64-68, przesłuchanie prezesa pozwanej spółki k. 71, nakazy zapłaty, wyrok zaoczny – k. 42-44

Stan faktyczny w zasadzie był bezsporny, został on ustalony na podstawie dokumentów i dowodu z przesłuchania stron, ograniczonego do przesłuchania pozwanego. Sąd uznał te dowody za wiarygodne w całości, co nie oznacza, że wywiódł z nich te same wnioski, co strony, które zgłosiły wspomniane dowody.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powód wywodził swe roszczenie z umowy przewozu. Przewóz wykonywany był na podstawie przepisów Konwencji o Umowie Międzynarodowego Przewozu Drogowego Towarów (CMR) podpisanej w G. dnia 19 maja 1956 r.

Pozwana uznała powództwo co do zasady i co do wysokości. Zgodnie z art. 213 § 2 k.p.c. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. W niniejszej sprawie Sąd ocenił uznanie jako dopuszczalne.

Mając powyższe na uwadze powództwo uwzględniono w całości zgodnie z żądaniem pozwu.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. zasądzając je od dnia wymagalności roszczenia.

W ocenie Sądu na uwzględnienie nie zasługiwał wniosek pozwanej o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty. Zgodnie z art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia – wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia. Pozwana nie wykazała, by w sprawie zachodziły szczególne okoliczności uzasadniające rozłożenia zasądzonej kwoty na raty. W szczególności pozwana pomimo przedłużenia terminu nie przedłożyła dowodów do których została zobowiązania zarządzeniem z dnia 23 czerwca 2020 r. (k. 63) na okoliczności, iż znajduje się w trudnej sytuacji finansowej, a także że stan ten został spowodowany przyczynami od niej niezależnymi (por. wyr. Sądu Okręgowego w Krakowie z 27 września 2013 roku, XII Ga 263/13). Zła sytuacja majątkowa spowodowana brakiem zapłaty przez kontrahentów i epidemią koronawirusa nie są szczególnie uzasadnionymi okolicznościami, gdyż należy podkreślić, że co do zasady prowadzenie działalności gospodarczej jest związane z ryzykiem, które obciąża każdą ze stron obrotu gospodarczego.

Zauważyć też trzeba, że pozwana spółka na dzień sporządzenia sprawozdania finansowego miała środki pieniężne wielokrotnie przekraczające dochodzoną w niniejszej sprawie należność. Strona może zatem spełnić świadczenie od razu, gdyż ma na to środki. Jeśli natomiast problem z należnościami dotyczy nie tylko tej należności, lecz także innych, których suma przekracza możliwości spółki, to właściwym sposobem rozwiązania tej sytuacji wydaje się raczej zainicjowanie postępowania upadłościowego bądź restrukturyzacyjnego.

Wreszcie, Sąd zgodnie z art. 233 § 2 k.p.c. ocenił na niekorzyść strony brak przedłożenia dokumentów, o które była wzywana. Nie jest uzasadnioną przyczyną nieprzedłożenia dokumentów nieotrzymanie ich od prezesa spółki, który przebywa „poza miejscem zamieszkania”, zwłaszcza jeśli termin ten był już wydłużony na prośbę strony.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu z art. 98 § 1, 3 i 4 k.p.c., zasądzając od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1.317,00 zł na którą złożyło się: 400,00 zł opłaty od pozwu, 17,00 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i 900,00 zł wynagrodzenia pełnomocnika. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika powódki określona została na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Wniosek pozwanej o odstąpienie od obciążenia jej kosztami procesu również nie zasługiwał na uwzględnienie. W ocenie Sądu w sprawie nie zachodziły szczególnie uzasadnione okoliczności, o których stanowi art. 102 k.p.c. Sytuacja ekonomiczna strony przegrywającej, nie stanowi podstawy zwolnienia – na podstawie art. 102 k.p.c. – z obowiązku zwrotu kosztów przeciwnikowi, chyba że na rzecz tej strony przemawiają dalsze szczególne okoliczności, które same mogłyby być niewystarczające, lecz łącznie z trudną sytuacją ekonomiczną wyczerpują znamiona wypadku szczególnie uzasadnionego (por. postanowienie SN z 8 grudnia 2011 r., IV CZ 111/11). Pozwana nie wykazała, by w sprawie zaszedł szczególnie uzasadniony wypadek. Okoliczność zwłoki kontrahentów w zapłacie oraz trwająca pandemia koronawirusa dotyczy zarówno pozwanej jak i powódki, brak jest zatem podstaw, by okolicznością tą obciążać powódkę. W świetle tego, nawet gdyby pozwana wykazała, że znajduje się w trudnej sytuacji finansowej wniosek nie zostałby uwzględniony. Na marginesie wskazać należy, że powódka spełniła świadczenie w październiku, a należność stała się wymagalna w grudniu 2019 r., zatem przed rozpoczęciem epidemii.

sędzia Marcin Rozmus